Ég er að lesa Svartbók Kommúnismans þessar vikurnar. Þetta er gríðarleg bók upp á einar 800 bls, skrifuð af hóp franskra rithöfunda og sagnfræðinga fyrir ca 12 árum. Hannes Hólmsteinn þýddi verkið. Mér finnst svolítið athyglisvert að það er eins og bókin sé ekki til hérelendis, maður heyrir aldrei minnst á hana, það er ekki fjallað um þýðinguna í fjölmiðlum (alla vega ekki það ég hef séð) og að maður tali nú ekki um að hún hafi skapað einhverjar umræður um kommúnismann og söguna. Ekkert. Bókin er ekki til. Hún hefur ekki verið þýdd á íslensku og ekki gefin út. Það lítur alla vega út fyrir það eftir viðbrögðunum að dæma. Þetta er ákveðin aðferð sem hægt er að beita þegar eitthvað skal þagað í hel vegna þess að það hreyfir við óþægilegum málum. Það er í sjálfu sér ósköp einfalt að sópa óþægilegum hlutum undir teppið og láta eins og þeir séu ekki til. Ég er nú bara kominn aftur undir seinni heimsstyrjöld og mikið er eftir. Maður hafði staðið í þeirri meiningu að þjóðernishreinsanir nasistanna í Þýskalandi hefðu verið nokkuð einsdæmi í Evrópu á seinni tímum og einmitt þess vegna hefðu þær verið þrykkt svo djúpt í mannkynssöguna eins og raun ber vitni. Þetta er náttúrulega gríðarlegur misskiliningur og vanþekking. Stalín stóð fyrir gríðarlegum þjóðernishreinsunum á fjórða áratugnum svo Hitler var í sjálfu sér bara að feta í fótspor hans. Krím Tatarar, Tsjetenar, Kákasusbúar, Úkraníumenn, fólk af þýskum ættum sem bjó í Rússlandi, bændur, menntamenn og ég veit ekki hvaða hópar voru ekki rifnir upp og fluttir í gúlagið austur í Síberíu. Milljónir á milljónir ofan. Þeir fengu að taka með sér mat til mánaðar á hevrn einstakling í lestarferðina austur en svo tók ferðin óvart tvo mánuði. Auðvitað hefur maður heyrt um Gúlagið en það er svo víðsfjarri því að það sé almennt sett í álíka hryllingsflokk í sögulegu samhengi eins og þrælkunar- og útrýmingarbúðir nasistanna. Milljónum saman var fólki haldið nauðugu í þrælabúðum út um allt í Sovétríkjunum. Þar dó það vitaskuld eins og flugur. Það er ekki nema von að Hitler hafi tekið essa aðferðafræði upp af miklum þrótti þegar hann hafði séð hana notaða í Sovétríkjunum í áraraðir og enginn sagði neitt.

Þetta er nú einungis einn smá partur af þeirri ógnaröld sem ríkti í Sovétríkjunum. Samyrkjubúavæðingin er annar þáttur og hann ekki par fallegur. Menn eiga að vita þetta ef þeir vilja. Nú á tímum er engin afsökun fyrir því að segjast ekki hafa vitað hvernig stjórnarfarið var þar eyrsta. Í desember 1991 lýsti forseti Rússlands, Boris Jeltsín, kommúnistaflokkinn ólöglegan í landinu sem glæpamannasamtök.

Það er gott að fá tilbreytingu í mannlífið í skammdeginu. Gömlum poppurum þykja þar mikil tíðindi og góð þegar Yoko Ono fer upp á svið og skrækir þar með með þeim. Húsameistari ríkisins, ekki meir - ekki meir. Kerlingin hefur yfirleitt borið með sér ófrið síðan maður heyrði fyrst á hana minnst. Aftur á móti er hún góður businessmaður. Hún hefur lifað góðu lífi á að kreista dropa úr minningu Johns Lennon síðan hann dó. Friðarmálið barst til Íslands eins og við þekkjum. Nú fær tunglið ekki einu sinni að vera í friði fyrir henni. Bandaríska geimvísindastofnunin þrumaði gömlu gervitungli í einhvern gíg á tunglinu til að sjá hvaða efni það væru sem þyrluðust upp. Þá er Yoko mætt og vill skíra gíginn Frið. Það ætti frekar að skíra hann Ófrið ef eitthvað væri því það er nú ekki beint til eftirbreytni að skjóta drasli á tungl sem maður á ekki.