Það er margt sem skýrst hefur á síðustu dögum. Hluti stjórnkerfisins er gjörsamlega óhæfur. Hver lætur sér detta í hug að hægt sé að koma í veg fyrir umfjöllun um eitthvert mál með því að setja lögbann á umfjöllun um það í einum ákveðnum fjölmiðli? Við lifum ekki á tímum Prövdu í Sovétríkjunum eða Dagblaðs Alþýðunnar í Kína. Þegar veldi þessara fjölmiðla reis sem hæst var hægt að stýra því hvaða upplýsingar bárust til almennings í viðkomandi löndum. Það er ekki hægt í dag eins og dæmin sanna. Ef einhver lætur sér detta slíkt í hug þá held ég að rétt væri að skoða ályktunarhæfni og common sence viðkomandi í öðrum málum. Maður hefur sjaldan orðið vitni að eins svakalegu PR Harakiri eins og í þessu máli. Forsætisráðherra er mjög undrandi á innihalda lánabókarinnar samkvæmt fréttum. Á maður virkilega að trúa því að æðstu stjórnvöld og nánustu fagstofnanir þeirra hafi ekki haft glöggt yfirlit um það sem gerðist innan bankanna áður en þeir hrundu? Grundvallarupplýsingar eru forsenda þess að hægt sé að móta stefnu um í hvaða átt er farið. Hvernig munu stjórnvöld ganga til þess verkefnis að gera upp ástæður efnahagshrunsins?
Í fréttum í kvöld kom fram að kaupmáttur launa myndi hríðfalla á komandi mánuðum og misserum. Líklegt er að það herði á kröfunni um að uppgjörið fari fram fyrir opnum tjöldum. Upplýsingafulltrúi forsætisráðuneytisins segir að það búi rúmlega þrjúhundruðþúsund einstaklingar í landinu sem hafi mismunandi skoðanir á málum og innan ríkisstjórnarinnar séu margar stefnur í Icesafe málinu. Því sem erfitt að halda fram einni ákveðinni stefnu. Það er ekki skrítið með hliðsjón af þessum orðum að vönum PR mönnum þyki að betur megi halda á kynningarmálum landsins á erlendum vettvangi.

Ég held að það ættu sem flestir að klippa grein Evu Joly út og hafa hana á ísskápnum hjá sér og lesa hana af og til. Hún segir nákvæmlega það sem skiptir máli. Að hún komi þessari grein í þrjú erlend víðlesin blöð sama daginn segir svolítið til um hvaða rykti hún hefur á evrópskum vettvangi. Við ættum frekar að vera þakklát fyrir slíkan liðsmann en að hreyta í hann köpuryrðum.

Mikið er fjallað um lánabók Kaupþings í erlendum fjölmiðlum í dag. Danir hitta naglann á höfuðið þegar þeir kalla lánastefnu Kaupþings undir það síðasta "Ta det selv bord".

Ég er orðinn vandfýsnari á þær bækur sem ég kaupi en fyrr. Nú kaupi ég bara bækur sem maður vill eiga og getur lesið aftur og aftur. Ég hef keypt tvær bækur á síðustu dögum. Fyrir norðan keypti ég Ofsa eftir Einar Kárason. Bókin fjallar um aðdraganda og ástæður Flugumýrarbrennu á Sturlungaöld. Bókin er hreint mögnuð. Einari tekst að glæða frásögnina þvílíku lífi að maður þarf að lesa hana aftur og aftur til að ná að innbyrða verkið til fulls. Í öðru lagi kveikti þetta í manni löngun til að lesa Sturlungu og kynnast henni betur en hún hefur byggt bókaskápinn óhreifð í 10 - 15 ár.
Síðan keypti ég bókina " og svo kom Ferguson" sem Bjarni Guðmundsson prófessor á Hvanneyri skrifaði og er nýkomin út. Hún fjallar um uppruna Ferguson dráttarvélarinnar sem var farið að flytja til landsins upp úr seinna stríði og þann þátt sem hún átti í vélvæðingu sveitanna sem var undirstaða að stórfelldum framförum í landbúnaðinum. Í bókinni er getið um báða afa mína enda áttu hvorir tveggja sinn Grána, eins og fyrstu Ferguson vélarnar voru gjarna nefndar.