Tilvera samfélaga byggir á framleiðslu til útflutnings. Það þýðir lítið að framleiða eitthvað sem er síðan seslt milli manna hér innanlands því þá verða ekki til neinir fjármunir til að greiða fyrir það sem þörf er á utanlands frá, sem er giska mikið. Þvíe r það grundvallarundirstaða fyrir því velferðarkerfi sem við teljum okkur trú um að sé sjálfsagður hlutur að útflutingur sé sem mestur. Þrír helstu útflutningsatvinnuvegir okkar eru álframleiðsla (26-28%) af heildarútflutningsverðmæti, sjárvarútvegur sem er með um 26% af útflutningsverðmæti og ferðamannaþjónusta sem stendur fyrir um 21% af útflutningsverðmætinu. Það er síðan svo merkilegt að það er ákveðinn hópur manna hérlendis sem virðist ekki sjá neitt verra en tvær mestu útflutningsgreinar landsins, álframleiðslu og sjávarútveg. Álinu er fundið allt til foráttu. Það eiga að vera erlendir auðhringar sem hirða allann ágóðann og arðræna þannig land og þjóð. Landinu sé misþyrmt með því að virkja vatnsföll og leggja smá hluta þess undir uppistöðulón. Ég hef heyrt fólk, sem ég þekkti ekki fyrir annað en ágæta skynsemi, halda því fram að best væri ef öllum álverum á Íslandi væri lokað. Lítill hópur en hávær finnur sjávarútvegnum allt til foráttu. Umræðan er alveg með ólíkindum. Það er talað eins og það hafi ekkert gerst nema illt eitt innan hans síðustu áratugina. Enn er talað um fyrirtæki í sjávarútvegi sem forréttindastétt sem hafi fengið allar veiðiheimildir gefins. Enn er talað um að samdráttur atvinnu og fólksfækkun í fjölmörgum byggðum á landsbyggðinni sé engu öðru að kenna en mannvonsku þeirra sem reka sjávarútvegsfyrirtæki. Um nokkurn tíma var svokallaðri fyrningarleið haldið á lofti sem einu færu leið sjávarútvegsins inn í framtíðina. Í mínum huga var hún eitt alvitlausasta innlegg í atvinnuvegaumræðu hérlendis sem heyrst hefur. Hún myndi ekki leiða til neins annars en að fyrirtæki í sjávarútvegi færu lóðbeint á hausinn. Það segir liðið að sé bara allt í lagi því það komi bara einhverjir aðrir sem taki við. Það sem gleymist í umræðunni er að skuldirnar hverfa ekki. Ef sjávarútvegurinn færi á hausinn komplett myndi það þýða bankahrun og er þá miðað við eðlilegt ástand, hvað þá eins og málin standa hérlendis í dag. Það er eins og fólki sé ekki sjálfrátt. Hatrið og öfundin út í þá sem fóru á sínum tíma út úr sjávarútvegnum með fullar hendir fjár hefur færst yfir á þá sem standa enn við stýrið og hafa rekið sjávarútvegsfyrirtæki áfram. Það gleymist síðan í umræðunni að leyfilegur þorskafli hefur dregist saman út 400 þúsund tonnum í um 150 þúsund tonn. Einhversstaðar sér þess stað. Það sést í dag að sumir þngmenn vilja binda veiðiheimildir fastar við byggðirnar. Hvað hefði það þýtt ef slíkt kerfi hefði verið við lýði allar götur frá árinu 1980. Þá væru starfandi hér einhverjar ræfils útgerðir út um allt land sem myndu tóra á opinberri aðstoð og gengisfellingum. Það væri enn verið að troða fisknum í gegnum gamaldags frystihús og afurðin að mestu leyti flutt út sem fangafæði til Bandaríkjanna. Sjávarútvegurinn samastendur í dag sem betur fer af hátæknivinnslufyrirtækjum og sterkum markaðsfyrirtækjum sem ná hámarksverði fyrir afurðirnar á hverjum tíma. Hæst verð fæst fyrir ferskan fisk sem er fluttur beint út á borð neytendans. Þetta vill ákveðinn hópur rífa til grunna. Hverjum ætlar hann að senda reikninginn? Svo á að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu um sjávarútvegsmál. Þjóðaratvæðagreiðslu. Um hvern skollann? Þetta er eitt lýðskrumið til.

Fyrir nokkrum árum vildi fyrirtæki sem sagt var að starfaði í klámiðnaði koma hingað til lands í hvataferð. Það verð allt vitlaust. Bændasamtökin létu undan gríðarlegum þrýstingi og neituðu hópnum um gistingu á Hótel Sögu. Þau héldu líklega að hótelið myndi sökkva í jörð niður eins og kirkjan í Hruna ef þessir gestir myndu láta sjá sig, slíkur var æsingurinn. Einhverjum misserum áður kom einhver karl sem hafði framfæri sitt af því að vinna í klámiðnaði hingað til lands. Eins og er oftast gert í þeim tilvikum þegar útlendingar koma til landsins sem eru þekktir á einhvern hátt þá eru þeir dregnir upp í Kastljós. Ein fréttakonan neitaði að tala við kallinn en gekk út úr Kastljósinu áður en viðtalið var tekið við hann. Þatta þótti afar smart. Þegar einn af framámönnum þjóðarinanr segist helst horfa á afurðir úr þessari atvinnugrein þegar hann fer á netið þá verður ekki allt vitlaust. Nei, honum er afhent fræðslumyndband um skaðsemi þess að horfa á klám. Svona breytast nú hlutirnir. Það er kannski ekki sama Jón og Séra Jón.

Víkingur tryggði sér rétt til að leika í efstu deild fótboltans í dag. Glæsilegt hjá þeim. Í fyrra lenti liðið nðst í hópi þeirra sem héldu sér áfram í 1. deild. Það var ákveðið þroskatímabil sem bætti drjúgri innistæðu í reyslubankann. Nú er það alvaran að ári.það verður gaman að fá öll bestu lið landsins í Víkina. Vonandi fá þau móttökur við hæfi.
"Reykjavíkurmótið" í handbolta byrjaði í gærkvöldi. Víkingur tapaði í gær fyrir Aftureldingu en vann Keflavík og Selfoss í dag. Jói fékk tækifæri frá byrjun í sinni stöðu í dag og greip það föstum tökum. Ellefu kvikindi lágu í Selfossmarkinu áður en yfir lauk.
Fór út í morgun rúmlega 5:30. Tók tvo hringi. Hálfdán kom á brúna í seinni hring og víð hlupum góðan túr í frábæru veðri.