Dagurinn í dag var tekinn rólega. Maður þyrfti að skila því inn sem maður sendir út á brautina fyrir kl. 16.00. Ég ætla að skipta um föt eftir rúmlega 100 km. Þá verður komið myrkur og leiðin farin að hækka. Það dimmir mjög fljótt eftir að sólin er gengin undir og orðið aldimmt kl. 20.00. Á fjallinu sem maður er vonandi að kljást við einhvern tíman næstu nótt getur verið nokkuð kalt þannig að ég fer í síðar og hef blússu með. Á fjallstoppnum skipti ég um skó og fer í aðra stærri. Svo sendi ég boli, sokka, steinefni, ljós og sólarvörn út á aðrar stöðvar.

Að maður þurfi á þessu að halda er náttúrulega háð því að maður nái að halda áfram. Ég lít svo á að það verði jafnvel erfiðara að komast í gegnum fyrri daginn. Tímamörkin eru stífari þá og maður er óvanari hitanum. Nóttin á að passa þokkalega og tímamörkin eru orðin rýmri á laugardaginn þannig að ef maður kemst inn í hann þá á maður að skrönglast nokkuð áfram. Það verður heitt, sérstaklega á laugardaginn, jafnvel miðað við grískar viðmiðanir. Gert er ráð fyrir að hitinn vereði á bilinu 29 - 32 oC. Strax eftir helgina lækkar hitinn um einar 5 oC en svona er þetta. Veðrið er alltaf dálítið happdrætti og það er hluti af þessu. Stundum hefur rignt og það er kannski ekkert betra.

Ég hitti Eiolf, Ann, Kjell Ove og konuna hans í gærkvöldi í matnum í gærkvöldi. Þeir voru kátir enda eru þeir að hittast "að sama tíma að ári" enn einn ganginn. Kjell Ove hefur tekið þátt í Spartathlon hlaupinu á hverju ári frá árinu 1993 utan einu sinni. Hann er einn af frumherjum ultrahlaupanna í Svíþjóð og vel þekktur í þessum kredsum. Hann sagðist kíkja stundum á vefinn minn en það væri dálítið erfitt að lesa hann! Eiolf sagði m.a. að það væri mjög fínt hvað ég talaði góða norsku. Þegar við höfðum talað saman um stund sagði Kjell Ove: "Þetta er ekki rétt Eiolf, hann talar ekki norsku heldur sænsku og meir að segja með Uppsala hreim"!!! Þetta fannst mér dálitið fyndið. Eiolf segir að hitinn hái sér ekki enda vinnur hann í málmbræðslu.

Scott Jurek kom í gær. Líklega reynir hann að bæta tímann frá því í fyrra sem var tæpar 23 klst. Hann á reyndar nokkuð í langt með að slá út tíma Grikkjans Kuorosis frá 1990 sem var svo ótrúlegur sem 20.29 klst. Scott er mesti ultrahlaupari okkar tíma. Að sjá hann í svona samhengi er eins og að vera á fundi í heimssamtökum leynilögreglumanna og James Bond myndi mæta í smóking og á bílnum.

Maturinn í kvöld var hálf aumingjalegur. Pastarusl, brauð og súpa. Þarf að fara út og kaupa mér kjöt að borða. Maður fer ekki að sofa svangur undir svona átök.

Það verður ræst kl. 4.00 í nótt og þá borðaður morgunmatur. Um kl. 6.00 verður lagt af stað niður í miðborg Aþenu og hlaupið ræst við Akrópolis kl. 7.00 að staðartíma. Hlaupalok eru svo kl. 19.00 á laugardaginn við styttu Leonidasar í Spörtu. Þeir sem hafa farið þetta hlaup segja að það taki öllu öðru fram að ná fram til styttu Leonidasar innan tilskilins tima.

Það eru ekki notaðir örgjörvar í hlaupinu. Millitímum er því ekki varpað út á netið. Ástæða þess er einföld. Það er ekki tölvusamband allstaðar á leiðinni þannig að þetta er ekki hægt. Það sem okkur þykir sjálfsagt heima er ekki sjálfsagt annarsstaðar, jafnvel þótt innan EU sé.

Hvernig sem allt veltist þá tekur maður þá reynslu sem hlaupið skilur eftir sig á jákvæðan hátt. Maður finnur hvar veikleikarnir liggja og reynir að átta sig á hvernig hægt er að draga úr áhrifum þeirra í framtíðinni.