Það var frábær mynd í ríkissjónvarpinu í kvöld. Hún fjallaði annars vegar um innrás Sovétmanna í Ungverjaland árið 1956 og inn í þá sögu fléttaðist barátta Sovétmanna og Ungverja í sundknattleik á Ólympíuleikunum í Melbourna 1956. Síðan voru leidd fram örlög nokkurra ungmenna sem trúðu því að hægt væri að koma á frjálsu þjóðfélagi í Ungverjalandi. Það liðu um 36 ár frá þessum atburðum þar til Ungverjar lifðu þá tíma. Maður fann óhugnað lögregluríkisins streyma frá myndinni í upphafi þegar í ljós kom hvað einstaklingurinn var lítils virði í þessu samhengi öllu. Innrásin í Ungverjaland varð reyndar til þess að margir sanntrúaðir kommúnistar hérlendis fóru að efast um sæluríkið í austri væri slíkt sæluríki sem af var látið og að "Sovét - Ísland óskalandið" væri akkúrat það sem menn ættu að stefna að. Mögnuð sundknattleikskeppni varð síðan að symboli fyrir baráttu lítilmagnans gagnvart stórveldinu því þar voru þó allavega bara sjö á móti sjö. Það væri fróðlegt að vita hvar Sovéska sundknattleiksliðið lenti eftir heimkomuna eftir að hafa tapað fyrir Ungverjum af öllum liðum á þessum tímum.

Manni er spurn hve lengi konan sem vígðist fyrst kvenna til prestverka hérlendis afgreitt umræðuna um upptökuheimilið á Bjargi með því að segja að hún neiti að tala um þær ásakanir sem bornar eru á hana. Hve lengi getur kirkjan látið þessa umræðu eins og vind um eyrun þjóta? Málið er enn alvarlega en ella þar sem um er að ræða kirkjunnar þjón. Nóg er nú samt.

Fyrir nokkrum árum var sýnd í sjónvarpinu mynd um svokallaðar Margaretusystur á Írlandi. Hún gerðist á árunum fyrir 1970 og fjallaði um líf írskra stelpna sem höfðu verið teknar og settar í klaustur sem nokkurskonar betrunarhúsvist fyrir einhverja hegðan eða minni háttar afbrot. Meðferðin á stelpunum var alveg svakaleg. Klaustrin voru rekin af einhverjum trúar og ofstækisfasisma þar sem einstaklingurinn mátti sín einskis. Smám saman opnuðust augu Íra fyrir hvað fór fram innan veggja þessara klaustra og því síðasta var lokað árið 1996. Mér finnst það sé skylda samfélagsins að koma að lágmarki til móts við þá einstaklinga sem dvöldu á upptökuheimilum hér á árum áður að leiða allt það fram í dagsljósið sem hægt er og fellur undir ofbeldi og aðrar misgjörðir gagnvart varnarlausum börnum og unglingum. Mörg þeirra báru þess aldrei bætur eftir dvölina á þessum heimilum. Í því sambandi þýðir ekki að tala neitt lagatæknimál heldur þarf að tala hreina íslensku.

Það var eins og ég vissi að meðvitaða fólkið greip til tölvunnar og fór að fordæma það að þess hefði verið getið í fréttum að glæpagengi frá Póllandi og Litháen hefðu farið rænandi og ruplandi um landið. Þess var reyndar einnig getið í fréttum að íslenskir þjófar hafi stolið hlassi af leðursófum. Mér finnst það ósköp einfaldlega vera fréttnæmt ef þjófagengi eru farin að koma skipulega hingað erlendis frá og fara ránshendi um landið. Það er ennþá meir fréttnæmt ef þau eru frá ákveðnum löndum hvað sem hver segir. Það segir okkur ýmsa hluti. Þjónar það kannski ekki okkar hagsmunum að vera meðlimir af Schengensvæðinu þar sem ekki er gerð krafa um að hafa ákveðið landamæraeftirlit innan þess. Eigum við að vera innan Schengensvæðisins eða ekki? Hér hafa hreiðrað um sig alþjóðlega eftirlýstir glæpamenn án þess að yfirböld hefðu hugmynd um. Þjófagengi hafa samkvæmt fréttum stolið ógrynni af verkfærum og búnaði frá byggingafyrirtækjum og komið þeim úr landi. Sagan segir að tæki merkt íslenskum fyrirtækjum séu algeng á útimörkuðum í fyrrgreindum löndum. Þetta kemur okkur ósköp einfaldlega við hvað sem meðvitaða fólkið segir. Síðan á að koma þessu liði sem er hankað við glæpi úr landi eins fljótt og hægt er því ég vil ekki sjá mína skatta fara í að halda erlendum bófum uppi við fínan kost. Tuttuguogfimmþúsundkall á sólarhring og bófa. Nóg er nú annað sem þarf að gera við skattana.

Ég fór niður í Laugar í morgun og ætlaði að hitta Vini Gulli. Gulla var vinafá í morgun því ég mætti einn. Fór góðan túr út á Eiðistorg og svo heim.

Þvílíkur happadráttur það var fyrir land og þjóð að hafa fengið Evu Joly til að liðsinna okkur í þeirri vandasömu og erfiðu vinnu sem stendur yfir og er framundan. Hún er ekki einungis að riða netið til að hanka bófana með heldur talar hún máli lands og þjóðar í virtum erlendum fjölmiðlum. Sá liðsauki er virði þyngdar hennar í gulli. Það skyldi þó ekki fara svo að skilningur umheimsins á því hvílíkum fantabrögðum Bretar beittu sl. haust fari vaxandi.

Ég setti nokkrar myndir frá ferðinni að Merkigili inn á myndasíðuna. Slóðin er http://www.flickr.com/photos/gajul/sets/