Dimmugljúfur eru bæði djúp og löng

Fór 15 km í gærkvöldi í góðu veðri en frekar erfiðu færi. Mánuðurinn er góður, rúmir 300 km eins og ætlað var. Næsti mánuður á að verða um 400 km.

Stjórnaði íbúafundi í Réttarholtsskóla í gærkvöldi. Þar mættu um 50 manns og ræddu umferðarmál. Fólk hefur miklar áhyggjur af aukunni umferð um Réttarholtsveg en við hann stendur m.a. Réttarholtsskóli, leikskóli og heimili fyrir aldraða. Börn úr austurhluta hverfisins þurfa að fara yfir Réttarholtsveg yfir í Breiðagerðisskóla. Flestir foreldrar keyra börnin í skólann því þau treysta ekki umferðinni til að taka tillit til barnanna. Ekkert hefur gerst í málefnum Bústaðavegs í áratugi en hann klýfur hverfið í tvennt eftir langlínunni. Íbúarnir eru orðnir langþreyttir eftir undirgöngum undir götuna en krakkar sem búa ofan Bústaðavegar sækja t.d. íþróttir miklu lakar í Víking en börn sem búa neðan vegar.

Áróðursfulltrúi Múhameðstrúarmanna í USA var enn í útvarpinu í gærmorgun. Hann fullyrti m.a. að jafnstaða karla og kvenna væri alger innan múhameðstrúarinnar. Reyndar gengi það kannski ekki alveg eftir í Afganistan og Pakistan. Það má vel vera en maður spyr sig hvers vegna þessi ágæti maður fer þá ekki til þessara landa og kynnir principin í Kóraninum fyrir þarlendum körlum. Mér sýndist á myndinni sem sýnd var nýlega í sjónvarpinu um stöðu kvenna í Afganistan að það væri ekki vanþörf á að herða upp á principunum þar. Síðan var viðtal við tvær konur í útvarpinu í dag um fundinn sem var haldinn í gær. Allt við það sama, einungis önnur hlið málsins rædd. Það væri kannski ekki úr lagi að rifja upp sumt af því sem konurnar tvær sem komu hingað til lands sl. haust sögðu um Islamistana.

Hola er djúp, turn er hár og vegur er langur. Ég hélt satt að segja að hinn ágæti fréttamaður Sigmundur Ernir hefði þetta á hreinu en hann endurtók ruglið af visir.is frá því í gær í fréttum Stöðvar 2 rétt áðan um löngu borholuna á Hellisheiði. Mér er rétt sama þótt borholan liggi eitthvað á ská niður í jörðina, hún er djúp en ekki löng. Það er talað um dýpi á því sem fer niður í jörðina, það er talað um hæð á því sem rís upp úr jörðinni og það er langt sem liggur eftir jörðinni.

Önnur ambaga. Ritstjóri DV sagði í útvarpinu í morgun: "Svo er það hin hliðin á teningnum". Á mínum teningum eru sex hliðar. Maður segir hins vegar "Svo er það hin hliðin á peningnum" eða "Hin hlið málsins er ....".

The Eye of London

Tók 40 mín. Ívar í gær á 6.3. hafði ekki tíma til að vera lengur en þetta verður léttara +i hvert skipti. Tíu km hraðaæfing í dag. Fór undir 42 mín og náði markmiðinu að klára 10 km áður en diskurinn Á Balli með Pöpunum kláraðist. Næsta markmið er að klára 10 km áður en síðasta lag byrjar. Magnús Gottfreðsson var að hlaupa við hliðina á mér í gær. Hann rúllaði áfram á 17.1. Það er verðugt markmið fyrir veturinn að stefna að því að geta hlaupið á rúmum 17 án þess að fjúka út af brettinu. Í fyrra var markmiðið að ná rúmum 15 fyrir vetrarlok og það tókst. Nú er ekkert mál að halda 15 í 5 - 10 mín en það var mikið mál í fyrra. Sjáum til í apríllok.

Fór í jarðarför Jóns frá Úthlíð í dag. Hallgrímskirkja var því sem næst full. Hjálmar Jónsson flutti góða ræðu enda uppalinn í Tungunum og þekkti Jón vel. Jón var mikið hörkutól í öllu sem hann tók sér fyrir hendur.

Fór á Brúðgumann í gær. Þetta er ein besta íslensk mynd sem ég hef séð. Bæði vel gerð og þrælfyndin enda þótt alvarlegur undirtónn væri í henni. Snemma í myndinni birtist forseti 100 km félagsins eins og hann hafi ekki gert annað en að leika í kvikmyndum um æfina. Sterk innkoma en stutt!!

Í morgun var hálftíma innslag á Rás 1 um múslimska trú. Bæði var rætt við bandarískan múslíma sem var hér í áróðursherferð svo og formann múslímska félagsins hérlendis. Mér fannst það eftirtektarvert að fréttamanninum tókst að ræða við þessa áróðursfulltrúa í hálftíma án þess að koma með eina einustu gagnrýna spurningu. Eru menn virkilega svona hræddir við islamiska öfgahópa eða íslenska fjölmenningarvita að gagnrýnin hugsun er ekki inni í myndinni heldur bara kóað með. Í dag bárust t.d. fréttir af því að hollenskur banki hafi hætt við auglýsingaherferð um aukinn sparnað þar sem sparigrís bar fyrir augu af ótta við múslimska öfgahópa. Fólki hérlendis getur þótt þetta hlægilegt en þetta er ekki fyndið. Þetta er háalvarlegt mál hvernig svona öfgahópar ná að kúga samfélagið með ofsafengnum viðbrögðum við öllu því sem þeim er ekki þóknanlegt. Þegar viðhorfið er eins og kom fram hjá formanninum í viðtalinu í morgun þegar hann var spurður um hvernig þeim gengi að aðlagast íslensku þjóðfélagi, þá er ekki á góðu von. Svar hans var að þeir þyrftu ekkert að aðlaga, það væri ekkert að hjá þeim.

Það hafa verið fréttir í fjölmiðlum að undanförnu um hvernig fólk af erlendu bergi brotið er treyst fyrir ábyrgðar í auknum mæli. Fyrsta erlenda konan var ráðin leikskólastjóri og erlendur maður var kosinn í stjórn Einingar. Ég efa ekki að þetta sé ágætis fólk sem gegni þessum störfum af miklum sóma en hvaða fréttamennska er þetta? Hvað er fréttnæmt við þetta? Er fólk sem fætt er erlendis svo miklu síðra að upplagi en innfæddir íslendingar að það þyki sérstaklega fréttnæmt að það geti axlað meiri ábyrgð en sem felst í því að vinna almenna launavinnu? Auðvitað ekki. Það sem skiptir öllu máli í þessu sambandi er hvað hver einstaklingur sem býr utan heimalands leggi sig eftir því að læra mál þeirrar þjóðar þar sem þeir búa. Eru íslendingar ekki í ábyrgðarstöðum út um allan heim þar sem þeir verða að vinna á framandi tungumáli? Vitaskuld og þykir nekki fréttnæmt lengur. Þá er það ekkert meira mál fyrir fólk af erlendum uppruna að takast á við ábyrgðarstöður hérlendis ef það lærir málið. Sem dæmi má nefna að þegar ég bjó í Uppsölum fyrir rúmum aldarfjórðung þá hitti ég t.d. stundum Lárus Jónsson sem hafði búið í Uppsölum um langa hríð. Hann átti t.d. sæti í borgarstjórn Uppsala í nokkur kjörtímabil og þótti ekki vera sérstaklega fréttnæmt. Hann var bara dugnaðarmaður sem hafði aðlagast sænsku þjóðfélagi mjög vel og það þótti ekki tiltökumál að honum væri falin samfélagsleg ábyrgð. Að mínu mati virkar svona fréttaflutningur í andhverfu sína þegar verið er að tala um það sem sérstakt afreksverk ef fólk af erlendu bergi brotið axlar stjórnunarábyrgð hérlendis. Hálfgerð útnesjamennska í fréttavali. Eitt af því alvitlausasta í þessari umræðusem ég hef séð lengi bar fyrir augun í mogganum í morgun. Þar lagði einhver til að íslendingar færu að læra pólsku í stórum stil til að geta talað við þá pólverja sem flytjast hingað til lands. Það væri örugglega gaman að kunna pólsku til að geta tjáð sig á máli heimamanna þegar maður heimsækir Pólland, nú eða talað við Pólverja sem flytjast hingað á þeirra máli. Það er hins vegar grundvallaratriði að þegar fólk flyst milli landa að það læri tungumál þess lands sem það flyst til þannig að það geti aðlagast þjóðfélaginu ef það hefur þá áhuga á því á annað borð. Ef það gerir það ekki þá verður það ætíð utangarðs. Það er ekki flóknara.

Sveinn Elías setur íslandsmet í unglingaflokki

Fór snemma niður í Laugar í morgun og tók 10 km. Er bínn að setja mér það takmark að ná tíu km á meðan ég hlusta á Papana spila diskinn Á balli. Síðast va rég kominn töluvert fram í Rabbits á nýjan leik þegar 10 km voru búnir. Núna vantaði 10 sekúndur upp á að takmarkið næðist. Kemur innan skamms. Ég held að ég sé nokkuð fljótari að fara 10 km nú á bretti en það t+ok að fara 8 km þegar ég byrjaði að hlaupa á brettinu fyrr 3 árum. Þetta er allt í rétta átt.

Eftir Laugasprettinn var farið í að gera frjálsíþróttahöllina klára fyrir bikarkeppnina sem hófst kl. 15.00. María var munstruð í tvær greinar, grind og þrístökk. Þetta er frumraun hennar í alvöru móti. Hún varð 5. í 60 m. grind og jafnaði sinn besta tíma og varð siðan 3ja í þrístökki og bætti sinn besta árangur. Þessi vetur hefur verið vetur framfara. Mótið var fínt og tókst vel. Keppnin ar jöfn og spennandi í mörgum greinum og góður árangur náðist. Nokkur íslandsmet féllu, bæði í flokki fullorðinna en einnig í ýmsum yngri flokkum.

Tók 15 km í kvöld. Fint veður en nokkuð kalt. Góður hringur.

Dugnaðarleg grænlensk kona að hantera mat.

Tók 10 km í Laugum í gær. Sá hraði sem var ítasta markmið í fyrra og náðist aðeins að krækja gómunum á vordögum rúllar nú frekar áreynslulítið. Ánægður með framfarirnar. Brettið venst vel með tímanum. Þegar ég fór fyrst að hlaupa inni fyrir þremur árum var það kvöl og pína. Nú er það mkkilu frekar tóm ánægja.

Fór út kl. 7.00 í morgun og tók 30 km með Neil og Jóa í fínu veðri.

Spaugstofan sýndi í kvöld hvað býr í þeim. Góður þáttur. Lokaþáttur laugardagslaganna var svona í lagi fyrir utan niðurstöðuna. Svona froðupopp hverfur að mínu mati í fjöldann og kemst hvorki lönd né strönd. Það verður hinsvegar bara gaman fyrir þau tvö sem sungu lagið að taka þátt í keppninni. Þau eru búin að reyna það oft að það hlaut að koma að því að þau ynnu. Það er eins með þau og Bo, hann var búinn að reyna ansi oft þangað til hann loks á leiðarenda og er hann svo úr sögunni. Afar kjánalegt af stráknum að geta ekki á sér setið að senda öðrum keppendum skeyti. Það er stundum ekki síður vandi að vinna heldur en að tapa.

Lagið hans Barða var eina lagið sem átti eitthvað erindi út að mínu mati. Einfalt og grípandi. Það eru slík lög sem smella og eru líkleg til árangurs en svona er þetta, þjóðin kýs þá fulltrúa sem hún á skilið.

Ég sé að það eru ýmsir farnir að hafa áhyggjur af nýgerðum kjarasamningum. Það er mjög einfalt að ef kjarasamningar eru hærri en efnahagurinn þolir þá gerist annað tveggja, verðbólga eykst eða atvinnuleysi eykst. Það er ekki annað mögulegt hvað sem lýðskrumararnir segja. Ég kann ekki mikið í kjarasamningum og það er margt sem ég skil ekki á því sviði. Meðal annars skil ég ekki það kerfi sem samið er nú um. Að því sem ég skil best þá er samið um það að ef einhverjir njóti launaskriðs þá gangi það út yfir alla. Sem sagt að ef einhver atvinnugrein gengur vel og telur sig hafa efni á því að hækka launin hjá starfsfólki sínu umfram kjarasamninga þá eiga launin einnig að hækka hjá starfsfólki þeirra fyrirtækja sem hafa ekki efni á að hækka launin umfram kjarasamninga. Þetta fyrirkomulag getur ekki annað en leitt lóðbeint til uppsagna og aukins atvinnuleysis. Maður verður alltaf jafn hissa á því þegar það sjónarmið birtist í þessu samhengi að það sé reiknað með því að peningar vaxi á trjánum. Enda þótt þensla sé í byggingariðnaði þá er ekki þar með sagt að það sé þensla í fiskvinnslu. Miklu frekar hefur þróunin verið í andstæða átt í þessum tveimur atvinnugreinum.

Umræðan í fjölmiðlum er síðan þannig að þegar fyrirtæki, fólk og sveitarfélög í sjávarbyggðum víða um land verða fyrir stóráfalli vegna samdráttar í loðnuveiðum sem ekki er ólíklegt að sé viðvarandi um nokkura ára skeið, olíuverð rýkur upp úr öllu valdi og hagkerið er að nauðhemla þá eru fjölmiðlar uppteknir af þátttöku þingmanns í pókermóti og fjasað um einhver skrif á bloggsíðu eins og það skipti sköpum um hvernig samfélagið þróast.

Maður heyrir ískrið í bremsunum langar leiðir. Vonandi að farartækið haldist á veginum.

Fóður eða fæða, það er spurningin?

Baldvin Jónsson ásamt fleiri góðum mönnum hefur með atorku og eljusemi tekist að byggja upp athyglisverða hátíð matargerðarlistar hérlendis. Á hátíðina koma meistarakokkar héðan og þaðan úr heiminum og spreyta sig á að gera lystilega rétti úr íslensku hráefni. Það er margt hægt. Hátíðin gengur undir nafninu "Food and Fun" og er það svo sem allt í lagi. Nú hefur einhverjum íslenskufræðingnum verið falið að þýða nafnið yfir á íslensku og út úr því hefur komið skrípisetningin "Fóður og Fjör". Hverjum dettur í hug að nota orðið fóður yfir mat, meir að segja listilega gerðan mat? Maður fóðrar skepnur en fæðir fólk. Það er talað um heyfóður, kjarnfóður, kraftfóður, svínafóður, fuglafóður, fiskafóður, loðdýrafóður og fleira sem dýrum er boðið. Það er nú það fyrsta. Hefur einher heyrt talað um fóðurmeistara í eldhúsi sem tilreiðir mat ofan í fólk? Fóðurmeistari sér um að fóðra svín.

Tölvuorðabókin mín segir t.d. eftirfarandi þegar ég læt hana þýða orðið food:
n: matur k.; matvara kv.; fæða kv.; matvæli h. (ft.)

Maður talar einungis um s.k. mannamat sem fóður þegar um er að ræða næringarlaust ruslfæði eins og skyndibita úr lakari kantinum, pastadót eða annað álíka og þá er fóður alltaf notað í niðrandi merkingu.

Ef íslenska á nafn matargerðarhátíðarinnar þá er það auðvitað í stíl við "Fæða og fjör" ef á að halda stuðlunum eða eitthvað í þeim dúr en látum fóðurmeistarana um að tilreiða fóður ofan í svínin.

Borgarhliðið að gömlu borginni í Tallin

Náði að rétta helgina aðeins af á sunnudaginn. Fór út um 8.30 og var búinn að taka 15 km þegar ég hitti Vini Gullu um kl. 10.00. Bætti 14 km við með þeim og kom heim rétt um kl. 12.00 eftir góða túr. María keppti í fimmtarþraut á sunnudagseftirmiðdaginn í flokki 15 - 16 ára. Hún er á yngra ári í flokknum (varð 15 ára í gær) og keppti við ýmsar þrælsterkar stelpur. Það var gaman að sjá þann fjölda stelpna sem fór í gegnum fimmtarþrautina en alls voru það rúmar 20 stelpur sem hófu keppni og langflestar kláruðu. Í kvennaflokki voru það fjórar sem hófu keppni og tvær kláruðu. María stóð sig vel, bætti sig í þremur greinum og varð önnur þegar upp var staðið, þrátt fyrir að hafa klikkað í langstökkinu. Hún gerði fyrstu tvö stökkin ógild og þurfti því að taka þriðja stökkið af öryggi. Ef hún hefði stokkið um 5 metra, eins og hún gerði fjórum sinnum um síðustu helgi, hefði hún unnið. Sama er, þetta var mjög fínt hjá henni, jafn og góður árangur sem gefur fyrirheit til framtíðar.

Ég sá í blöðunum nýlega að mikil kempa er fallin frá. Jón frá Úthlíð varð bráðkvaddur á dögunum. Ég man fyrst eftir Jóni á áttunda áratugnum þegar maður las í Tímanum um lítt þekkta sveitamanninn úr Tungunum sem hljóp inn í landsliðið í langhlaupum. Síðan fétti maður af hinu hörmulega slysi þegar heybaggarnir hrundu á hann árið 1977 og allt breyttist. Hann tókst á við þá raun sem þessu fylgdi af sömu keppnishörku og annað, stundaði endurhæfingu með gríðarlegum árangri, menntaði sig og skapaði sér nýja tilveru og nýjan starfsvettvang. Ég sá Jón fyrst í tengslum við Reykjavíkurmaraþon í gegum árin þegar hann rann skeiðið á hjólastólnum af sömu keppnishörkunni og áður. Á seinni árum hitti ég Jón síðan af og til úti á göngustígunum og við urðum málkunnugir. Það er heiður að því að hafa kynnst svona hetju sem vann mikla sigra, bæði á hlaupabrautinni en ekki síður utan hennar.

Ég hef það fyrir reglu þegar ég er úti að hlaupa nálægt umferðargötum að treysta bílstjórnum aldrei. Vitaskuld eru langflestir þeirra bæði tillitssamir og kurteisir en maður veit aldrei hvenær maður hittir ruddana og fíflin. Það gerðist svo í dag. Ég var að klára hefðbundinn hring með Grensássslaufu og var kominn að Réttarholtsveginum þar sem var grænt ljós fyrir gangandi fólk. Ég negldi niður á vegkantinum af gömlum vana enda var það eins gott því það kom fæifl á grænum steisjon Subaro og svínaði upp á Réttarholtsveginn og hefði straujað mig niður hefði ég ekki fylgt minni gömlu vinnureglu að treysta bílstjórum aldrei. Maður á aldrei að treysta bílstjórum því maður veit aldrei hvenær maður hittir bílstjóra sem ekki er hægt að treysta.

Það heyrist í fréttum að Norðmenn og Danir séu farnir að taka alvarlega þá ógn sem samfélögunum stafar af islamistum. Norðmenn ætla að loka götunni sem ráðuneytin standa við fyrir bílaumferð. Það er ekki gert bara svona út í bláinn heldur af því að hryðjuverkaógn af hálfu öfgahópa er raunverulega fyrir hendi. Það ég heyrði best þá ætla dönsk stjórnvöld að banna samtök öfgasinnaðra islamista. Þó nú væri. Þeir eru búnir að leyfa svona nöðrum að dafna nógu lengi en nú skal det være nok. Annars væru danir í hlutverki Bidermanns í leikritinu Bidermann og brennuvargarnir. Það er skelfileg tað fylgjas tmeð viðbrögðunum við því að eitthvert blað birti aftur myndina af spámanninum með sprengjuna á hausnum. Það var gert eftir að upp komst að tveir öfgamenn úr hópi islamista höfðu ætlað að drepa teiknarann. Viðbrögðin við þessari myndbirtingu eru svo ofsafengin að það skal enginn segja manni að þau stjórnist einvörðungu af særðum tilfinningum. Þau eru ekkert annað en bein árás gegn samfélaginu. Unglingum er beitt fremst því líkur benda tl að þeir fái vægari refsingar en fullorðnir. Það er kveikt í skólum því það veldur samfélaginu meiri skaða en ef kveikt er í verslunum. Það hafa fyrr verið innflytjendur í norrænum ríkjum án þess að þeir hafi verið raunveruleg ógn gagnvart samfélaginu. Það er alger vitleysa að þeim hafi verið svo illa tekið í þessum löndum að það hafi leitt af sér innibyrgða ólgu sem brýst síðan út á þennan hátt. Maður heyrir sagt frá að það sé kvartað yfir því að konur sem hylja andlit sitt að fullu eigi erfitt með að fá vinnu. Maður spyr sig hvernig það er að ráða fólk í vinnu ef ekki sést í andlit þess. Það getur hver sjálfan sig séð.

Ég er nú að horfa í 10 fréttum sjónvarps frétt sem fjallar um að örlítill hópur fólks er að mótmæla birtingu teikninganna við danska sendiráðið í Djakarta. Hvaða frétt er þetta? Ég sé ekkert fréttnæmt við það að svona smáhópur sé að láta skoðun sína í ljós sem réttlætir það frásögn af þessu sé tekin inn í fréttatíma hérlendis. Ætli ríkissjónvarpið í Djakarta hafi birt myndir af því þegar örlitlir hópar fólks voru að mótmæla byggingu Kárahnjúkavirkjunar hérlendis. Örugglega ekki enda þótt mótmælendur hérlendis hafi verið stærri hluti af íbúum landsins en var í þessu tilfelli í Indónesíu.

Ljósmyndasýning í Smáralind

Vikan hefur verið heldur slök frá síðustu helgi. Utanlandsferðir og rigning er ekki til að kynda undir árangurinn. Tók 50 mín Ívar í gær. Gekk fínt og lengi það upp í klukkutíma næst. Svo fer ég að kynda upp hraðann. Fór Eiðistorgshringinn með Jóa og Neil í morgun. Var þungur og orkulítill. Hvort Ívar hefur setið í löppunum skal ég ekki segja um en það verður vonandi betra á morgun.

Ásgeir J. var með fyrirlestur í Heilsuhúsinu á fimmtudaginn. Kom því miður of seint en náði í lokakaflann hjá honum. Han var m.a. að fjalla um hve hugurinn og múrarnir fyrir árangri eru oft innibyggðir í manni sjálfum. Ef maður trúir því að maður geti hlutina ekki þá er það á hreinu að maður getur það ekki. Ef maður trúir því að eitt og annað sé hægt þá er fátt sem stendur í vegi fyrir manni. Þú stekkur ekki lengra en þú hugsar. ég get tekið undir hvert orð sem Ásgeir sagði þarna. Maður er sjálfur oft stærsta hindrunin fyrir því sem maður getur. Það var ekki fyrr en árið 2002 sem ég fór að trúa því að ég gæti verið annað en meðal lullari. Það var Sigurður P. sem kom mér á bragðið þegar við vorum að spjalla saman niðri í Ölveri þegar verið var að fylgjast með gengi þeirra sem tóku þátt í Boston Maraþoninu það árið. Árið eftir fór ég Laugaveginn og í bjartsýniskasti um haustið fór ég að velta því fyrir mér að hlaupa 100 km árið eftir. Þá höfðu Ágúst og Siggi Gunnsteins einir íslendinga hlaupið slíka vegalengd. Síðan var ekki til baka snúið. Maður komst að því að maður er sjálfur stærsta hindrunin fyrir því sem maður getur. Ef maður setur sér ákveðið markmið og undirbýr sig vel þá er fátt sem stöðvar mann. Með því að þekkja sál og líkama vel þá getur maður náð býsna langt. Þetta er ekki síður mikilvægt fyrir þá sem eru að byrja markvissa hreyfingu heldur en þá sem hafa verið lengur að. Það er oft erfiðast að byrja. Neil sagði okkur Jóa t.d. í morgun að þegar hann byrjaði að hlaupa fyrir átta árum (ef hægt er að nota svo virðulegt orð yfir fyrsta daginn) þá sagðis hann hafa haldið að hann myndi drepast strax eftir 50 metra. Nú er hann með öflugari ultramönnum í heiminum og stefnir á tífaldan Ironman í nóvember!!!

Það er vonandi að lögreglustjórinn í Reykjavík fari yfir vinnulag innandyra á Hverfisgötunni eftir að handrukkarahrottinn Annþór slapp út í gærmorgun. Þetta á náttúrulega ekki að vera hægt. Sá í blöðunum í morgun að Litháarnir sem sitja inni á Hrauninu fyrir dópinnflutning eru bara ánægðir með sinn hag. Þeir taka ákveðinn séns og ef hann gengur upp á detta þeir í lukkupottinn. ef ekki þá búa þeir þarna í góðu yfirlæti í einhvern tíma, fá vinnu sem er betur launuð en það sem þeir hefðu haft möguleika á heima hjá sér, og þar fram eftir götunum. Hvað á lengi að gera grín að manni? Þarna er um að ræða einstaklinga sem koma hingað til lands í þeim tilgangi að eitra fyrir unglinga, sökkva fleirum í fen eiturlyfjanna og draga enn fleiri í þetta ógæfuferli. Sundra fleiri fjölskyldum, auka á innbrot, líkamsárásir og annað af slíkum toga. Þannig mætti áfram halda. Svo er þessu liði haldið uppi á fínu gistiheimili á góðum launum ef upp kemst. Hvenær verður farið að senda þá beint til sína heima í fangelsi ef þeir verða teknir? Í tengslum við þessa umræðu eru blaðamenn oft eins og einhver fífl og láta nota sig eins og hverja sakleysinga. Síðast varð það að blaðamáli að einhverjir fangar þurftu að vera tveir saman í herbergi um einhvern smátíma. Só. Svokölluð samtök fanga notuðu alla sína kontakta til að útmála hvílik meðferð væri á föngum á Hrauninu. Þarna er um að ræða hættulegustu glæpamenn þjóðarinnar, morðingja, barnanauðgara, dópsala og fanta af ýmsum öðrum gráðum og svo eru blaðamenn að nugga framan í mann svona væli.

Blogg les maður bara hjá einstaka manni. Þó kemur fyrir að maður leitar upp ákveðin blogg til að fylgjast með umræðunni. Ég geri það nýlega í sambandi við viðbrögð Bubba svokallaðs kóngs við dómi sem Dóri DNA skrifaði um þáttinn Bandið hans Bubba. Dóra þannst þetta ekki vera merkilegur þáttur. Hann væri fyrst og fremst umgjörð án innihalds. Ég hef ekki séð hann og get því ekki dæmt um réttmæti þessarar afstöðu. En viðbrögð hins umrædda Bubba voru afar athyglisverð. "Ég er góður og það sem ég geri er frábært og allir sem eru á annarri skoðun eru meiri andskotans fíflin." Þetta var inntakið í viðbrögðum Bubbans. Þetta skrifar maðurinn sem söng hér á árum áður um firringu poppstjörnunnar. Það sem helst hann varast vann varð þó að koma yfir hann. Ég held að ég hafi keypt mína síðustu Bubbaplötu og það breytir svo sem ekki miklu því það er nokkuð langt síðan það gerðist. Sjálfhverft lið má vera í friði í sinni sjálfhverfu.

Fór ekki út í morgun heldur tók brettið inni á Laugum. Fór alls 25 km sem er það lengsta sem ég hef tekið á bretti. Það gekk vel enda hefur maður með sér nóg af músík til að hlusta á. Best er þegar takturinn harmonerar við skrefin, þá kemst maður í nokkurssonar trans og rúllar áfram án þess að hugsa. Fer lengra á brettinu síðar.

Horfði með öðru auganu á Laugardagslögin í kvöld. Þetta er nú meiri elskuvinaklúbburinn sem er í hlutverki álitsgjafanna. Allt er svo stórkostlegt og frábært í þeirra huga nema eina lagið sem er sæmilega grípandi en það er eftir Barða Bang Gang. Hann og hans fólk er greinilega ekki innundir og tilheyrir ekki þessu sjálfhverfa liði sem hælir hvert öðru í hástert hvenær sem tækifæri er til. Líklega heyrir það undir samstöðustjórnmál. Lagið eftir Svölu Björgvinsdóttur var t.d. ótrúlega leiðinlegt og herfilega flutt ofan í kaupið að mínu mati en það var í huga álitsgjafanna eitt þriðja sterkasta lagið í keppninni og alveg stórkostlegt. Það myndi sko brjóta blað í Eurovision ef það yrði sent út og þar fram eftir götunum. Síðan kom í ljós að þjóðinni líkaði lagið alls ekki og kaus það ekki áfram. Gott á þetta lið en bölvað þegar þessi þjóð er fengin til að velja lögin. Barði er minn maður í þessari keppni.

Horn við Stokksnes

Fundur í stjórn íbúasamtakanna í Bústaðahverfi eftir vinnu. Umferðarmálin eru ofarlega á baugi, ekki síst þegar við fáum fréttir af því að íbúasamtökin í Breiðholti eru búin að hanna umferðarmannvirki við Sprengisand sem munu að öllum líkindum auka umferðarþunga á Bústaðavegi. Ef norðurbeygjan á vegamótum Bústaðavegar og Reykjanesbrautar verður bönnuð þá mun umferðarþungi á Réttarholtsvegi vaxa. Þannig eru fáir kostir góðir. Við erum að undirbúa íbúaþing sem verður haldið undir mánaðamótin.

Eftir kvöldmat mættu félagar í Fókus í Smáralindina til að hengja upp myndir fyrir ljósmyndasýningu sem verður þar yfir vetrarhátíðina. Hún er á svæðinu fyrir framan Hagkaup. Svart - Hvítt í Fókus. Nítján manns mættu með myndir og komu þeim fyrir. Þetta er svolítið skemmtilegt að taka þátt í svona verkefni því þá fer maður að skoða myndirnar á annan hátt og með gangrýnni augum. Síðan hefur maður sig í að láta stækka mynd sem að öðrum kosti hefði ekki gert.

Ég tók Poweratehringinn og Grensássslaufuna seint í gærkvöldi. Hitti Þórð og við vorum samferða upp að Árbæjarlaug. Hann er að æfa fyrir Boston maraþonið en bar sig ekki vel. Þegar Þórður kvartar þá er eitthvað að. Hann hefur verið að berjast við liðþófaeymsli um nokkura ára skeið sem er farið að leiða til þess að hann misbeitir fótunum og er farinn að fá í bakið. Þórður er hörkutól og hefur sett sér það að fara Boston maraþon. Hann sagðist hafa haldið með Boston Celtics (vona að ég fari rétt með nafnið) síðan hann var níu ára gamall og nú á gamall draumur að rætast.
Þegar ég kom heim var myndin Englar Alheimsins í sjónvarpinu. Ríkissjónvarpið hefur tilkynnt að það ætli að sýna íslenska kvikmynd fyrsta miðvikudag í hverjum mánuði eða réttara sagt aðfaranótt fyrsta fimmtudags í hverjum mánuði. Hvaða vit er í að sýna íslenska bíómynd í miðri viku sem byrjar kl. 11.30 og er búin kl. 1.00 e.m? Flestir eru farnir að sofa á þessum tíma. Það eru bara einhverjir vitleysingar eins og ég sem vaka við að horfa á bíómynd fram á nótt í miðri vinnuviku. Mig grunar að þetta sé hefðbundið trix hjá ríkistofnun. Svona sýningar þýða hærra hlutfall af innlendu dagskrárefni. Það kostar hins vegar mjög lítið þegar það er sýnt á tíma þegar því sem næst enginn horfir á það. Þannig eru slegnar tvær flugur í einu höggi, hlutfall innlendrar dagskrárgerðar hjá Rúv hækkar án þess að kosta mikið. Dæmigert fyrir metnaðarlausa stofnun. Ég horfði á Englana enn einu sinni því þetta er góð mynd. Sérstaklega finnast mér senurnar af heimilinu átakanlegar því það getur hver sjálfan sig séð í þessari stöðu.

Tók 10 km á bretti seinnipartinn. Fín æfing og tók ágætlega á. Ég er farinn að breiða yfir mínútu og kílómetrateljarann á brettinu. Þá er maður ekki alltaf að hugsa um hvað mikið sé eftir, heldur lætur maður skrokkinn um að ákveða hraðann og álagið. Með vel hlaðinn Ipod innan seilingar og tónlist í eyrunum þá líður tíminn miklu fljótar en þegar maður er að telja metra og mínútur. Útvarpið tapar tvímælalaust í þessum samanburði þó maður geti hlustað á það líka. Það er svo óinteressant að það stenst ekki samanbur við góða lagasyrpu. Doors kyntu undir taktinn í dag.

Fór í Elliðaárdalinn í kvöld að taka myndir. Það er reyndar ekki svo gaman að taka myndir hér á kvöldin vegna þess að það eru ljós um allt. Best væri að það væri hvergi ljós og nokkuð dimmt. Þá væri viðfangsefnið spennandi.

Ég sá á vefnum hjá Múlabræðrum (www.123.is/bardi) í dag að það eru um 70 manns búsettir nú á Ströndinni. Þegar ég var að alast upp fyrir vestan þá voru um 100 manns í hreppnum heima en um 200 voru búsettir á Ströndinni. Nú eru kannski rúmlega 30 í hreppnum heima og um 70 inni á Strönd eins og áður segir. Svona er þróunin víða á landsbyggðinni.

Gamalt útihús við Stokksnes

Tók 16 km í kvöld, Powerate hringinn og Grensássslaufuna. Þægilegt hlaupaveður en snjóþæfingur.

Íþróttamaður Reykjavíkur hefur nýlokið þáttöku í badmingtonmóti í Íran. Framkvæmd mótsins var dálítið sérstök á okkar vísu. Af því það er erfitt að keppa í badmingtoni í göngutjaldi með útsýnisgati en auðveldara að keppa í stuttbuxum og T shirt þá var karlmönnum meinuð aðganga að höllinni þar sem konurnar kepptu. Það getur riðlað stjórnskipulaginu þar í landi ef karlar sjá í beran kvenmannsfótlegg. Það vildi reyndar svo til að nú nýlega voru tvær ungar þarlendar konur dæmdar til dauða vegna þess að það na´ðist vídéómynd af þeim þar sem þær voru saman í herbergi með tveimur karlmönnum. Ekki var sannað á þær hjúskaparbrot en engu að síður þótti sannað að þær hefðu getað framið það og þá þykir engin refsing hæfilegri en dauðinn með grýtingaraðferðinni. Ef fólk er í vafa um hvernig grýting er framkvæmd þá er það ekki flókið. Viðkomandi er grafinn í jörð upp fyrir mitti. Sá hluti líkamans sem stendur upp úr er vafinn þéttingsfast með laki eða hvitu klæði. Síðan eru steinarnir vandlega valdir því þeir mega ekki vera of léttir því þeir verða að drepa en ekki of þungir því þá tekur þetta of fljótt af. Þegar steinarnir hafa verið valdir þá hefst grýtingin. Fljótlega litast lakið rautt en löng stund líður þar til tekist hefur að sálga manneskjunni. Yfirleitt tekur það ekki skemmri tíma en hálftíma. Með þessum dómsaðferðum eru þarlend yfirvöld að senda konum skýr skilaboð um hvað gerist ef þær svo mikið sem láti sér detta í hug að þær séu eitthvað annað en eign karlanna, skilyrðislaust.
Ég verð að segja það að mér finnt það vera ábyrgðarhluti af íslenskum íþróttayfirvöldum að þeir skuli hafa nokkur samskipti við lönd þar sem svona villimennska viðgengst. Með því að hafa eðlileg samskipti við lönd með svona dómskerfi þá erum við að kvitta undir að okkur finnist þetta bara eðlilegur framgangsmáti. Ég geri ráð fyrir því að fjölmenningarvitarnir segi að þetta sé þeirra menning og þeirra hefðir og þær eigum við að virða. Ég set grýtingar undir sama hatt og smástelpugiftingar, heiðursmorð á dætrum, umskurð, handhögg og annan álíka viðbjóð. Talandi um heiðursmorð þá sé ég í norrænum blöðum að það hefur aukist verulega að ungar konur hoppi út um glugga eða fram af svölum í nálægum löndum. Það er svona svipað og í Afganistan þar sem steinolian hefur verið eini útvegur æ fleiri kvenna úr vonlausu lífi.

Meyjar á fullri ferð

Það var ekki hlaupið mikið á helginni. Tók 16 km á bretti í Laugum á laugardagsmorguninn. María var að keppa á meistaramóti 15 - 22 ára yfir helgina og ég hef það hlutverk að taka myndir fyrir Ármannsvefinn af mótinu. Það er það minnsta sem maður getur gert. Það er gaman að eiga myndir af krökkunum til seinni tíma. Maður er búinn að fylgjast með mörgum af þessum stelpum síðan þær voru 9 - 10 ára gamlar þegar þær voru að keppa á Gogga mótunum og gaman að sjá að ýmsar eru að þróast í að vera miklar afrekskonur.

María stóð sig vel eins og hennar er von og vísa.

Víkingar spiluðu við Hauka 2 í Hafnarfirði í eftirmiðdaginn og þar steig Jói sín fyrstu spor með meistaraflokki. Nokkur tímamót þótt innkoman væri ekki mjög löng.

Það var þorrablót hjá brottfluttum Patreksfirðingum og Rauðasandshreppsbúum öðrum úr Vestursýslunni í gærkvöldi. Það er alltaf gaman að koma á þessar samkomur. Þær eru að mörgu leyti eins og ættarmót því þarna hittir maður oft gamla vini og kunningja sem maður hélt sjó með fyrir vestan hér áður fyrr á árunum. Þá var allt fullt af fólki, velsæld í samfélönum og mikið að gerast. Sá tími er heldur betur breyttur. Það er því miður ekki bjart útlitið á mínum gömlu heimaslóðum. Fólkinu fækkar alltaf hægt og sígandi og menn sjá engin ráð til að snúa þeirri þróun við. Sömu söguna má segja víða á landsbyggðinni. Maður dregur línuna við mitt Snæfellsnes, norður og austur til Rangárvallasýslu. Undantekning er Eyjafjarðarsvæðið og Mið Austurland. Til að snúa þróuninni við á Austurlandi þurfti 200 milljarða fjárfestingu og Þingeyingar telja að ekkert snúi við þessari þróun við hjá þeim nema álver á Bakka.

Las á helginni bókina Bíbí. Það er orðið frekar óvanalegt að bók grípi mann heljartökum en þessi gerði það svo sannarlega. Sögukona og skrásetjari hafa í sameiningu náð að gera tíðarandann ljóslifandi og segja sögu Bíbíar af mikilli íþrótt. Ég vissi ekki áður að hún væri systir Matta á Fossi í Arnarfirði. Ég man vel eftir honum, Matti var vélamaður og mikið heljarmenni sem dó langt fyrir aldur fram. Lýsingarnar af skyggnihæfileikum hennar eru magnaðar og magnað að svona hæfileikar skuli vera til.