Vid komum til Athenu fra Sportu seinni partinn i gaer. Borgarstjorn Sportu baud hopnum i hadegisverd adur en lagt var af stad. Tetta hlaup hefur mikinn status i Sportu enda sogulega tilvisunin mikil. I gaer rigndi dalitid sem hefdi ekki verid skemmtilegt ad fa yfir sig i seinni hluta hlaupsins. Tegar komid var til Athenu var kaos ad venju vid ad koma ollum fyrir i naeturstad enda smurt i herbergin eins og haegt er. Nu er eg i herbergi med tremur Argentinumonnum. Tad er fint ad kynnast folki hedan og tadan ur heiminum med alika ahugamal a sumum svidum. Dagurinn i gaer var svolitid stirdur en i dag er allt ad verda eins og venjulegt er. Engin eftirkost eda eymsli.
I kvold verdur lokahatidin nidri i Athenu. Vid buum i utjadri borgarinnar en lokahatidin fer fram a flottu hoteli nidur i midborg. Hun er mjog skemmtileg og sannkollud “grand finale“ a mikilli upplifun. Tad verdur sidan gott ad koma heim ad tessu loknu. Takk aftur fyrir allar godar oskir og kvedjur. Tad er ometanlegt ad vita af ollum tessum augum i hnakkanum og teim godu straumum sem teim fylgja tegar tekist er a vid svona verkefni tar sem ekkert ma ut af bera.

Takk fyrir allar godar kvedjur. Tad skiptir miklu mali ad vita af ahugasomum heima sem fylgjast med a langri leid. Tad hvetur mann afram tegar a tarf ad halda. Hlaupid gekk mjog vel, mer leid vel allan timann og naut hlaupsins i botn. Engar uppakomur eda vandraedi. Tad reyndist rett sem mer hafdi verid sagt ad tad er fatt sem tekur tvi fram ad hlaupa fram til styttu Leonidasar eftir 246 km leid fra Athenu.

I fyrra hljop Petur (Pjotr) polski ad heiman ad fra ser til Athenu og vard svo annar i hlaupinu. I ar tok hann tviburabrodur sinn med ser og hann heitir natturulega Pavel (Pall) Teir hlupu storan hluta af leidinni ad heiman i ar og stefna liklega a ad vinna tvofalt.

Tad verdur h;egt ad fylgjast med hlaupinu a www.spartathlon.gr med tvi ad fara inn a hlekkinn Live. Tar a ad vera haegt ad fa frettir eftir tvi sem hlaupinu vindur fram.

For nidur i Athenu i dag. Sleppti fornsogu Grikkja en labbadi um baeinn, skodadi mannlifid og tok myndir. Mjog gaman.

Tad var skraning i dag eftir kl. 15.00. Nu drifur hlauparana ad. Margir komu i dag. Hitti finnska kunningja minn sem vard mer samferda seinni hluta hlaupsins i fyrra. Hann rifjadi upp ad jeg hefdi sagt i fyrra ad jeg myndi alls ekki koma aftur i tetta hlaup. Godur svefn laeknar ymislegt!!

Vid Hoskuldur forum i gegnum planid vid ad senda ut vistir a drykkjarstodvarnar. Tad er dalitid skipulag og betra ad hafa meira en minna. Madur verdur ad hafa hlyrrri fot klar strax eftir ad dimmir tvi ta fellur hitinn dalitid nidur. Nu gaeti meir ad segja rignt svolitid um nottina.

Trir koreyjubuar komu i herbergid til min i kvold. Nu er farid ad tjappa saman a hotelinu. Teir skilja alika mikid i raudsensku eins og eg i korensku svo tak er ekki talad mikid saman milli okkar. Tannig er tetta bara en teir eru brosmildir. Eg held ad eg fari samt ekki ad horfa a Rambo myndirnar sem eg keypti i London i kvold.

Takk fyrir allar godar kvedjur ad heiman. Come hell and high water.

Kom i nott a hotelid. Hitti nordmenninga i morgun svo og Hoskuld. Teir hofdu aetlad at venjast hitanum dalitid med tvi ad koma timalega en tad hefur verid skyjad og dalitil rigning af og til yfir helgina. I dag er sol og fint vedur en hitinn tempradur. Tad spair 25 stigum a fostudaginn og 23 stigum a laugardaginn og einhverju skyjafari. Tad er fint tvi hitinn er eitt af tvi sem erfitt er ad rada vid. A morgun byrjar skraningin og sidan afhendir madur tad sem madur aetlar ad senda ut a fimmtudaginn.

Eg se ad kronan fellur og fellur. Madur torir varla ut ur husi her upp a ad tad er haetta a ad kaupa eitthvad. Veit ekki hvar tetta endar.

Flýg út í fyrramálið. Nú er níu mánaða undirbúingur að baki og ekki verður til baka snúið. Ég held að tímabilið hafi verið notað nokkuð vel þótt vafalaust hafi mátt gera eitt og annað betur. Það er alltaf þannig. Ekkert stórt hefur komið upp á sem skiptir mestu máli. Engin meiðsli, engin áföll. Veðurspáin í kvöld segir 22°C - 24°C stiga hiti og möguleiki á svolítilli rigningu. Það er dálítið annar pakki en í fyrra. Maður þarf að hafa föt til að klæða sig í um nóttina. Þá gæti verið svalara, sérstaklega á leiðinni yfir fjallið.
Ég hef lagt planið upp þannig að vera frekar rólegur framan af. vera kominn til Korintos (80 km) svona eftir 8 - 9 klst. Ég var þá á 9.30 í fyrra og alveg að detta út. Þá skaut kókið mér í gang aftur. ég ætla mér svo að vera kominn til Lyrkia (150 km) svona kl. 1.00 um nóttina. Það væri um tveimur tímum hraðari yfirferð en í fyrra á þennan stað. Það á alveg að vera innistæða fyrir því ef ekkert kemur upp á. Þá eru 18 klst eftir til að fara 90 km. Að vísu er yfir fjall að fara og það er töluvert seinfarið. Sama er, það á að vera hægt að skrölta það ef ekkert kemur upp á. Á hinn bóginn getur margt komið upp á langri leið. Það segir reynslan manni. Maður þarf að hugsa um finnska japanann sem kláraði síðastur af öllum í fyrra. Þegar hann sýndi mér umbúðirnar undir ilinni um blöðrurnar sagði hann: "Þetta var vel þess virði". Hann verður aftur með í ár. Englendingurinn sem var sestur að á fjallinu og hættur var spurður, "Geturðu gengið svolítið áfram?" Jú, kannski svaraði hann. Þá skaltu reyna var svarið og með það hélt hann áfram og kláraði. Hann var svo glaður á lokakvöldinu að því gleymir maður ekki. Svona lagað er rétt að hafa í huga þegar allt virðist vera að fara til fjandans.

Slysavarnarskýlið i Keflavík

Síðasta æfing fyrir Grikkland í morgun. Fór niður í Laugar og tók 11 km á 4.30 km pacei í góðum klæðnaði. Sána á eftir. Búinn að fara eitthvað yfir tíu sinnum í þessa tegund æfinga í september eins og planið var. Gaman verður að sjá hvernig eða hvort það skilar sér í Grikklandi. Veðurspáin er dálítið svona frá og til. Í gær var vindur og rigning en nú spáir er hálfskýuðu og hægari. Hitinn verður svona 26 - 27°C. Það verður í lagi.

Fór á Herbalife ráðstefnu eftir æfingu. Það var fullur salur á Grandhótel. Hópur af fólki kom upp á svið að segja frá reynslu sinni af breyttu mataræði og hvernig það hefur reynst því að nota Herbalife sem meginfæðu. Það var dálítið magnað að sjá stórglæsilegar konur á pallinum swegja frá því hvernig líf þeirra hafði breyst eftir að hafa farið að nota Herbalife en sjá svo myndir af þeim á skjánum svona fyrir 30 - 50 kílóum síðan. Það var ekki einungis að kílóunum hafði fækkað heldur hafði heilsufarið án undantekninga tekið gríðarlegum stakkaskiptum. Ég sé enga ástæðu til að ætla það að fólk sé með einhverja skreytni, það er yfirleitt ekki verið að hafa heilsuna í flimtingum og ekki lugu myndirnar. Á morgun verður Sport ráðstefna í Háskólabíói. Það átti að halda hana á Grandhotel en það sprakk allt húsnæði svo ráðstefnan var flutt í Háskólabíó en samt eru biðlistar.
Kíkti á seinni hálfleikinn hjá Víking seinni partinn en Fjarðabyggð kom í heimsókn. Víkingar unnu 2-0 en andstæðingarnir voru reyndar lélegasta liðið sem ég hef séð spila í sumar. Það verður að segja eins og er að þetta sumar er búið að vera ein risastór vonbrigði hjá Víkingum og áhangendum liðsins. Það er ekki aðalatriðið að liðinu skuli ekki hafa tekist að komast upp í efstu deild en það sem verst er að það hefur spilað svo afspyrnu leiðinlegan fótbolta í sumar að það er leitun að öðru álíka. Það var iðulega framan af sumri að það var eins og þjálfarinn vissi ekki hvað sóknarmenn voru eða til hvers ætti að nota þá. Passivur andlaus fótbolti hefur verið einkenni Víkinga í sumar. Það er ekki hægt að búast við að slík útfærsla knattspyrnunnar vekji áhuga eða dragi áhorfendur á völlinn. Mann kvíðir fyrir næsta sumri að óbreyttu.

Eiður hringdi í dag og sagði sínar farir ekki sléttar. Hann hafði fengið stóreflis bónvél á annan fótinn sem hafði lemstrað á honum aðra stórutána. Þar með eru öll hlaup fyrir bí í einhverjar vikur. Hann lagði því öll áform um Grikklandsferð á hilluna. Synd því það hefði verið gott að hafa hann með þar syðra og eiður hefði haft gott af því að kynnast aðstæðum upp á seinni tíma landvinninga. Svona er þetta. Það er ekki lengi að gerast. Í fyrra lá við að ég bryti á mér báðar lappirnar þegar stigi rann undan mér á stéttina hér úti. Neglurnar á báðum stórutánum mörðust en það slapp allt til.

Það spáir heldur þokkalega hlaupadagana í Grikklandi. Hitinn verður svona 27° C. Annann daginn gæti rignt svolítið og hinn daginn verður "partly cloudy". Sólin verður því ekki svo brennandi heit eins og í fyrra þegar hitinn lá í 34 - 35°C. Það er mikill munur.

Spartathlon hlaupið byggir á sögu eins og svo mörg þessi stóru hlaup. Í grískri sögu er getið um sendiboðann Pheidippides sem sendur var til Spörtu eftir liðsauka einhevru sinni þegar Aþeningar börðust við Persa. Sagan sagði að hann hefði náð Spörtu á öðrum sólarhring. Árið 1982 voru breskir námsmenn að lesa gríska sögu og rákust á þessa frásögn. þeir fóru að diskútera hvort þetta væri yfir höfuð mögulegt að hlaupa frá Aþenu til Spörtu á einum og hálfum sólarhring eins go sagan sagði. Þeir stikuðu út líklegustu leiðina sem Pheidippides myndi hafa hlaupið og síðan lögðu þeir af stað þann 8. október 1982. Þeir náðu síðan til Spörtu 35 - 40 klst síðar. Staðfest var að sagan stóðst. Árið eftir átti fyrsta formlega Spartathlon hlaupið sér stað og hafa verið hlaupin 25 hlaup síðan. Það 26. í röðinni verður háð eftir viku. Alls hafa 38 norðurlandabúar lokið Spartathlonhlaupinu innan ssettra tímamarka og nokkrir oftar en einu sinni. Finninn Seppo Leionen hefur lokið hlaupinu oftast allra í heiminum eða 15 sinnum en hann hefur tekið þátt í 22 hlaupum. Í fyrra náði hann ekki að ljúka sökum hitans. Mary Larsson, bandarísk kona sem er nú sænskur ríkisborgari hefur lokið hlaupinu 12 sinnum. Ari Mustala hefur lokið því sex sinnum, félagi Eiolf Eivindssen frá Noregi hefur lokið því fimm sinnum og Kim Rasmussen þrisvar. Rune Larsson hefur unnið hlaupið þrisvar og einu sinni orðið annar. Kjell Ove Skoglund hefur lokið því nokkrum sinnum en ég hef ekki tölu á hans hlaupum. Í ár taka 42 norrænir hlauparar þátt í þessu mikla hlaupi og er það langmesti fjöldi frá Norðurlöndum til þessa.

Hlaupið hefst við Acropolis kl. 7.00 á föstudagsmorgun að staðartíma. Það tekur um tvo tíma að hlaupa úr út Aþenu og er það ekkert sérstaklega skemmtilegt í mengaðri morguntraffíkinni þegar óþolimóðir bílstjórar liggja flautunum. Að því loknu er komið niður á strönd og síðan hlaupið um 60 km leið með ströndinni til Korintos. Þá liggur leiðin inn í landið og er hlaupið um vínberjaekrur og gegnum smáþorp þar til fer að dimma. Þá fer leiðin að nálgast hæðir og fjalllendi. Við borgina Lyrkos sem er um 150 km inni í hlaupinu er farið að pjakka upp fjallið. Toppi þess er náð á um 160 km. Leiðin liggur síðan niður á við eftir km 170 og segja margir að það sé enn erfiðara að paufast niður en pjakka upp. Um þetta leyti fer að birta fyrir alla venjulega hlaupara. Að þessu loknu liggur leiðin niður á við í áttina að Spörtu og ef allt gengur upp verður styttu Leonídasar náð fyrir kl. 19.00 á laugardagskvöld. Um helmingur þeirra sem ná innan tilsettra tímamarka koma í mark á síðasta klukkutímanum. Þeir sem reynt hafa segja að það sé stærsta stund hvers hlaupara að ná fram til styttunnar og snerta fót Leonídasar. Maður þvær sér ekki um hendurnar næsta sólarhringinn eftir slíka snertingu!!

Baula í kvöldsólinni

Horft yfir Örlygshöfn

Þari á steini

Ég fékk síðasta hefti Þjóðmála fyrir skömmu. Það er innihaldsríkt eins og áður. Tímaritið er eitt besta tímarit um þjóðfélagsumræðu sem er gefið út hérlendis. Í þessu eintaki eru tvær greinar sem mér finnst sérstaklega athyglisverðar. Hin fyrri heitir Eyja Sancho Panza eftir Vilhjálm Eyþórsson. Ég veit ekkert um greinarhöfund en greinin er mjög athyglisverð. Hann fjallar þar um svokallaða flathyggju sem er ný birtingarmynd forræðishyggjunnar sem áður var keyrð áfram undir merkjum sósíalismans og kommúnismans. Grunntónninn í þessari kennisetningu er að allir einstaklingar á jörðinni séu nákvæmlega eins að upplagi. Enginn munur sé á kynþáttum eða kynjum. Ef einhver munur sé á einstaklingum þá sé hann kominn til vegna mismunandi áhrifa sem viðkomandi hafa orðið fyrir í t.d. uppvextinum. Ef allir verði fyrir sömu áhrifum í uppvexti þá verði allir eins. Róttækir feministar halda því til dæmis fram að meðfædd og arfgeng hegðan kynjanna sé ekki til heldur sé hlutverkaskipting karla og kvenna sé til komin vegna þess að karlar hafi fundið hana upp til að kúga konur. Í rauninni séu konur alveg eins og karlar að þeirra mati. Ég hef ekki ósjaldan lent í umræðu um nákvæmlega þessi mál og hef haldið því fram við stundum litlar undirtektir að það sé erfðafræðilegur munur á körlum og konum. Það á ekkert skylt við að leggja mat á hvort annað kynið sé meiri kostum hlaðið en hitt. Bæði eiga sínar sterku hliðar og sínar veiku. Þeir sem eru mér ekki sammála hafa haldið því fram að sá munur sem sé á konum og körlum sé alfarið afleiðing af mismunandi uppeldi kynjanna og honum megi eyða með því að bæði kynin fái nákvæmlega sama áreiti í uppeldinu. Ég ætla nú bara rétt að vona að sá tími komi aldrei að konur og karlar verði alveg eins orði og æði. Það er ljóta tilhugsunin. Það vita það allir sem hafa umgengist dýr að það er gríðarlegur munur á karldýri og kvendýri. Karldýrin eru aggressív og árásargjörn á meðan kvendýrin eru mildari og hafa miklu meiri tilfinningu fyrir afkvæmunum. Þetta er bara svona og á ekkert skylt við uppeldi heldur er eins og annað sem náttúran hefur mótað í gegnum milljónir ára.

Hin greinin sem mér fannst allrar athygli verð er rituð af Jakobi F. Ásgeissyni og fjallar um umræður þær sem sköpuðust í tenglsum við Varið land undirskriftasöfnunina og málaferlin sem af þeim hlutust. Maður þarf að vera a.m.k. kominn á minn aldur til að muna eftir þessum tíma en Varið land undirskriftasöfnunin fór fram árið 1974 eðafyrir 34 árum. Fjórtán manns hófu að safna undirskriftum um að það væri affærasælast að Íslendingar tækju áfram fullan þátt í varnarsamstarfi vestrænna lýðræðisþjóða. Málið snerist um hvort það væri vilji þjóðarinnar að vísa hernum úr landi eða ekki. Rúmlega helmingur þess fjölda sem kaus í alþingiskosningunum 1971 skrifaði undir þessa áskorun. Umræðan um þetta m´la var mjög illskeytt og fór ssvo að hluti fjórtánmenninganna höfðuðu meiðyðramál á hendur þeim sem harðast hgengu fram í andstöðunni. Var það ekki síst gert af principástæðum til að vita hve meiðyðralöggjöfin dygði til að bregðast við málflutningi eins og birtist á síðum dagblaða á þessum tíma. Ég ætla ekki að rekja þetta frekar en fyrir alla þá sem hafa áhuga á samtímasögu er áhugavert að lesa þessa samantekt. Vafalaust er einhversstaðar til samantekið yfirlit um sjónarmið andstæðinga þeirra sem skipulögðu undirskriftasöfnunina og væri ekki síður fróðlegt að sjá hvernig sagan dæmir málflutning þeirra.

Lamb að hvíla sig í fjörunni

Steinn járnkarl skoraði á mig í dag að koma með þeim járnbræðrum til Barþþþþelona í október byrjun á næsta ári tilað takast á við Járnkarlinn þar í borg. Vitaskuld tekur maður svona áskorun. Annað er ekki hægt. Það liggur því fyrir í vetur að læra að synda og fara að hjóla eins og maður. Annars ætla ég ekkert að hugsa um þetta fyrr en í næsta mánuði að gefnu tilefni. Nú er verið að stilla fókusinn. Ég sé að hitinn er heldur farinn að lækka í Grikklandi. Kominn undir 30° C. Meðaltalið segir að hann verði á bilinu 26 - 27°C á þessum árstíma. Ég kvíði því ekkert. Í fyrra var hitinn 26° C kl 5.00 um nóttina þegar einungis tunglið hitaði upp heiminn. Kl. 9.00 kom svo sólin upp í öllu sínu veldi og þá fór að sjóða á ýmsum.

Ég las í dag samantekt eftir svíann Rune Larsson (Löbarlarsson) þar sem hann gefur hlaupurum í Spartathlon góð ráð. Hann segir að ef maður geti ekki hlaupið 100 km undir 10 klst þá eigi maður í erfiðleikum í hlaupinu. Helst verði maður að hlaupa 100 km undir 9.00 klst til að hafa góða möguleika. Ég fór 100 km vel undir 10 klst á Borgundarhólmi í vor og átti þó 120 km eftir. Hvað það dregur langt kemur í ljós. Rune hefur tekið 10 sinnum þátt í Spartathlon hlaupinu, og sigrað í a.m.k. tveimur, þannig að hann talar af reynslu.

Ráð Rune eru þessi:
1. Hafa eins léttan mittispoka og mögulegt er.
2. Senda eins mikið og maður getur út á drykkjarstöðvarnar og skipuleggja það vel. Hann gefur ráð um hvar maður eigi að hafa aðalpokana. Ekki senda þá á stóru stöðvunum því þar getur örtröðin verið meiri, heldur t.d. á næstu stöð fyrir framan.
3. Borða eins mikið og mögulega er hægt á meðan á hlaupinu stendur. Maður er ekki svangur en maður þarf samt næringu. Borða oft en lítið. Passa sig á súpum sem eru ekki nógu vel soðnar.
4. Maður drekkur ca 25% af líkamsþyngd sinni í hlaupinu. Það eru 20 lítrar í mínu tilfelli. Við svo mikla útskolun þarf maður að hyggja vel að því að taka steinefni og sölt. Ef maður lendir í vandræðum með salt þá er ráð að finna MacDonalds stað og fá nokkur saltbréf. Ef þvagið er tært þá má maður fara að passa sig á að drekka minna og taka sölt.
5. Fara eins hratt og mögulegt er í gegnum drykkjarstöðvarnar. Þær eru 70 og ein mínúta á hverri er samtals 70 mínútur. Tvær mínútur á hverri er 140 mínútur. Þarna getur skilið á milli hvort maður klárar eða ekki.
6. Það koma allskonar vandamál upp í hlaupinu. Það er normalt að fá í magann. Maður á að vita af að það getur gerst og vinna sig í gegnum það. Það hellist einnig yfir mann yfirþyrmandi þreyta. Það er normalt. Maður verður að reyna að vinna sig í gegnum hana.
7. Venjulegir menn ganga upp brekkurnar en þeir bestu hlaupa þær. Það er yfirleitt gott að brjóta upp álagið á fæturna með því að ganga upp brekkur.
8. Ekki hlaupa með öðrum. Það truflar. Álag og þreyta getur komið á mismunandi tímum og þannig tefja menn hvor fyrir öðrum. Hlauptu þitt eigið hlaup.
9. Andlega hliðin er mikilvæg. Hafa fókusinn mjög skýran á styttu Leonídasar í Spörtu. Ekkert annað á að komast að.
10. Vera viðbúinn að allskonar erfiðleikar steðji að. Hiti, blöðrur, magavandræði og mögulega andleg uppgjöf. Ekki gera vandamál úr þessu. Þetta er eðlilegt. Ekkert á að koma þér á óvart og þú getur sigrast á þessu. Það sem skiptir máli er að halda áfram til Spörtu. Um að gera að njóta hlaupsins því leiðin er falleg og margt að sjá. Á leiðinni hittir maður marga kollega sem er hluti af upplifuninni.
11. Ekki gleyma því að þetta er mesta hlaup í heimi.

Miðað við reynsluna frá því í fyrra er klárt að ég get lært mikið af þessum ráðum.

Gunnar og Nína á góðu skriði

Búinn að setja myndir frá Jónshlaupinu inn á myndasíðuna. Slóðin er sem hér segir:

http://www.flickr.com/photos/gajul/

Það er hægt að skoða myndirnar í slidesshow ef farið er inn í settið.

Spáð og spökulerað í Jónshlaupi

Ég held að það hafi verið ágæt hugmynd hjá félögum í UMFR36 að skíra hlaup félagsins Jónshlaup í höfðuð á Jóni heitnum Sigurðssyni. Margir hlauparar muna eftir manninum í hjólastólnum sem kom alltaf í Reykjavíkurmaraþonið og keppti í 10 km eða hálfmaraþoni. Færri þekktu hann og sögu hans og þau miklu afrek sem hann vann fyrr og síðar. Jói var svo hugulsamur að koma með mynd af Jóni í gær sem hann hafði úitbúið. Henni var stillt upp í tjaldinu við hliðina á verðlaunagripunum áður en verðlaunaafhendingin fór fram og síðan síðan var farið nokkrum orðum um hvers vegna við nefndum hlaupið í höfðið á Jóni. Þótt í litlu sé þá er nafni hans haldið á lofti í þessu sambandi meðan að þetta hlaup er haldið.

Ég hef nokkrum sinnum minnst á hvernig mér finnst fjölmiðlar og þaá fyrst og fremst ljósvakamiðlarnir gera lítið úr störfum lögreglunnar og jafnvel æsa til andúðar almennings á störfum hennar. Sérstaklega var þetta áberandi í sambandi við vitleysisganginn í Saving Iceland liðinu en á tímabili virtist sem þau hefðu óheftan aðgang í fjölmiða og ekki síst ríkisfjölðlina þar sem lögreglan var markvisst og síendurtekið sökuð um harðræði. Aldrei kom neitt í ljós sem renndi stoðum undir þessar ásakanir en sama var að þær héldu sífellt áfram. Ef lögreglan þarf að handtaka einhvern bjálfann þá hópast í kringum hana sægur fólks sem myndsíma til að taka myndir af því sem hugsanlega og mögulega er hægt að túlka sem óþarfa ofbeldi. Svo er æpt "lögregluofbeldi", "fasismi" og ég veit ekki hvað. Í ágætri grein í Mogganum í morgun er farið yfir það vinnuumhverfi sem lögreglan vinnur við. Ofbeldismenn sem ráðast á lögregluna og skaða lögreglumenn fá smásektir og að mestu leyti skilorðsbundna dóma. Dómskerfið virðist lifa í einhverjum Hálsaskógi þar sem öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir. Lögreglumenn búa við það að fjölskyldum þeirra er miskunnarlaust hótað. Sumir sofa með vopn innan seilingar vegna síendurtekinna hótana. Þetta er þekkt í kennslubókum fasistahópa að beina hótunum sínum að fjölskyldum lögreglu og dómara þar sem þeir eru veikastir fyrir. Stefnuleysi og tvískinningur í málflutningi Moggans í þessu efni kemur hins vegar fram á ömurlegan hátt í þessu sama blaði. Í forystugrein blaðsins í dag er nefnilega hnýtt í lögregluna fyrir það að gera húsleit í húsnæði hælisleitenda í Njarðvík. Í forystugreininni er verið að gera lítið úr þessum störfum lögreglunnar og látið að því liggja að hún hafi farið yfir strikið í störfum sínum. Vitnað er í einhvern hælisleitenda sem segir lögregluna hafa komið fram með valdi og virðingarleysi. Fyrir þessum fullyrðingum eru ekki færð nein rök. Í fyrsta lagi er hægt að fullyrða það að íslenska lögreglan er eins og sunnudagaskólakrakkar í sambandi við lögregluna í þeim löndum sem svonefndir hælisleitendur koma frá. Í öðru lagi liggur það ljóst fyrir að ef þarf að gera húsrannsókn þá er hún framkvæmd fyrirvaralaust og af ákveðni. Menn senda ekki boð á undan sér í slíkum erindagjörðum og og spyrja hvort þeir megi kíkja inn. Ef lögreglan hefur síðan fundið sannanir fyrir því að 10 manns hafi verið að villa á sér heimildir og ljúga til um stöðu sína þá er þessi húsrannsókn fyllilega réttlætanleg og ætti að vera framkvæmd svo oft sem þörf er á. Fullyrðingar Moggamanna um að ef röksemdir lögreglunnar um ástæður húsrannsóknarinnar í Njarðvík væru færðar yfir á þjóðfélagið í heild sinni mætti venjulegt fólk búast við löggunni inn á gafl hjá sér hvenær sem verkast vildi eru svo fáránlegar að það tekur ekki nokkru tali og eru þeim til skammar.

Það var nokkur umræða um verðbólguna í síðustu viku í sambandi við ákvörðun Seðlabakans um að halda stýrivöxtum óbreyttum. Mikið var talað um nauðsyn þess að ná verðbólgunni niður. Seðlabankastjóri og forsætisráðherra voru í þeim hópi. Það vakti athygli mína í þessu sambandi að það var ekki minnst á þá gríðarlegu verðrýrnum krónunnar sem hefur átt sér stað á liðnum mánuðum og hélt áfram í síðustu viku. Krónan virðist vera í frjálsu falli. Án þess að ég hafi nákvæmlegar tölur um það þá giska ég á að um 70% af öllum almennum neysluvörum séu flutt til landsins, beint eða óbeint. Þegar verðgildi krónunnar hefur rýrnað um ca 50% á síðustu 12 mánuðum þá getur ekkert annað gerst en að verðlag hækki og verðgildi krónunnar rýrni. Það þarf fleiri krónur til að borga fyrir hverja einingu af innfluttri vöru og það getur ekkert annað farið en beint út í verðlagið. Vöruverð hækkar án þess að kaupgjald hækki. Þetta ástand er kallað verðbólga og afleiðingin fyrir venjulegt fólk er kaupmáttarrýrnun. Menn fá minna fyrir launin sín. Að mínu mati ætti því að vera eitt af forgangsatriðum stjórnvalda að styrkja stöðu krónunnar og freista þess með tiltækum ráðum að draga úr því gríðarlega gengisfalli sem á sér stað. Ef það er ekki hægt þá verða stjórnvöld að vinna út frá þeirri stöðu og leita allra tiltækra ráða að taka upp annan gjaldmiðil ef krónan sé ónýt.

Það hefur komið fyrir hjá stærri þjóðum en Íslandi að gjaldmiðillinn hefur orðið verðlaus. Ég kom fyrst til Sovétríkjanna gömlu árið 1991. Þá kostaði dollarinn um 30 rúblur. Ég kom aftur til Rússlands árið 1992. Þá kostaði dollarinn 300 rúblur. Ég flutti svo til Rússlands árið 1995 og vann þar í tæpt ár. Þá kostaði dollarinn 5.500 rúblur. Árið 1998 varð síðan hrun í rússnesku efnahagslífi. Gjaldmiðillinn var ónýtur. Ég er ekki að segja að þetta gerist hér en ég held að það sé tímabært að fara að átta sig á því hvað krónan megi falla mikið þar til skapist hættuástand. Haldi gengi krónunnar áfram að falla og falla þá mun ekki draga úr verðrýnrun krónunnar, sama hvað Seðlabankinn skrúfar stýrivextina upp. Svo vil ég benda fólki á að lesa fróðlega grein eftir Ragnar Önundarson í sunnudagsblaði Moggans. Hann dregur þar saman á skilmerkilegan hátt yfirlit um þau hagstjórnarmistök sem hafa átt sér stað á liðnum árum.

Tók Ívar í morgun. 15° og hraði upp í 7 - 8. Hélt jafnvel að mælirinn á brettinu hafi verið vitlaus um daginn en þetta stenst allt. Þegar ég byrjaði á Ívari á síðasta vetri fannst mér fullhart að halda hraða um 6 en nú byrja ég á 7 og slæ upp í 8. Svitaprógrammið er einnig strax farið að gera sig.

Ívar og Agga sigruðu í sex tíma hlaupinu

Sigurjón og Sif sigruðu í þriggja tíma hlaupi

Það hellirigndi í morgun þegar við Jói, Stefán og Sigþór fórum að gera klárt fyrir Jónshlaupið í morgun. Manni leist ekki meira en svo á blikuna. Það kom sér vel að hafa aðgengi að Jóatjaldi og Jóagræjum öðrum sem þeir félagar komu með í fullri kerru. Allt var til og allt var klárt. Við skelltum upp tjaldinu og komum nauðsynlegum hlutum fyrir og gerðum klárt fyrir start sem var kl. 10.00 á sex tíma hlaupinu og kl. 13.00 á þriggja tíma hlaupinu. Aðeins bar á því að það vafðist fyrir mönnum að finna markið og skrifast það á undirritaðan að hafa ekki skýrt það nákvæmlega út fyrir áhugasömum. Verður bætt úr því næst. Það voru sex manns sem hófu hlaup kl. 10.00, fimm sex tíma hlauparar og Ingólfur sem þurfti að var annarsstaðar kl. 14.00 og fékk þvía ð hlaupa 3ja tíma hlaup fyrr en aðrir. Járnbræður komu í fögrum skyrtum hvar á stóð "Ironman Finisher 2008" og vöktu þær almenna aðdáun og fjarrænt blik kom í augu sumra viðstaddra. Umræður í tjaldinu snerust mikið um hjólatýpur, vindskurð, þrekæfingar og sundæfingar og ekki minnkaði það þegar meistarinn sá járnharði Steinn kom á svæðið. Venjulegt fólk átti erfitt með að haldast við inni í tjaldinu þegar stemmingin reis sem hæst og hjólaverðið komið upp í nær hálfa milljón. Markmiðið er sem sagt Barcelona í byrjun október á næsta ári svo menn geti farið að panta.
Trausti hætti hlaupum eftir maraþonvegalengd sem hann rann á um 3.30. Það er fínt afrek eftir að hafa klárað Ironman með miklum sóma fyrir viku.
Þriggja tíma hlaupararnir hófu hlaup kl. 13.00 og runnu skeiðið létt og af mikilli ánægju. Veðrið hafði heldur betur batnað og var það mestan part dagsins hlýtt, logn og úrkomulaust. Rétt undir lok hlaupsins fór að rigna aftur í stórum skúrum og þökkuðum við okkar sæla fyrir það hve lengi hafði hangið þurrt. Hlaupi lauk kl. 16.00 og var þá blásið í lúður og síðan mælt frá marki hvar hver var staddur. Við hlaupalok beið heitt kakó og vöfflur í Jóatjaldi. Það er eitt af því skemmtilega við tímahlaup eins og þetta að það safnast allir saman við hlaupalok. Þeir bestu eru ekki farnir heim þegar hinir seinfærari ljúka hlaupi eins og oftast gerist. Það er mjög gott að hlaupa í hólmanum. Leiðin er skemmtileg og malarstígur er auðveldari en malbik. Trén draga úr vindi og skýla að hluta til fyrir regni. Hægt er að miða hvort hlaupið er réttsælis eða rangsælis við hvernig vindátt er. Ég geri ráð fyrir að þarna sé framtíðarstaður Jónshlaupsins að óbreyttu. Við verðum að skoða tímasetningu hlaupsins með hliðsjón af því hvenær Tungnaréttir eru en nokkra Tungnamenn langaði til að koma og taka þátt í hlaupinu til að heiðra látinn sveitunga sinn. Það verður skoðað næsta haust.

Úrslitin urðu sem hér segir:

Þriggja tíma hlaup:

Konur:

Sif Jónsdóttir 33.732 m
Jónína Ólafsdóttir 28.277 m

Karlar:

Sigurjón Sigurbjörnsson 37.843 m
Ingólfur Arnarson 35.802 m
Magnús Guðmundsson 35.731 m
Geir 33.778 m
Gunnar Geirsson 30.512 m
Aðalsteinn Geirsson 25.952 m

Sex tíma hlaup:

Konur:

Guðbjörg Björnsdóttir (Agga) 58.166 m
Hólmfríður 56.060 m

Karlar:

Ívar Adolfsson 67.190 m
Eiður Aðalgeirsson 54.756 m
Trausti Valdimarsson 42.195 m

Í sex tíma hlaupinu náðist fínn árangur. Ívar sló hátt í íslandsmet Steins sem er 68.4 frá því í fyrra. Brautin er reyndar ekki sú sama né heldur veðrið. Agga náði þriðja besta íslenskrar konu en Elín Reed hefur hlaupið yfir 60 km í bæði skiptin sem hún hefur hlaupið sex tíma hlaup. Norðmenn birtu nýlega lista yfir sína bestu sex tíma hlaupara. Ívar er í 23 sæti á þessum lista af 45 sem hafa hlaupið yfir 60 km. Agga er í 9. sæti og Hólmfríður í 10. sæti á norska kvennalistanum en alls hafa 16 norskar konur hlaupið yfir 50 km í sex tíma hlaupi á árinu. Við eigum marga góða hlaupara en stundum vita þeir ekki hve þeir eru góðir í samanburði við aðra.

Takk fyrir daginn

Hér bjó Þórður hreppstjóri á Látrum

Það er ágæt grein á Kondis, norska hlaupavefnum, um Spartathlon í dag. Fyrir áhugasaman er tilvalið að fríska aðeins upp norskuna og lesa það sem Norðmenn skrifa um þetta mikla hlaup. Linkurinn er hér:

http://www.kondis.no/Ultra/index.php?aid=76805&k=ultra%2Fultra&mid=

Tók 15° Ívar í dag niður í Laugum. Fór strax í 7 og síðan upp í 8. Það er það langhraðasta sem ég hef tekið þessa æfingu á en gekk bara fínt. Æfingin segir fljótt til sín. Þegar ég byrjaði á henni í fyrra fannst manni fullhart að klára hana á 6. Sána eftir æfingu. Það er ekki frá því að manni finnist áhrifin af henni einnig vera að breytast og verða minni. Ég geri ráð fyrir að stunda sánuna stíft þessa 10 daga sem eftir eru fram að brottför.

Eddi var niður í Laugum, nýkominn úr Kölnarjárnkarli. Hann var allbrattur en hafði orðið fyrir því óláni að fá einhvern fjandans bronkítis eða eitthvað slíkt skömmu fyrir keppnina þannig að hann varð að passa sig mjög stíft á því að mæðast ekki. Ef hann hélt sig undir ákveðnum mörkum þá rúllaði þetta þokkalega. Það er ljóst að þessi vel lukkaða hópferð til Kölnar hefur kveikt í ýmsum.

Þegar maður kom út var einhver móttaka á vegum KSÍ í Laugahúsinu vegna landsleiksins að klárast. Mér fannst hálf bjálfalegt að sjá menn streyma þaðan út með bjórflöskur í hendinni á leið yfir á leikvanginn. Glerflöskur og fótboltakappleikir eru ekki æskileg blanda. Afhverju er ekki hægt að servera bjór í plastglösum á svona samkundum. Glerbrot á íþróttasvæði eru óþverri. Hélt að það væri harðbannað að taka bjórflöskur inn á áhorfendasvæðin.

Ég ætla rétt að vona að dómsmálaráðherra taki til hendinni varðandi þá þróun sem hefur átt sér stað á undanförnum mánuðum og misserum og varðar vaxandi fjölda af árásum á lögregluna. Það er algerlega óásættanlegt að dómskerfið haldi ekki hlífiskildi yfir lögreglunni. Árás á lögregluna jafngildir árás á réttarríkið. Það er alveg á hreinu að maður sem ræst að lögreglunni myndi ekki losna úr fangelsi næstu misserin í nágrannalöndum okkar. Hér fá svona glæpamenn mánaðarfangelsi, liklega skilorðsbundð. Þetta er náttúrulega bara grín í augum glæpamannanna en mjög skýr skilaboð. Þú mátt lemja lögguna án þess að þér sé refsað. Ef hópur manna ræðst á lögregluna og dómarar segjast ekki geta sakfellt neinn árásarmannanna ef ekki er hægt að skilgreina á óvéfengjanlegan hátt hver greiddi hverjum hvaða högg þá er það bara spurning um að ráðast nógu margir að lögreglunni. Þá er öruggt að enginn verður sakfelldur. Með svona löguðum réttarreglum er bara verið að gera grín að venjulegu fólki.

Þátttakendur í fyrsta sex tíma hlaupinu í sept. 2006

Sex tíma hlaupið verður á laugardaginn. Það byrjar kl. 10.00 við grasflötina í elliðaárhólmanum. Þriggja tíma hlaupið hefst kl. 13.00 á sama stað. Hlaupunum lýkur á sama tíma eða kl. 16.00. Þeir sigra sem hlaupa lengst í hvoru hlaupi fyrir sig á tilsettum tíma. Þeir sem hafa áhuga á að taka þátt í þessum hlaupum eru vinsamlegast beðnir um að láta vita af sér með pósti á gunnlaugur@samband.is. Nauðsynlegt er að vita fjöldann nokkuð nákvæmlega vegna undirbúnings.

Tók morgunhlaup í morgun og síðan Ívar seinnipartinn, 15° og hraðinn upp í 6.8. Sána á eftir. Vel heppnað.

Fór norður að Hvammstanga í dag ásamt fjölskyldunni og mörgum fleiri að fylgja Agli frænda til grafar en hann varð bráðkvaddur um síðustu helgi. Egill var svona stórfrændi, í þess orðs eiginlegu og óeiginlegu merkingu. Gríðarlegur fjöldi var við útförina. Áætlað var að um 600 manns hefðu verið við útförina í sveitarfélagi sem telur um 1200 manns. Útförin var eins og sæmdi sönnum héraðshöfðingja. Tónlist og söngur hljómaði í kirkjunni áður en athöfnin hófst, hestamenn stóður heiðursvörð við kirkjuna og riðu síðan á undan líkbílnum til kirkjugarðsins. Þar söng karlakór og blásarakvartett spilaði. Veðrið var eins og best gat verið hlýtt og hægviðri. Egill vann því sem næst alla sína starfsævi fyrir bændur í Vestur Húnavatnssýslu eða um 44 ár.

Það var frábært að sjá góðan árangur þeirra járnbræðra í Köln í gær. Allir kláruðu með sóma og Steinn varð 19 í heildina og vann sinn aldursflokk. Hann hljóp m.a. frábært maraþon á 3.18. Trausti hefði einnig örugglega átt mikla möguleika á að vinna sinn aldursflokk ef hann hefði ekki fengið slæmsku í magann. Þetta verður örugglega til að fleiri hella sér út í djúpu laugina og láta vaða. Maður þarf að fara að læra að synda.

Ég gáði á langtímaspána fyrir Grikkland um mánaðamótin. Hún hljóðar upp á 26 - 27 gráður. Það á að vera allt í lagi en kannski eru þetta bara einhverjar meðaltalstölur sem geta breyst með skömmum fyrirvara.

Löppunum dinglað fram af í 600 metra hæð

Ég fór á fund í Svavanger í Noregi í ágúst. Fundurinn var búinn á föstudagseftirmiðdegi og fóru þá allir til síns heima nema ég. Ég hafði lesið um Predikunarstólinn í Lysefjorden sem var hinum megin fjarðar þar sem fundurinn var haldinn svo ég notaði tækifærið og var tvo daga til viðbótar. Tók ferjuna frá Stavanger yfir fjörðinn og svo strætó upp að Preikestolhyttan sem er fjallaskáli tæplega klukkutíma akstur frá þorpinu Tau þar sem ferjan leggst að landi. Ég notaði svo tímann til gönguferða um svæðið á föstudagseftirmiðdegi og laugardaginn allann. Mjög fín helgi. Predikunarstóllinn er sérstæður klettahjalli sem er eins og skorinn út úr oststykki. Fjöllin eru úr graníti það ég best þekki og eru hreinir klettar, ekki hjallar, skriður og grjót eins og við þekkjum. Á predikunarstólnum getur fólk sest á brúnina og dinglað löppunum fram af í ca 600 metra hæð. Þegar ég nálgaðist brúnina þá fór eitthvað öryggiskerfi af stað svo ég komst ekki nær henni en svona fimm metra. Það kom því aldrei tilálita að setjast á brúnina og dingla löppunum. Predikunarstóllinn er eitt helsta náttúruvætti Noregs. Þangað koma um 100.000 ferðamenn ár hvert. Þennan dag sem ég dvaldi þarna var stöðugur straumur fólks upp að stólnum enda veðrið gott. Mjög gaman er að sjá hvernig norðmenn hafa byggt upp ferðamennskuna í kringum þennan stað og gætum við lært margt af því. Þá er nærtækast að nefna Landmannalaugasvæðið.
Inni í botni Ljósafjarðar er annað náttúruvætti, Kjeragboltinn. Það er stór steinn sem hefur skorðast í klettasprungu um 1000 metra fyrir ofan sjávarmál. Vinsælt er að fara út á boltann, standa þar með báðar hendur útbreuddar og láta taka af sér mynd. Ofurhugar raða nokkrum stólum hverjum upp á annan og standa svo á höndum uppi á öllu saman. Frá Preikestolhyttan inn að Kjeragboltanum eru 52 km, 104 fram og til baka. Ég gekk frá stólnum inn að Bröttuhlíð sem ber nafn með rentu. Þar hanga forn bændabýli utan í hlíðinni sem er svo brött að það þurfti að tjóðra krakkana meðan þau voru ung svo þau yltu ekki niður túnið og fram af (segir sagan). Bændum búnaðist best ef þeir höfðu mislagna fætur.

Á þessum göngutúr fékk ég hugmynd. Það væri tilvalið ultrahlaup að fara frá Preikestolhyttan, út að Preikestolen og síðan inn í botn Ljósafjarðar og upp að Kjeragboltanum ... og svo til baka. 104 kílómetrar í erfiðu landi, upp og niður. Bara hækkunin upp að Kjeragboltanum er um 800 metrar. Ég skrifaði nýlega út í Preikestolhyttan og spurði hvort einhver hefði gert tekist á við þessa þraut, þ.e. að fara frá Preikestolhyttan að Kjeragboltanum og til baka í einni lotu. Sú sem svaraði mér saði að það hefði enginn gert. Það væri staðfest að einn einstaklingur farið frá Preikestolhyttan, inn í fjarðarbotn og út að staðnum Forsand sem er hinum megin fjarðar en það væri styttra en hitt verkefnið.

Það væri gaman að safna smá liði og vaða í þetta næsta vor um sólstöðurnar. Þá er bjart allan sólarhringinn og engin vandamál með myrkur. Sá hluti leiðarinnar sem ég fór er þannig að það er betra að vera á ferðinni í björtu. Ég geri ráð fyrir að það kallist gott að fara þessa 104 km á einum sólarhring. Þetta er alvöru ultrahlaup. Þó ætti mönnum sem hafa t.d. lagt þrjú lönd umhverfis Mt Blanc t.d. ekki að vaxa svona í augum. Ég hugsa uppleggið þannig að menn myndu fylgjast að inn að Kjeragboltanum til að öruggt væri að allir fengju myndir af sér á honum sem á annað borð þyrðu út á hann. Síðan gæti hver farið á sínum hraða til baka. Það er hægt að kaupa vistir á leiðinni og hugsanlega hæt að senda vistir með áætlunarbátum á nokkra staði í firðinum. Það sem gerir þetta sérstaklega spennandi er að þarna er um að ræða tvo af fjölsóttustu ferðamannastöðum Noregs. Kjeragboltinn er t.d. mjög sóttur af base jump mönnum. Það væri gaman að verða fyrstur til að takast á við svona verkefni í Noregi og sýna heimamönnum hvað hægt er að gera!!

Áhugasamir geta gogglað þessa staði "Preikestolhyttan" og "Kjeragbolten" og fengið smá hugmynd hvernig þetta lítur út. Það eru myndir á myndasíðunni minni frá Preikestolhyttan, Preikestolen og leiðinni inn að Bröttuhlíð. Þar fæst smá hugmynd um hvernig landið liggur á þessum slóðum. Yfirleitt er það upp á rönd. Mér fannst afar gaman að koma á þessar slóðir áf ýmsum ástæðum. Saga héraðsins og sérstaklega hvernig Preikestolhyttan byggðist upp er mjög fróðleg.

Sandormahaugar

Það hefur verið erfitt í Mont Blanc hlaupinu. Mikill hiti setur allt á hliðina fyrir þá sem eru óvanir slíkum aðstæðum. Vaselínið bara bráðnar og skafsárin fara að láta sjá sig. Maginn getur einnig farið á hvolf. Blöðrur koma fyrr en varir á fæturna því menn eru alltaf blautir af svita. Það er hraustlega gert hjá Berki og Ásgeiri að klára hlaupið enda þótt tímamörkin séu rúm. Það er enginn barnaleikur að vera á ferðinni við slíkar aðstæður í um og yfir 40 klst.

Ég keypti bók í gær sem heitir "Brain Training for Runners" eftir Matt Fitzerald. Mér finnst þetta efni áhugavert því ég veit að hausinn er a.m.k. helmingur af árangri í langhlaupum. Að hafa hausinn í lagi er forsenda þess að ná settu marki. Sársaukaþröskuldur er misjafn og það er hægt að þjálfa hann eins og margt annað. Þegar skrokkurinn fer að þreytast sendir heilinn út skilaboð um að nú geti verið hætta á ferðum. Það heitir sársauki. Tilgangur þess er að vernda líkamann. Menn eins og Kurosis hafa mjög háan sársaukaþröskuld eða hafa þann hæfileika öðrum frekar að geta útilokað sársaukann. Hann hefur sagt að oft sé ástandið í fótunum þannig að hann búist við að fara beint á sjúkrahús eftir að hlaupi sé lokið en einhvern vegin er það þannig að það hefur aldrei þurft á því að halda þegar til kastanna kemur. Hraði í hlaupi ræðst ekki einvörðungu af líkamlegu ástandi heldur einnig af því hvaða hraða heilinn hefur stillt sig inn á. Það er þekkt að þegar góðir hlauparar hafa náð að brjóta einhver tímamörk þá er miklu auðveldara að fara undir þau aftur. Það er afstaða heilans sem ræður þar miklu.
Í bókinni kemur einnig fram að það hafi haft mikil áhrif á að draga úr niðurbroti vöðva hjá hlaupurum sem stunda löng hlaup að neyta próteindrykkja fyrir hlaup, á meðan á löngum hlaupum stendur og strax eftir þau. Þetta er nákvæmlega sú reynsla sem ég hef fengið á síðasta ári. Ég get fullyrt eftir að hafa notað Herbalife próteindrykki kerfisbundið í tengslum við löng hlaup á síðustu 12 mánuðum að notkun þess hefur haft mikil áhrif í þá átt að maður þolir meira álag, líkaminn er fljótari að jafna sig og þar af leiðir að meiðsla hætta er miklu minni. Ég veit ekkert um hvort Herbalife er besta próteinið sem er til á markaðnum en ég get fullyrt að það virkar vel.

Mogginn fór heldur betur yfir strikið í gær þegar blaðið birti langloku upp á eina og hálfa síðu í samfelldri auglýsingu og dýrðaróði um vatnspípur sem sé nýi trendinn hjá hópi unglinga. Vitaskuld var gerð athugasemd við þetta vinnulag blaðsins en ritstjóragreyið reyndi að bera hönd fyrir höfuð sér og verja blaðið með því að segja að það hafi verið sagt að tóbak úr vatnspípum sé jafn hættulegt og venjulegt tóbak. Það sér hver maður hvað tvær setningar vega á móti einni og hálfri síðu. Ætli komi næst samskonar umfjöllun um reykjarpípur? Hvað sé gaman að sýsla við pípuna og diskutera málin við aðra pípureykingamenn, fjallað um mismunandi tegundir pípna og svo framvegis. Síðan sé minnst í forbifarten í einni setningu að tóbak sé hættulegt. Svo kemur munntóbakið næst, hvað sé gaman að fá sér munntóbak eftir að hafa spilað góðan fótboltaleik með félögunum o.s.frv. o.s.frv. Þetta er svo sem dæmigert fyrir þá stöðu sem íslensk blöð eru í að mörgu leyti að birta svona bull. Hvenær ætli Politiken og Dagens Nyheter hafi svona umfjöllun á útsíðu?

Ég verð nú að segja að mér finnst ekki skrítið að mennirnir sem voru sem ungir drengir vistaðir nauðungarvistun í Breiðuvík séu ósáttir við þær bótafjárhæðir sem ríkið hefur gert tillögur um. Að láta menn fá nokkra hundraðþúsundkalla upp í ca tvær milljónir er ekki mikið fyrir að hafa rænt þá ómetanlegum verðmætum svo sem möguleikanum að læra og byggja sig upp sem einstaklinga. Maður getur sjálfan sig séð ef maður fengi strákinn sinn úr svona vistum og hann kynni ekkert annað en að slást og hvorki vildi né gæti lært annað.

Við upphaf hlaups í Flókalundi

Hópmynd í Kjálkafirði

Séð heim að Djúpadal

Móttökunefnd í Þorskafjarðarbotni

Haukur bróðir mættur

Leiðarlok við Bjarkalund

Við Ingólfur lögðum af stað vestur á föstudaginn í rignigu en það spáði vel yfir helgina. Við höfðum sammælst við Stefán í Búðardal. Meðan við biðum eftir Stefáni þá nutum við veitinga hjá sýslumanninum í stjórnsýsluhúsinu. Hún er góður kunningi Ingólfs og tók á móti okkur af höfðingsskap og var um margt spjallað á meðan á borðhaldinu stóð. Við keyrðum svo vestur í ausandi rigningu og leyst ekki meir en svo á blikuna. Ívar og Jóhanna voru komin vestur að Flókalundi og við kíktum við hjá þeim áður en við héldum út að Rauðsdal þar sem við gistum í bændagistingu. Um morguninn var stytt upp og leit vel út með veður. Við ókum inn að Flókalundi og selfluttum annan bílinn inn að Kjálkafjarðará en þangað eru rúmir 20 km. Jóhanna planaði að hlaupa þangað. Við Flókalund voru myndatökur áður en við lögðum af stað og húsráðendur báðu að heilsa í Klett en þangað ætluðum við að hlaupa. Það er þeirra heimabær. Við hófum síðan hlaup kl. 10.10 og héldum sem leið lá inn í Vatnsfjörð og út fyrir Hörgsnes og Hjarðarnes. Við Stefán og Ívar vorum heldur á undan en Jóhanna og Ingólfur héldu sjó saman. Veðrið var mjög gott, hlýtt, logn og birti þegar leið á daginn. Við vorum á þokkalega góðu tempói og skemmtum okkur vel á leiðinni. berjaspretta er gríðarleg þarna í fjörðunum og var um stund tvísýnt hvort við gætum slitið okkur frá berjunum. Ingólfur og Jóhanna náðu okkur á bílnum þegar við vorum komnir langt út með Kjálkafirði að austanverðu og þar tókum við nestisbita. Síðan sneru þau við og náðu í hinn bílinn en við héldum áfram í góðviðrinu. Það var haldið áfram fyrir nesið og inn Kerlingarfjörðinn. Stefán fór að finna til í vinstri fætinum eftir um 30 km og hann stoppaði við Vattarfjarðarána. Á eiðinu við Múlanesið er komið malbik sem nær alla leið út á Skálanes. Á Vattarnesinu var fólk í berjamó. Við fórum að spjalla við það og þar kom talinu að ein konan var eiginkona Þórbergs frænda míns. Við Ívar vorum komnir upp í hallann við Klettsháls þegar Jóhanna og Ingólfur náðu okkur. Þá vorum við komnir rúma 50 km. Þau höfðu sögu að segja. Staðarhaldarar í Flókalundi höfðu bent þeim á arnarhreiður sem þau horfðu á drykklanga stund og sáu bæði unga og fullorðnu fuglana. Mikilfengleg sjón sem þeim þótti mikið til um. Ívar og Jóhanna sneru nú við og héldu til Þingeyrar. Stefán gekk með mér upp Klettshálsinn til að liðka fótinn. Ingólfur beið uppi á vatnaskilum en ég skokkaði niður langa brekku niður í fjarðarbotn. Þær eru alveg fyrirtak til að æfa löng niðurhlaup. Ég hitti þá félaga við ána og þá var að draga yfir smá rigningarskúr, þá fyrstu á deginum. Við kíktum aðeins við á Kletti til að láta vita af okkur. Þeim þótti allnokkuð til um tiltækið og voru fegin að sjá að þetta hafði gegnið vel fyrri daginn. Við héldum síðan sem leið lá í Djúpaddal en þar gistum við í herbergi sem er áfast við sundlaugina. Þar er eldunaraðstaða og ágæt rúmstæði. Við sátum drykklanga stund í sundlauginni og heita pottinum og horfðum á sjóðheitan lækinn renna niður hlíðina hins vegar við ána. eftir sundlaugarferð tókum við hraustlega til matar okkar en maður var orðinn matlystugur eftir daginn. Fæturnir voru fínir og ekkert sem ábjátaði.
Við vöknuðum upp úr kl. 7.00, borðuðum og gerðum okkur klára. Vorum komnir inn að Kletti vel tímanlega og lögðum af stað á mínútunni 9.00. Við Ingólfur hlupum saman en Stefán gætti bílsins. Hann hringdi í aðalritarann til að frétta af Mont Blanc förum. Þar hafði oltið á ýmsu en mikill hiti var í hlaupinu. Veður var mjög gott þennan dag, sólskin, logn og hlýtt. Við rúlluðum út með Kollafirðinum og út að Skálanesi. það er allnokkur spölur eða um 18 km. Það var gaman að fara þessa leið, fuglar í fjörum og á sjónum, selur lá á steini, rjúpa í kjarrinu, álftir í flæðarmáli, gæsin gaggandi um að menn væru á ferð og berjamórinn fagurblár og svartur. Við Ingólfur vorum samferða inn að brú við Gufudal sem voru um 26 km. Þar skiptu þeir um hlutverk. Ingólfur tók bílinn en Stefán vildi láta reyna á fótinn. Við gengum upp Ódrjúgshálsinn og héldum síðan sem leið lá inn að Djúpadal. Þangað eru 36 km. Þá tekur Hjallaháls við og hann var ansi langur upp á kjöl. Þar borðuðum við og síðan var rúllað niður. Brekkan þar er ekki undir 2 km á lengd og fann maður svolítið fyrir henni. Þarna var farið að sjást í Bjarkalund og var ágætt að sjá að það væri farið að styttast. Við Stefán héldum sem leið lá inn Þorskafjörðinn. Í brekkurótum að austanverðu var nokkur hópur fólks að taka á móti okkur með sveitarstjórahjónin í Reykhólasveit í broddi fylkingar. Það var ánægjulegt að fá slíkar móttökur við leiðarlok. Við héldum svo upp á gamla veginn í fjarðarbotninum og lukum áfanganum í nokkurri hæð yfir þjóðveginum þar sem sást vel yfir fjörðinn. Þegar við vorum svo að segja komnir niður á veg sáum við mann í berjamó. Þegar nær dró kom í ljós að það var Haukur bróðir kominn að sjá hvernig við værum á okkur komnir við leiðarlok og fagna þessum áfanga. Hann kom með okkur heim í hlað á Bjarkarlundi en þar biðu sveitarstjórahjónin Óskar og Sólrún ásamt Ingólfi við hin formlegu hlaupalok. Þennan dag voru hlaupnir 60 km á sjö klukkutímum. Alls tók það fjórtán klukkutíma að hlaupa þessa 125 kílómetra. Leiðin er drjúg með töluverðum brekkum og þremur hálsum. Það var gaman að þessi litla hugdetta skyldi verða að veruleika í svona góðu veðri eins og raun bar vitni. Við Stefán skeltum í okkur einum bjór á hótelinu og síðan var haldið í sund niður á Reykhóla. Óskar sveitarstjóri og Sólrún kona hans buðu okkur í kaffi að afloknu sundi og þar sátum við drykklanga stund við spjall og spekulationir. Ívar og Jóhanna komu einnig við en þau voru á leiðinni suður. Við náðum loks að drífa okkur af stað því það var nokkur leið fyrir höndum. Stefán skildi við okkur í Búðardal en við Ingólfur héldum í bæinn eftir frábæra helgi. Allt hafði gengið upp eins og best var á kosið.

Setti nokkrar myndir inn á síðuna en fleiri myndir eru á myndasíðunni (sjá "Myndir" efst á myndahlekkjunum)

Nú er rétt að fara að hugsa um Jónshlaupið sem haldið verður laugardaginn 13. september n.k.

Eftirfarandi upplýsingar liggja fyrir um hlaupið:

1. Á aðalfundi UMFR36 fyrr á þessu ári var ákveðið að hlaup þetta sem UMFR36 stendur fyrir skyldi heita Jónshlaup til minningar um Jón H. Sigurðsson langhlaupara sem lést fyrr á þessu ári.
2. Hlaupið verður haldið laugardaginn 13. september
3. Hægt verður að velja um þriggja tíma hlaup og sex tíma hlaup
4. Sex tíma hlaupið hefst kl. 10.00 og þriggja tíma hlaupið hefst kl. 13.00. Hlaupalok eru kl. 16.00. Sigurvegarar eru þeir sem hlaupa lengst (flesta hringi) innan tilskilinna tímamarka
5. Skráningargjald er 3.000 kr í sex tíma hlaupið og 2.000 kr. í þriggja tíma hlaupið. Skráningargjald greiðist áður en ræst er morguninn 13. september
6. Hlaupið verður í Elliðaárdalshólmanum. Hringurinn er um tveggja km langur. Vegna framkvæmda við Öskjuhlíðina er ófært að halda hlaupið á sama stað og fyrri ár.
7. Boðið verður upp á heita drykki, orkudrykki og næringu á meðan á hlaupinu stendur. Tjaldað verður á grasflötinni í hólmanum á meðan á hlaupi stendur þar sem þátttakendur geta geymt föt og annan búnað
8. Fyrsti karl og fyrsta kona í hvoru hlaupi fyrir sig fær verðlaunabikar. Allir þáttttakendur í hlaupinu fá afhenta viðurkenningu
9. Skráningu skal senda á póstfangið: gunnlaugur@samband.is

Kom heim í kvöld eftir frábæra helgi í Barðastrandarsýslum. Lögðum upp á laugardagsmorgun frá Flókalundi upp úr kl. 10.00 og hlaupi var létt rúmlega 17.00 við Klett í Gufudalssveit. 65 km. leggur og Klettsháls. Gistum í Djúpadal. Hófum hlaup að nýju kl. 9.00 við Klett og lukum hlaupi kl. 16.00 við Bjarkarlund. 60 km leggur og tveir hálsar, Ódrjúgsháls og Hjallaháls. Samtals 125 km. Allt gekk upp sem ætlað var. Magnaðir dagar. Betri skýrsla á morgun.