sunnudagur, nóvember 29, 2009
ég lauk við að lesa Ævintýraeyjuna eftir Ármann Þorvaldsson í gærkvöldi. Ég hef reynt að lesa þær bækur sem hafa verið gefnar út um bankaþróunina og hrunið. Þær gefa hver sinn vinkil á þá þróun sem leiddi ófyrirsjáanlegan ófarnað yfir íslensku þjóðina. Mér finnst þessi bók vera sú sísta sem ég hef lesið. Hún er yfirborðsleg frásögn manns sem manni finnst alveg eins að geti hafa staðið fyrir utan allt saman og horft á sjálfan sig í einhverju framandi hlutverki sem hann bar enga ábyrgð á. Oft er látið að því liggja að vöstur Kaupþings hafi verið svo mikill vegna þess hve forystumenn bankans voru snjallir. Mér finnst miklu frekar það standa efti að hafa lesið þessa bók að hinn gríðarlegi vöxtur bankans hafi verið eins og hann var vegna þess hve forystumennirnir voru vankunnandi um bankamál eða svo fullir sjálfstrausts að hið hálfa hafi verið nóg. Kaupþing þróaðist sífellt meir og meir í þá átt að verða heildsölubanki. Það þýðir að hann lánaði til langs tíma en fjármagnaði sig til skamms tíma. Hann varð því sífellt háðari fjármögnun á alþjóðlegum lánamörkuðum. vegna þess var starfsemi hans sífellt áhættusamari. Það hafði í för með sér að skuldatryggingarálagið hækkaði og hækkaði. Þá var farið að leita á enn fjarlægari markaði til að reyna að bjarga málunum. Sama hefur vafalaust mátt segja um hina bankana tvo. Starfsemi þeirra var byggð á kviksandi. Ef minnsta hreyfing varð á undirstöðunni þá gliðnaði hún í sundur. Það eru þó nokkur atriði sem standa eftir við lestur bókarinnar. Eitt þeirra er til dæmis um hve ýmsa hafi skort lágmarks kunnáttu í mannasiðum. Nefnd eru nokkur dæmi um hvernig hinir og þessir, og þar á meðal bókarhöfundur, hafið komið fram við annað fólk og stuðað það. Þetta hefur vafalaust þótt fyndið í hópi hrokagikkjanna á þeim tíma en virkar nú sem birtingarmynd vanmetakenndarinnar. Annað er ákveðinn plebbaháttur í tónlistarsmekk. Menn sem halda miklar veislur á fínustu veitingahúsum í London hringja ekki í Duran Duran og biðja þá um að skemmta. Það væri svona svipað og hringja í Troggs eða Uriah Heep. Það er dálítið dæmigert þegar hópur fór á ballettsýningu á Ítalíu og fóru síðan að hringja heim og spyrja hvenær söngvarinn (KJ) myndi koma fram. Manni dettur síðan helst í hug að hin gríðarlega eftirspurn eftir að heyra nefndan Ármann syngja Delilah sem Tom Jones gerði vinsælt fyrir einhverjum 40 árum síðan geti allt að eins verið vegna þess að menn hafi hálfvegis verið að gera grín að honum með því biðja hann um að belja lagið við ólíklegustu tækifæri.
Ég á eftir að lesa Styrmisbókina. Hún er vafalaust með áhugaverða vinkla.
Ég fór yfir 5000 km markið í ár kl. fimm mínútur yfir 11 í morgun. Ég hljóp 30 km á bretti í World Class í morgun. Þegar ég fór fyrst á bretti fyrir fjórum árum þá var það död og pine að fara upp í 8 km samfellt á bretti. Nú líða 30 km hjá eins og ekkert sé. Þetta var síðasta langa æfingin fyrir fyrirhugað 100 km hlaup á bretti sem ég ætla að takast á við á laugardaginn kemur. Ég hef æft ágætlega í haust svo þetta á að vera í lagi. Skrokkurinn er fínn svo þetta er fyrst og fremst spurning um hausinn. Ég hafði hugsað mér að fá fimm manns héðan og þaðan til að hlaupa á bretti við hliðina á mér og hver tæki 2 x 10 km. Ég sé ekki fram á að ná því þar sem of mörgum óar við þessari vegalengd. Þá verður þetta bara eitthvað öðruvísi því það eru þegar farnir að gefa sig fram einstaklingar sem vilja hlaupa lengri eða styttri vegalengd samhliða mér. Þetta verður nokkurs konar kynningaruppákoma á bókinni sem kom út fyrir skömmu m.a. til styrktar Grensásdeildinni. Það kemur betur í ljós í vikunni hvernig uppsetningin verður en hlaupið hefst kl. 9:00 á laugardagsmorgun.
Þar til fyrir tveimur árum síðan þá hljóp ég samtals um 3000 km á ári og þótti ágætt. Í fyrra fór ég vel yfir 4800 km en nú eru komnir 5000 km á ellefu mánuðum. Það gera um 450 km á mánuði. Það var allt að því hámarksvegalengd í ströngu prógrammi fyrir 3-4 árum. Nú er það bara létt og áreynslulítið. Það sem helst vantar nú í þessu sambandi er tími. Það er bara eins og gengur.
Ég á eftir að lesa Styrmisbókina. Hún er vafalaust með áhugaverða vinkla.
Ég fór yfir 5000 km markið í ár kl. fimm mínútur yfir 11 í morgun. Ég hljóp 30 km á bretti í World Class í morgun. Þegar ég fór fyrst á bretti fyrir fjórum árum þá var það död og pine að fara upp í 8 km samfellt á bretti. Nú líða 30 km hjá eins og ekkert sé. Þetta var síðasta langa æfingin fyrir fyrirhugað 100 km hlaup á bretti sem ég ætla að takast á við á laugardaginn kemur. Ég hef æft ágætlega í haust svo þetta á að vera í lagi. Skrokkurinn er fínn svo þetta er fyrst og fremst spurning um hausinn. Ég hafði hugsað mér að fá fimm manns héðan og þaðan til að hlaupa á bretti við hliðina á mér og hver tæki 2 x 10 km. Ég sé ekki fram á að ná því þar sem of mörgum óar við þessari vegalengd. Þá verður þetta bara eitthvað öðruvísi því það eru þegar farnir að gefa sig fram einstaklingar sem vilja hlaupa lengri eða styttri vegalengd samhliða mér. Þetta verður nokkurs konar kynningaruppákoma á bókinni sem kom út fyrir skömmu m.a. til styrktar Grensásdeildinni. Það kemur betur í ljós í vikunni hvernig uppsetningin verður en hlaupið hefst kl. 9:00 á laugardagsmorgun.
Þar til fyrir tveimur árum síðan þá hljóp ég samtals um 3000 km á ári og þótti ágætt. Í fyrra fór ég vel yfir 4800 km en nú eru komnir 5000 km á ellefu mánuðum. Það gera um 450 km á mánuði. Það var allt að því hámarksvegalengd í ströngu prógrammi fyrir 3-4 árum. Nú er það bara létt og áreynslulítið. Það sem helst vantar nú í þessu sambandi er tími. Það er bara eins og gengur.
laugardagur, nóvember 28, 2009
Það ehfur verið mikil umræða út að fyrirætlunum ríkisstjórnarinnar að lækka greiðslur í fæðingarorlofi. Það ætlar allt af göflinum að ganga hvað varðar jafnrétti kynjanna og möguleika feðra til að umgangast börn sín. Reyndar finnst mér að það séu yfirleitt konur sem haldi fram þeim sjónarmiðum. Það væri gaman að sjá í hvaða löndum feðrum er greitt álíka fæðingarorlof eins og hér hefur verið gert. Þeir sem vit hafa á hlutunum eru óþreytandi að segja að önnur lönd líti til Íslands í þessu sambandi. Hvernig líta þau til Íslands? Með aðdáun eða í forundran? Mig skal alla vega ekki undra að það hafi verið nokkur spurnarsvipur á öðrum þjóðum þegar fæðingarorlof var greitt hérlendis sem ákveðið hlutfall (80%) af brúttótekjum feðra, sama hvað háar þær voru. Það lentu á manni boðaföllin þegar gerðar voru athugasemdir við þessa stjórnvisku. Það þótti afturhaldssamt, gamaldags og sérdeilis forpokað að vera ekki sáttur við svo ágætt kerfi. Fyrir mína parta þá set ég spurnignarmerki við það að taka feður taki alfarið fæðingarorlof þegar börnin eru kornabörn. Mér finnst að þau hafi ekki síður haft þörf fyrir nærveru pabbans þegar þau voru að byrja í leikskóla eða grunnskóla. Ég hlustaði á spjall í Rúv um etta efni í gær. karlmaðurinn hélt fram þessari skoðun. Hann fékk það framan í sig að hann væri með bara útúrsnúninga og hártoganir. Það er í þessu eins og öðru að það er bara til ein rétt skoðun. Ég ætla ekki að segja hver hafi búið hana til. Síðan er fullyrt að barnsfæðingum muni fækka vegna þessa sérstaklega þar sem barnsfæðingum fækki í kreppu. Reyndar fæðast börn i ár sem aldrei fyrr en það var skýrt út með því að væntanlegir foreldrar hafi ekki áttað sig á að kreppan væri komin.
Út í búð í dag sá ég að Bubbi Mortens vill byltingu. Mig minnir að þessi sami Bubbi hafi gert samning á sínum tíma um að fá ca 10 ára greiðslur fyrir lög sín og texta greidd fyrirfram. Aurana festi hann síðan í FL Group og sá þá aldrei aftur. Það er ekki nema von að það sé kallað eftir byltingu. Spurning er hverja á að kolla? Það er alltaf gert í byltingum.
Fór út snemma í morgun í fínu veðri. Hitti Jóa og Stebba við brúna yfir Kringlumýrarbrautina og fórum Eiðistorgshringinn. 30 km lágu. Fínn dagur.
Man. Udt. vann Portsmouth örugglega í dag. Það telst svo sem ekki til tíðinda að topplið vinni botnlið nema að varnarmaður Portsmouth sagði í Mogganum í morgun að Man. Udt. væru skíthræddir við lið sitt. Hvað ætli það sé búið að tala oft við þennan ágæta mann á íþróttasíðum Moggans síðustu mánuði? Það er spenna í loftinu yfir tilefni næsta viðtals. Ætli það verði þegar hann hefur farið út með ruslið?
Út í búð í dag sá ég að Bubbi Mortens vill byltingu. Mig minnir að þessi sami Bubbi hafi gert samning á sínum tíma um að fá ca 10 ára greiðslur fyrir lög sín og texta greidd fyrirfram. Aurana festi hann síðan í FL Group og sá þá aldrei aftur. Það er ekki nema von að það sé kallað eftir byltingu. Spurning er hverja á að kolla? Það er alltaf gert í byltingum.
Fór út snemma í morgun í fínu veðri. Hitti Jóa og Stebba við brúna yfir Kringlumýrarbrautina og fórum Eiðistorgshringinn. 30 km lágu. Fínn dagur.
Man. Udt. vann Portsmouth örugglega í dag. Það telst svo sem ekki til tíðinda að topplið vinni botnlið nema að varnarmaður Portsmouth sagði í Mogganum í morgun að Man. Udt. væru skíthræddir við lið sitt. Hvað ætli það sé búið að tala oft við þennan ágæta mann á íþróttasíðum Moggans síðustu mánuði? Það er spenna í loftinu yfir tilefni næsta viðtals. Ætli það verði þegar hann hefur farið út með ruslið?
þriðjudagur, nóvember 24, 2009
Það var flott viðtalið í Kastljósinu í kvöld við Árna Helgason frá Neðri Tungu út í Örlygshöfn. Hann er orðinn 85 eða 86 ára gamall og fór afar vel og skilmerkilega yfir ýmis atriði varðandi björgunarafrekið við Látrabjarg og svo undir Hafnarmúlanum ári síðar. Það komu ýmsir kunnugir fram í myndbrotunum sem sýnd voru undir viðtalinu. Þar má nefna Þórð og Daníel á Látrum, Drésa Karls, Kitta póst og Agnar frá Hænuvík og svo Anna Hafliða, kona Árna. Það getur enginn ímyndað sér sem ekki hefur reynt hvernig aðstæður voru í bjarginu þessa daga, bæði hjá þeim sem sátu á Flaugarnefninu í allt að tvo sólarhringa og eins hjá þeim sem í fjörunni voru í hráslagaveðri í háskammdeginu. Eins og Árni sagði þá var einhver fyrir tilviljum með öxi með sér sem þeir gátu notað við að höggva spor í snarbratt nefið til að hafa sem viðspyrnu þar sem þeir sátu. Það var rétt sem Árni sagði að það var talað afar lítið um þessa atburði í sveitinni og sérstaklega þó strandið undir Hafnarmúlanum. Þvílík framsýni að hafa látið gera myndina sem hefur haldið þessu afreki á lofti síðan. Kvikmyndagerð var ekki alveg það sem menn voru vanir að fást við vestur í Rauðasandshreppi á árunum eftir seinni heimsstyrjöld. Ætli lífið hafi ekki snúist mest um að hafa í sig og á.
Það var frábær mynd frá Tsjúkotka í Rússlandi í sjónvarpinu í kvöld. Ari Trausti og Ragnar Th. fóru þangað fyrr í ár og ferðuðust um. Eins og sannir landkönnuðir þá dókumeteruðu þeir ferðina af snilld. Það var ánægjulegt að sjá að aðkoma Abramovich hefur breytt tilverunni fyrir þetta fólk. Þróuninni hefur verið snúið við á þann hátt að nú flyst fólk þangað og er það breytt frá því sem áður var þegar allir sem vetlingi gátu valdið flúðu burt. Lífið var ekki svona barskt á Kamchatka þar sem ég bjó í tæpt ár en í Ústkamchatk, norðar á skaganum, var staðan ekki ólík því sem lýst var í myndinni. Halli, formaður hópsins okkar á sínum tíma, kom þangað einu sinni. Ástandið var ekki fallegt að hans sögn. Skelfing væri gaman að komast í svona túra með góða myndavél í farangrinum. Maður getur reynt að ímynda sér hvernig það hefur verið fyrir Gúlagfangana að berjast við vegalagningu í fimbulkulda á þessum slóðum. Stór hluti þeirra sem sendur var þarna austur dó úr hryllilegri þrælkun og ömurlegum aðbúnaði. Kuldinn getur farið niður undir -50°. Maður sá það á veðurkortum frá Rússlandi á sínum tíma.
Jói og félagar hans í 2. fl. Víkings urðu Reykjavíkurmeistarar í handbolta í gærkvöldi. Það munaði litlu að þeir misstu titilinn út úr höndunum á sér þegar þeir fóru að spila eins og viðvaningar undir lok leiksins en sem betur fer tókst þeim að hanga á sigrinum. Erfiðleikarnir eru líka til að læra af þeim ef vilji er fyrir hendi.
Það var frábær mynd frá Tsjúkotka í Rússlandi í sjónvarpinu í kvöld. Ari Trausti og Ragnar Th. fóru þangað fyrr í ár og ferðuðust um. Eins og sannir landkönnuðir þá dókumeteruðu þeir ferðina af snilld. Það var ánægjulegt að sjá að aðkoma Abramovich hefur breytt tilverunni fyrir þetta fólk. Þróuninni hefur verið snúið við á þann hátt að nú flyst fólk þangað og er það breytt frá því sem áður var þegar allir sem vetlingi gátu valdið flúðu burt. Lífið var ekki svona barskt á Kamchatka þar sem ég bjó í tæpt ár en í Ústkamchatk, norðar á skaganum, var staðan ekki ólík því sem lýst var í myndinni. Halli, formaður hópsins okkar á sínum tíma, kom þangað einu sinni. Ástandið var ekki fallegt að hans sögn. Skelfing væri gaman að komast í svona túra með góða myndavél í farangrinum. Maður getur reynt að ímynda sér hvernig það hefur verið fyrir Gúlagfangana að berjast við vegalagningu í fimbulkulda á þessum slóðum. Stór hluti þeirra sem sendur var þarna austur dó úr hryllilegri þrælkun og ömurlegum aðbúnaði. Kuldinn getur farið niður undir -50°. Maður sá það á veðurkortum frá Rússlandi á sínum tíma.
Jói og félagar hans í 2. fl. Víkings urðu Reykjavíkurmeistarar í handbolta í gærkvöldi. Það munaði litlu að þeir misstu titilinn út úr höndunum á sér þegar þeir fóru að spila eins og viðvaningar undir lok leiksins en sem betur fer tókst þeim að hanga á sigrinum. Erfiðleikarnir eru líka til að læra af þeim ef vilji er fyrir hendi.
sunnudagur, nóvember 22, 2009
Það hefur verið mikið rætt um skattamál að undanförnu og ekki að ófyrirsynju. Skattar á stóran hluta launafólks mun hækka veruleg aá næsta ári, bæði hvað varðar álagningu óbeinna og beinna skatta. Það kemur ofan á þá kaupmáttarrýrnum sem hefur átt sér stað hjá almenningi vegna verðhækkana, samdráttar í atvinnu, minni yfirvinnu, atvinnumissis og beinna launalækkana. Það er vitaskuld rétt að sá mikli kaupmáttur sem var til staðar í landinu vegna sterkrar krónu og mikilla umsvifa var á sandi byggður. Á hinn bóginn er nauðsynlegt að það séu réttar staðreyndir í almennri umræðunni. Stjórnvöld hafa tekið kúrsinn á norrænt skattakerfi að sögn. Það er nú ekki nein aldæla. Stighækkandi skattar voru notaðir af ákefð hér áður fyrr á árunum í Svíþjóð. Þeir voru keyrðir áfram af slíku offorsi að fólk var farið að borga meir í skatta en þeir þénuðu. Þar á meðal var Astrid Lindgren, hinn ástsæli sænski rithöfundur. Hún borgaði um tíma 110% skatt. Gunnar Sträng, þáverandi fjármálaráðherra Svíþjóðar, sagði að hún gæti alveg borgað svona mikla skatta því hún þénaði svo mikið. Þó að Astrid Lindgren væri mjög félagslega sinnuð þá sárnaði henni þeta rugl og skrifaði fræga grein: "Pomperipossa i Finansministeriet" eða í grófri þýðingu: "Ruglið í fjármálaráðuneytinu". Þessi grein hafði mikil áhrif þar sem Astrid Lindgren var enginn nóboddy í augum sænskra.
Manni hefur skilist af umræðunni að fram til þessa hafi verið flatur skattur hérlendis, hvað sem það nú þýðir. Skatthlutfall af heildarlaunum hefur vitaskuld verið stighækkandi þar sem frítekjumark er það sama á alla einstaklinga, hvort sem um lægri eða hærri laun er um að ræða. Skattleysismörk eru í ár 113.454. Það þýðir að sá sem hefur 134.454 krónur í mánaðarlaun borgar engan skatt. Sá sem hefur 200.000 krónur í mánaðarlaun borgar 37,2% staðgreiðslu til ríkis og sveitarfélaga af 200.000-113.454 eða af 86.456 kr. Það gerir 32.195 krónur í skatt á mánuði eða 16,1% af heildartekjum.
Sá sem hefur 400.000 krónur í mánaðarlaun borgar skatt af 400.000 - 113.454 eða af 286.546 kr. Það gerir 106.595 krónur í skatt á mánuði eða 26,65% skatt af mánaðarlaunum.
Sá sem hefur 600.000 krónur í mánaðarlaun borgar skatt af 600.000 - 113.454 eða af 486.546 kr. Það gerir 180.995 kr eða 30,17% af mánuðarlaunum.
Sá sem hefur 1.000.000 kr í mánaðarlaun greiðir skatt af 1.000.000 - 113.454 eða af 886.546 kr. Það gerir 329.795 kr eða 32,98%. Þannig mætti áfram halda. Þegar félagslegar aðgerðir eru svo tekjutengdar þá magnast áhrifin enn frekar upp.
Nú tók ég ekki í þessum útreikningum tillit til greiðslna í lífeyrissjóð eða annarra frádráttarliða heldur er þetta sett fram á þennan hátt til einföldunar til að sýna fram á að hlutfall skatta af launum er ekki flatt heldur er skatthlutfall af launum hærra hjá þeim sem hafa hærri laun. Það er í sjálfu sér eðlilegur hlutur en þá á að segja hlutina eins og þeir eru. Nú á hins vegar að hækka skatthlutfallið enn frekar upp hjá þeim sem hafa hærri laun, þ.e.a.s. skatthlutfallið verður enn hærra en það hefur verið til þessa. Það eru þó í sjálfu sér ekki mörg ár síðan ég greiddi sértakan hátekjuskatt. Í þessu samhengi er til einhver jafnvægispunktur sem ég ætla ekki að segja til um hvar er. Eftir því sem hann færist neðar eftir launastiganum þá verður það minna efirsóknarvert launalega séð að leggja á sig langt nám og ráðstafa þannig mörgum árum í nám við nauma afkomu. Hvatann til að fá launalega umbun þess erfiðis má ekki taka frá fólki því ef ævitekjur verða jafnvel lægri við langskólanám en án þess þá er tilgangurinn orðinn hæpinn.
Maður heyrir oft í umræðunni að það sé eins og hérlendis hafi frjálshyggjudraugurinn riðið húsum á undanförnum árum og barið fótastokkinn og samfélagið mótast af þvi. Nú má til sanns vegar færa að eitt og annað hafi mátt fara betur en það hafi gert svo ekki sé minnst á sjálft hrunið. Þó er nú ekki eins og samneyslan hafi verið út úr kortinu þegar það er borið við okkar nálægustu lönd. Nýlega var birt skýrsla þess efnis að heilbrigðiskerfið á Íslandi sé meðal þeirra bestu í víðri veröld. Það er í sjálfu sér alls ekki sjálfsagt að örþjóð á eyju norður í Atlandshafi hafi þá stöðu. Í þessu sambandi stóðum við framar hinum miklu velferðarþjóðfélögum annarsstaðar á Norðurlöndum. Við leggjum mest fjármagn til grunnskólamála á hvern íbúa innan OECD. Vitaskuld er skólakerfið hérlendis dýrt á hvern íbúa vegna smæðar þjóðarinnar en þetta ber þess svo sem ekki vitni að þar hafi verið skorið við nögl. Það er rétt að halda því til haga sem vel hefur verið gert. Nóg er nú samt.
Ég fór 30 km á bretti í World Class í morgun. Það var bara fínt og tíminn leið fljótt. Ég ætla að fara að herða þessa hlið aðeins upp. Það að fara langt á bretti er bara æfing eins og allt annað. Johann Lindwall, svíinn sem ég atti kappi við í 48 tíma hlaupinu sl. vor, fór tæpa 300 km á bretti síðastliðinn vetur á tveimur sólarhringum. Það er sem sagt allt hægt ef viljinn er til staðar.
Manni hefur skilist af umræðunni að fram til þessa hafi verið flatur skattur hérlendis, hvað sem það nú þýðir. Skatthlutfall af heildarlaunum hefur vitaskuld verið stighækkandi þar sem frítekjumark er það sama á alla einstaklinga, hvort sem um lægri eða hærri laun er um að ræða. Skattleysismörk eru í ár 113.454. Það þýðir að sá sem hefur 134.454 krónur í mánaðarlaun borgar engan skatt. Sá sem hefur 200.000 krónur í mánaðarlaun borgar 37,2% staðgreiðslu til ríkis og sveitarfélaga af 200.000-113.454 eða af 86.456 kr. Það gerir 32.195 krónur í skatt á mánuði eða 16,1% af heildartekjum.
Sá sem hefur 400.000 krónur í mánaðarlaun borgar skatt af 400.000 - 113.454 eða af 286.546 kr. Það gerir 106.595 krónur í skatt á mánuði eða 26,65% skatt af mánaðarlaunum.
Sá sem hefur 600.000 krónur í mánaðarlaun borgar skatt af 600.000 - 113.454 eða af 486.546 kr. Það gerir 180.995 kr eða 30,17% af mánuðarlaunum.
Sá sem hefur 1.000.000 kr í mánaðarlaun greiðir skatt af 1.000.000 - 113.454 eða af 886.546 kr. Það gerir 329.795 kr eða 32,98%. Þannig mætti áfram halda. Þegar félagslegar aðgerðir eru svo tekjutengdar þá magnast áhrifin enn frekar upp.
Nú tók ég ekki í þessum útreikningum tillit til greiðslna í lífeyrissjóð eða annarra frádráttarliða heldur er þetta sett fram á þennan hátt til einföldunar til að sýna fram á að hlutfall skatta af launum er ekki flatt heldur er skatthlutfall af launum hærra hjá þeim sem hafa hærri laun. Það er í sjálfu sér eðlilegur hlutur en þá á að segja hlutina eins og þeir eru. Nú á hins vegar að hækka skatthlutfallið enn frekar upp hjá þeim sem hafa hærri laun, þ.e.a.s. skatthlutfallið verður enn hærra en það hefur verið til þessa. Það eru þó í sjálfu sér ekki mörg ár síðan ég greiddi sértakan hátekjuskatt. Í þessu samhengi er til einhver jafnvægispunktur sem ég ætla ekki að segja til um hvar er. Eftir því sem hann færist neðar eftir launastiganum þá verður það minna efirsóknarvert launalega séð að leggja á sig langt nám og ráðstafa þannig mörgum árum í nám við nauma afkomu. Hvatann til að fá launalega umbun þess erfiðis má ekki taka frá fólki því ef ævitekjur verða jafnvel lægri við langskólanám en án þess þá er tilgangurinn orðinn hæpinn.
Maður heyrir oft í umræðunni að það sé eins og hérlendis hafi frjálshyggjudraugurinn riðið húsum á undanförnum árum og barið fótastokkinn og samfélagið mótast af þvi. Nú má til sanns vegar færa að eitt og annað hafi mátt fara betur en það hafi gert svo ekki sé minnst á sjálft hrunið. Þó er nú ekki eins og samneyslan hafi verið út úr kortinu þegar það er borið við okkar nálægustu lönd. Nýlega var birt skýrsla þess efnis að heilbrigðiskerfið á Íslandi sé meðal þeirra bestu í víðri veröld. Það er í sjálfu sér alls ekki sjálfsagt að örþjóð á eyju norður í Atlandshafi hafi þá stöðu. Í þessu sambandi stóðum við framar hinum miklu velferðarþjóðfélögum annarsstaðar á Norðurlöndum. Við leggjum mest fjármagn til grunnskólamála á hvern íbúa innan OECD. Vitaskuld er skólakerfið hérlendis dýrt á hvern íbúa vegna smæðar þjóðarinnar en þetta ber þess svo sem ekki vitni að þar hafi verið skorið við nögl. Það er rétt að halda því til haga sem vel hefur verið gert. Nóg er nú samt.
Ég fór 30 km á bretti í World Class í morgun. Það var bara fínt og tíminn leið fljótt. Ég ætla að fara að herða þessa hlið aðeins upp. Það að fara langt á bretti er bara æfing eins og allt annað. Johann Lindwall, svíinn sem ég atti kappi við í 48 tíma hlaupinu sl. vor, fór tæpa 300 km á bretti síðastliðinn vetur á tveimur sólarhringum. Það er sem sagt allt hægt ef viljinn er til staðar.
laugardagur, nóvember 21, 2009
Silfurmótið var hjá ÍR í íþróttahöllinni í Laugardalnum í dag. Þetta er fyrsta innanhússmót vetrarins og alltaf gaman að sjá hvernig krakkarnir koma inn í veturinn. María keppti í nokkrum greinum og gekk vel. Hún bætti sig í öllu nema 60 m. grind en hana vann hún engu að síður. Hún náði í fyrsta sinn yfir 10 m. í kúluvarpi en það hefur verið ein slakasta greinin hennar í sjöþrautinni. Hún varð önnur bæði í 60 m. hlaupi og 200 m. hlaupi og svo sigraði hún í þrístökki á nýju íslandsmeti í sínum aldursflokki. Hún tvíbætti reyndar gamla metið. Vinkona hennar var búin að jafna íslandsmetið áður svo þær koma á góðu skriði inn í veturinn.
Í dag náði ég að hlaupa lengra samtals á árinu en ég gerði allt árið í fyrra. Í fyrra hljóp ég rúmlega 4800 km en ef allt gengur upp þá fer ég vel yfir 5000 km í ár. Árið 2007 hljóp ég samtals rétt yfir 3000 km á árinu svo álagið hefur aukist verulega. Engu að síður er þetta miklu léttara en áður. Það þakka ég fyrst og fremst mataræðinu. Vitaskuld byggist upp ákveðin reynsla en sama er. Ég ætla að taka langt hlaup inni á brettinu á morgun. Ég þarf að byggja upp smá reynslu á brettinu fyrir smáverkefni sem stefnt er að í byrjun desember. Meira um það síðar.
Ég sé að það eru fleiri en ég dálítið hissa á þeirri gríðarlegu áherslu sem umsjónarmenn íþróttasíðu Moggans sína þeim íslendingum sem hafa komist á samning hjá misjafnlega góðum fótboltaliðum hér og þar um Evrópu. Skýrt er reglulega frá þrásetu á bekkjum. Ef einhver fer í skoðun þá er það tíundað vel og rækilega. Umboðsmenn strákanna hljóta að hafa ótakmarkaðan aðgang að blaðinu. Á sama tíma er ekki minnst á margt það sem er að gerast hérlendis. Það ætti ekki að vera meira mál að hringja símtal innanlands en út um alla Evrópu. Alla vega kostar það heldur minna.
Nú síðast var okkur skýrt frá því að vonir standa til að Hermann Hreiðarsson komist á leikskrá hjá Portsmouth á næstunni. Mogginn er búinn að standa á öndinni í allt haust út af hermanni. Greint hefur verið í smáatriðum frá hverju einasta skrefi sem hann hefur tekið. Hermann hitt og Hermann þetta. Það eina sem mér finnst áhugavert í þessu sambandi er hvort Hermann Hreiðarsson setur enskt met í vor með því að falla úr úrvaldsdeildinni með fimmta liðinu. Hann er búinn að jafna enska metið með því að falla með fjórum liðum svo nú bíða margir spenntir eftir hvað gerist næst. Þó ekki íþróttasíða Moggans, hún minnist ekki á þetta.
Í dag náði ég að hlaupa lengra samtals á árinu en ég gerði allt árið í fyrra. Í fyrra hljóp ég rúmlega 4800 km en ef allt gengur upp þá fer ég vel yfir 5000 km í ár. Árið 2007 hljóp ég samtals rétt yfir 3000 km á árinu svo álagið hefur aukist verulega. Engu að síður er þetta miklu léttara en áður. Það þakka ég fyrst og fremst mataræðinu. Vitaskuld byggist upp ákveðin reynsla en sama er. Ég ætla að taka langt hlaup inni á brettinu á morgun. Ég þarf að byggja upp smá reynslu á brettinu fyrir smáverkefni sem stefnt er að í byrjun desember. Meira um það síðar.
Ég sé að það eru fleiri en ég dálítið hissa á þeirri gríðarlegu áherslu sem umsjónarmenn íþróttasíðu Moggans sína þeim íslendingum sem hafa komist á samning hjá misjafnlega góðum fótboltaliðum hér og þar um Evrópu. Skýrt er reglulega frá þrásetu á bekkjum. Ef einhver fer í skoðun þá er það tíundað vel og rækilega. Umboðsmenn strákanna hljóta að hafa ótakmarkaðan aðgang að blaðinu. Á sama tíma er ekki minnst á margt það sem er að gerast hérlendis. Það ætti ekki að vera meira mál að hringja símtal innanlands en út um alla Evrópu. Alla vega kostar það heldur minna.
Nú síðast var okkur skýrt frá því að vonir standa til að Hermann Hreiðarsson komist á leikskrá hjá Portsmouth á næstunni. Mogginn er búinn að standa á öndinni í allt haust út af hermanni. Greint hefur verið í smáatriðum frá hverju einasta skrefi sem hann hefur tekið. Hermann hitt og Hermann þetta. Það eina sem mér finnst áhugavert í þessu sambandi er hvort Hermann Hreiðarsson setur enskt met í vor með því að falla úr úrvaldsdeildinni með fimmta liðinu. Hann er búinn að jafna enska metið með því að falla með fjórum liðum svo nú bíða margir spenntir eftir hvað gerist næst. Þó ekki íþróttasíða Moggans, hún minnist ekki á þetta.
fimmtudagur, nóvember 19, 2009
Hroki er alltaf heldur leiðinlegur eiginleiki. Oft brýst hann fram þegar einstaklingar vita sig standa höllum fæti en bregðast við með hroka til að freista þess að slá aðra út af laginu. Óskabarn þjóðarinnar, Eiður Smári, brást við með ótrúlegum hætti þegar blaðamaður einn vogaði sér nýlega að segja að óskabarnið væri áhugalaust, latt og hefði engan áhuga á því að fá boltann. Þetta hafa flestir séð á undanförnum árum sem hafa viljað sjá það. Vitaskuld er alltaf auðveldast að kóa með en stundum verður að segja að kóngurinn sé ekki í neinum fötum (alla vega heldur lélegum). Eiður hefði getað brugðist mannalega við þessari gagnrýni og látið verkin tala. Landsleikur framundan og með góðri framistöðu þar hefði hann slegið allar gagnrýniraddir flatar. "Tölum saman eftir Luxemborgarleikinn" hefði verið flott svar og svo hefðu verkin verið látin tala. Nei, aldeilis ekki. Eiður hreytir skæting í blaðamanninn og segir að hann sé feitur og lélegur fótboltamaður sem aldrei hafi komist í atvinnumennsku og hafi því ekki vit á fótbolta. Svo upplifa menn það að sóknin gegn Luxemborg var hrein hörmung enda þótt Eiður sjálfur væri með í leiknum. Það er oft betra að segja minna og standa við það heldur en að blása sig upp með innistæðulausum orðum. Besti tími Eiðs var með Chelsea þegar hann og Jimmy Floyd sópuðu inn mörkum.
Það eru rúmir tuttugu kappar skráðir í Ironman í Kaupmannahöfn á næsta ári. Þetta er flott. Áhugi fyrir ultragreinum fer sífellt vaxandi og gaman að sjá hvað margir vilja takast á við þessa miklu íþrótt. Skyldi sá dagur renna upp að Ironman verði talin íþrótt hérlendis á við brennibolta og strandblak? Vonandi.
Það eru rúmir tuttugu kappar skráðir í Ironman í Kaupmannahöfn á næsta ári. Þetta er flott. Áhugi fyrir ultragreinum fer sífellt vaxandi og gaman að sjá hvað margir vilja takast á við þessa miklu íþrótt. Skyldi sá dagur renna upp að Ironman verði talin íþrótt hérlendis á við brennibolta og strandblak? Vonandi.
þriðjudagur, nóvember 17, 2009
Skelfing finnst mér að útvarpsstjóri Útvarps Sögu hafi skotið sig í löppina þegar hún rak Guðmund Ólafsson hagfræðing frá útvarpinu. Guðmundur hafði verið með nokkra kerskni í spjalli sínu við Sigurð G. og gott ef hann var ekki að lýsa samræðum sínum við gömlu konuna í Keflavík. Þeir fóru nokkrum orðum um hvað siðgæðisverðir í fjölmilum gætu tekið sér fyrir hendur og voru dálítið glorrandalegir við það. Útvarpsstjóri sagði að það hefði nokkrum sinnum verið kvartað út af Guðmundi og nú hefði mælirinn verið fullur. Um þetta er ýmislegt að segja. Vafalaust hefur verið kvartað undan Guðmundi því bæði er hann mjög fróður og einnig naskur á að draga fram aðalatriðin úr umræðunni. Það hefur því oft bitið undan honum að ég tali nú ekki um þegar sú gamla í Keflavík hefur verið með í spilinu. Í annan stað hefur mér nú ekki funist það vera talað það mikið guðsbarnamál yfir höfuð á Útvarpi Sögu að það hafi tekið því að taka Guðmund út fyrir sviga. Í þriðja lagi er ég ekki búinn að gleyma því þegar Útvarp Saga gekk vasklega fram í því að rýja Jónínu Benediktsdóttur ærunni. Ég gat ekki hlustað ástöðina í ein tvö ár vegna sóðaskaparins. Það var á þeim árum sem Jónína var að skrifa um öll krosseignatengslin og baktjaldasukkið í íslensku fjármálalífi. Þetta fór illa í ýmsa og Útvarp Saga var notuð dyggilega við að níða niður af henni skóinn. Síðan hefur komið í ljós að efnislega hefur allt staðist sem Jónína var að fjalla um og hún stendur sterkari eftir. Það ætti sem sagt enginn að kasta grjóti sem í glerhúsi býr.
Nú ætlar ríkisstjórin að hætta að leggja fjármagn í að halda tófustofninum í skefjum. Ég efa ekki að ýmsum þeim sem hafa gengið um Hornstrandir finnst mjög sætt að hafa tófuna að flækjast við tærnar á sér og finnst alveg fráleitt að vera að skjóta þetta fallega dýr. Þegar þrjú ráðuneyti eru farin að vinna með útigangsféð í Tálknanum, ríkisstjórnin tekur það sérstaklega fyrir á fundi og það er til umræðu á Alþingi, þá getur maður alveg búist við að tófan verði alfriðuð. Það er mikið rétt að skaði í sauðfé af völdum tófu hefur minnkað mikið eftir að sauðfé er farið að vera meira inni, það er hýst fyrr á haustin og sleppt síðar á vorin. Það er hins vegar fuglalífið sem er ber4skjaldað fyrir þeirri gríðarlegu fjölgun tófunnar sem mun verða ef hætt verður að vinna greni og halda stofninum þannig í skefjum. Það er enginn að tala um að útrýma tófunni og hefur aldrei verið gert. Það verður hins vegar að halda stofninum í skefjum eins og hjá öðrum rándýrum sem hafa afar mikla viðkomu. Fjölgun tófunnar myndi verða í veldisskala. Hvert par eignast þrjá til fjóra hvolpa. Tófan eignast afkvæmi ársgömul. Því geta menn reiknað sjálfir hvernig þróunin yrði ef henni væri ekki fækkað skipulega. Mófuglar sjást ekki lengur á Hornströndum. Tófan hefur eytt bjargfugli í þeim svæðum bjarganna sem hún getur farið um án vandræða. Þessi hluti bjarganna er jafnvel ónýtur til frambúðar því fuglinn verpir ekkki þar sem grasvöxtur er mikill. Stofninum fjölgar eftir þvi sem fæðan nægir. Þá fara dýrin að leita út af svæðinu. Tófur hafa flætt frá Hornströndum suður um alla Vestfirði þegar þær komast ekki lengur fyrir á Hornstrandasvæðinu sökum fæðuskorts. Það sér t.d. stórlega á rjúpnastofninum fyrir vestan eftir að þessi vanhugsaða ákvörðun var tekin á sínum tíma í tíð Össurar Skarphéðinssonar umhverfisráðherra. Ég held að það megi finna aðrar matarholur til að draga úr ríkisútgjöldum frekar en að friða tófuna. Alla vega myndi ég treysta mér vel til þess. Ég þekki það vel til tófunnar að ég þarf ekki að láta segja mér neitt í þessum efnum.
Ég fór í fyrsta sinn í World Class í dag í fjórtán mánuði. Tók 10 km á bretti. Fór frekar varlega því það er dálítið öðruvísi að hlaupa á bretti en úti. Eyk hraðann smám saman næstu vikur og tek einnig löng hlaup á brettinu. Það er smá verkefni í undirbúningi í samvinnu við Björn í World Class. Það kemur betur í ljós í byrjun næsta mánuðar.
Nú ætlar ríkisstjórin að hætta að leggja fjármagn í að halda tófustofninum í skefjum. Ég efa ekki að ýmsum þeim sem hafa gengið um Hornstrandir finnst mjög sætt að hafa tófuna að flækjast við tærnar á sér og finnst alveg fráleitt að vera að skjóta þetta fallega dýr. Þegar þrjú ráðuneyti eru farin að vinna með útigangsféð í Tálknanum, ríkisstjórnin tekur það sérstaklega fyrir á fundi og það er til umræðu á Alþingi, þá getur maður alveg búist við að tófan verði alfriðuð. Það er mikið rétt að skaði í sauðfé af völdum tófu hefur minnkað mikið eftir að sauðfé er farið að vera meira inni, það er hýst fyrr á haustin og sleppt síðar á vorin. Það er hins vegar fuglalífið sem er ber4skjaldað fyrir þeirri gríðarlegu fjölgun tófunnar sem mun verða ef hætt verður að vinna greni og halda stofninum þannig í skefjum. Það er enginn að tala um að útrýma tófunni og hefur aldrei verið gert. Það verður hins vegar að halda stofninum í skefjum eins og hjá öðrum rándýrum sem hafa afar mikla viðkomu. Fjölgun tófunnar myndi verða í veldisskala. Hvert par eignast þrjá til fjóra hvolpa. Tófan eignast afkvæmi ársgömul. Því geta menn reiknað sjálfir hvernig þróunin yrði ef henni væri ekki fækkað skipulega. Mófuglar sjást ekki lengur á Hornströndum. Tófan hefur eytt bjargfugli í þeim svæðum bjarganna sem hún getur farið um án vandræða. Þessi hluti bjarganna er jafnvel ónýtur til frambúðar því fuglinn verpir ekkki þar sem grasvöxtur er mikill. Stofninum fjölgar eftir þvi sem fæðan nægir. Þá fara dýrin að leita út af svæðinu. Tófur hafa flætt frá Hornströndum suður um alla Vestfirði þegar þær komast ekki lengur fyrir á Hornstrandasvæðinu sökum fæðuskorts. Það sér t.d. stórlega á rjúpnastofninum fyrir vestan eftir að þessi vanhugsaða ákvörðun var tekin á sínum tíma í tíð Össurar Skarphéðinssonar umhverfisráðherra. Ég held að það megi finna aðrar matarholur til að draga úr ríkisútgjöldum frekar en að friða tófuna. Alla vega myndi ég treysta mér vel til þess. Ég þekki það vel til tófunnar að ég þarf ekki að láta segja mér neitt í þessum efnum.
Ég fór í fyrsta sinn í World Class í dag í fjórtán mánuði. Tók 10 km á bretti. Fór frekar varlega því það er dálítið öðruvísi að hlaupa á bretti en úti. Eyk hraðann smám saman næstu vikur og tek einnig löng hlaup á brettinu. Það er smá verkefni í undirbúningi í samvinnu við Björn í World Class. Það kemur betur í ljós í byrjun næsta mánuðar.
sunnudagur, nóvember 15, 2009
Það var haldinn Þjóðfundur í gær. Þetta var svolítið sérstök samkoma. Nokkuð stór hópur fólks var kallaður saman og fékk það verkefni að móta nýja sýn til framtíðar eftir því sem manni skildist. Það hefur töluvert verið látið með þennan fund eins og hann komi til með að marka einhver tímamót í sögu þjóðarinnar. Heiðarleiki var nefndur einna oftast sem sá eiginleiki sem ætti að vera í forgrunni. Hvað gera svo fulltrúar þeirra 300 félagasamtaka sem voru kallaðir til fundarins. Koma þeir nú til síns heima eins og iðrandi syndarar og segja: "Sjá, mér hefur opnast ný sýn. Nú verðum við að vera heiðarleg og hætta að svindla." Þýðir það þá að allir (flestir) hafi verið óheiðarlegir fram til þessa. Það held ég ekki. Ég held að allur þorri fólks sé heiðarlegur í eðli sínu. Svona fundir breyta akkúrat engu hvað lífsviðhorf þessa fólks varðar. Það verður bara eins og það hefur alltaf verið. Síðan eru aðrir sem reiða heiðarleikann kannski ekki í þverbandspokum. Ég hef enga trú á að svona fundur breyti neinu fyrir þann hluta heldur. Hvert er þá markmiðið? Skapa umræðu. Gott og blessað. Gefa mönnum kost á að koma sama og ræða málin. Fínt. Maður sá í Silfri Egils að Menntamál, Atvinnulíf og Umhverfismál voru dregin sterkt fram en Jafnrétti og Lýðræði höfðu lágan prófíl. Ég hef þá trú að það sé erfitt fyrir marga að kyngja þessari áhersluröð. Hvað þýðir þetta? Á að setja jafnréttismálin í neðstu skúffuna? Hvað segir jafnréttisiðnaðurinn við slíku?
Ég átti leið fram hjá Laugardalshöllinni í gær þegar þjóðfundurinn var haldinn. Fullt af bílum var lagt snyrtilega upp á grasið til hliðar við götuna að höllinni og voru þar ekki fyrir neinum. Lögreglan var mætt og byrjuð að skrifa miður skemmtileg skilaboð. Ég spjallaði við lögregluþjóninns em var þar að verki. Hann sagði að það hefðu margir kvartað yfir bílum sem lagt væri upp á grasið. Líklega eru þar grasverndarmenn að verki. Vitaskuld sá ég einnig bíla sem lagt var mjög bjálfalega og engin ástæða til annars en að sekta. Merkilegt hvað löggan er fljót til með sektarmiðana við íþróttamannvirki. Ætli það sé vegna þess hver afköstin eru mikil? Þeir ættu t.d. að leggja leið sína af og til út á Reykjavíkurflugvöll þar sem bílum er lagt vel og vandlega við merki þar sem stendur skýrum stöfum "Bannað að leggja ökutæki".
Svo allrar sanngirni sé gætt þá skal þess getið að því sem næst öll bílastæðin fyrir framan stúkuna á Laugardalsvellinum voru tóm í gær.
Mér finnst umfjöllun fjölmiðla um störf barnaverndarnefnda að undanförnu vera ömurleg. Það er voðalega auðvelt að hafa uppi stór orð um störf aðila sem hefur enga möguleika á að segja eitt einasta orð um málið. Störf barnaverndarnefnda eru vafalaust með þeim erfiðustu í stjórnsýslunni. Fagmennska hefur vaxið verulega frá því umdæmin voru gerð stærri og aðgengi að sérfræðiþekkingu batnaði. Það þarf ekki að koma neinum á óvart að barn vilji ekki fara frá heimili sínu þrátt fyrir allavega aðstæður. Það er sú fótfesta í lífinu sem það þekkir best, jafnvel þótt hún sé ekki beysin. Meir að segja ríkissjónvarpið tekur þátt í leiknum samkvæmt dagskrárauglýsingum fyrir kvöldið. Sú var tíðin að sumir fjölmiðlar höfðu ákveðna síu á því hvað þeir tóku til umfjöllunar. Það virðist vera liðin tíð. Við hverju er svo sem að búast af fjölmiðli sem brýtur landslög ítrekað með áfengisauglýsingum en skýlir sér bak við örlitla stafi sem eru vart læsilegir en eiga að þýða "Léttöl".
Við Jói og Gauti hittumst við brúna yfir Kringlumýrarbrautina í gær úm kl. 8:00 og tókum góðan hring. Ég fór út upp úr 6:30 og fór Poweratehringinn áður. Við hlupum svo út á Eiðistorg, inn í Laugar og svo heim. Logn og besta veður. Í morgun var hins vegar orðið hvasst og kallt. Ég fór út kl. 7:00 og hljóp vestur á Eiðistorg, inn í Laugar og síðan aftur til baka. Til að ná yfir 100 km í vikunni fór ég hring í Elliðaárdalshólmanum. Þetta er allt eins og á að vera.
Ég átti leið fram hjá Laugardalshöllinni í gær þegar þjóðfundurinn var haldinn. Fullt af bílum var lagt snyrtilega upp á grasið til hliðar við götuna að höllinni og voru þar ekki fyrir neinum. Lögreglan var mætt og byrjuð að skrifa miður skemmtileg skilaboð. Ég spjallaði við lögregluþjóninns em var þar að verki. Hann sagði að það hefðu margir kvartað yfir bílum sem lagt væri upp á grasið. Líklega eru þar grasverndarmenn að verki. Vitaskuld sá ég einnig bíla sem lagt var mjög bjálfalega og engin ástæða til annars en að sekta. Merkilegt hvað löggan er fljót til með sektarmiðana við íþróttamannvirki. Ætli það sé vegna þess hver afköstin eru mikil? Þeir ættu t.d. að leggja leið sína af og til út á Reykjavíkurflugvöll þar sem bílum er lagt vel og vandlega við merki þar sem stendur skýrum stöfum "Bannað að leggja ökutæki".
Svo allrar sanngirni sé gætt þá skal þess getið að því sem næst öll bílastæðin fyrir framan stúkuna á Laugardalsvellinum voru tóm í gær.
Mér finnst umfjöllun fjölmiðla um störf barnaverndarnefnda að undanförnu vera ömurleg. Það er voðalega auðvelt að hafa uppi stór orð um störf aðila sem hefur enga möguleika á að segja eitt einasta orð um málið. Störf barnaverndarnefnda eru vafalaust með þeim erfiðustu í stjórnsýslunni. Fagmennska hefur vaxið verulega frá því umdæmin voru gerð stærri og aðgengi að sérfræðiþekkingu batnaði. Það þarf ekki að koma neinum á óvart að barn vilji ekki fara frá heimili sínu þrátt fyrir allavega aðstæður. Það er sú fótfesta í lífinu sem það þekkir best, jafnvel þótt hún sé ekki beysin. Meir að segja ríkissjónvarpið tekur þátt í leiknum samkvæmt dagskrárauglýsingum fyrir kvöldið. Sú var tíðin að sumir fjölmiðlar höfðu ákveðna síu á því hvað þeir tóku til umfjöllunar. Það virðist vera liðin tíð. Við hverju er svo sem að búast af fjölmiðli sem brýtur landslög ítrekað með áfengisauglýsingum en skýlir sér bak við örlitla stafi sem eru vart læsilegir en eiga að þýða "Léttöl".
Við Jói og Gauti hittumst við brúna yfir Kringlumýrarbrautina í gær úm kl. 8:00 og tókum góðan hring. Ég fór út upp úr 6:30 og fór Poweratehringinn áður. Við hlupum svo út á Eiðistorg, inn í Laugar og svo heim. Logn og besta veður. Í morgun var hins vegar orðið hvasst og kallt. Ég fór út kl. 7:00 og hljóp vestur á Eiðistorg, inn í Laugar og síðan aftur til baka. Til að ná yfir 100 km í vikunni fór ég hring í Elliðaárdalshólmanum. Þetta er allt eins og á að vera.
föstudagur, nóvember 13, 2009
Við Hallgrímur Sveinsson, bókaútgefandi, fórum upp á Grensás um hádegið í dag og hittum Eddu Heiðrúnu baráttujaxl. Okkur langaði til að afhenda henni nokkrar bækur í tengslum við að hluti af söluverði bókarinnar "Að sigra sjálfan sig" rennur til Grensássamtakanna. Edda tók vel á móti okkur eins og hennar er von og vísa. Það er alltaf gaman að hitta hana og fá að kynnast því hvað hún er að fást við. Hún situr aldrei auðum höndum. Nú er hún nýlega komin inn í erlendan listaskóla fyrir fólk sem málar myndir með munninum. Listamaðurinn heldur á penslinum í munnunum og málar myndirnar þannig. Ég hef séð nokkrar slíkar myndir eftir hana. Edda er fyrsti íslendingurinn sem kemst inn í þessan skóla. Ég minnist þess að ég sá sýningu á myndum eftir Ólöfu Pétursdóttur sem málaði listafínar myndir með pensli í munninum. Hún lést á síðasta ári. Ég man einnig eftir Játvarði Jökli í Reykhólasveitinni sem skrifaði ófáar bækur á þennan hátt. Hetjurnar eru víða.
Edda sagði okkur að síðar í dag færi hún suður í álver í Hafnarfirði að taka á móti peningum sem hlaupahópur starfsmanna álversins hefur safnað í Grensásssöfnunina. Hún sagði að nokkrir hlaupahópar hefðu lagt fram álíka framlög. Það er ánægjulegt að vita til þess að fólk sýnir þessu málefni góðan stuðning í verki því það veit enginn hver er næstur til að þurfa á þjónustu Grensássdeildarinnar að halda.
Hún sagði okkur einnig að nýlega hefðu vinir hennar og kunningjar myndað nokkursskonar "hjálparsveit" til að gera henni betur kleyft að halda heimili og lifa eins eðlilegu lífi og mögulegt er. Það eru ótal lítil viðvik sem þarf að gera á hhverju heimili sem ófatlað fólk veltir kannski ekki fyrir sér frá degi til dags. Það þarf að fara út með ruslið, baka köku, þvo bílinn o.s.frv. o.s.frv. Vinir hennar skiptast á við að kíkja við hjá henni eftir ákveðnu kerfi og gera sín ákveðnu verk. Það sem liggur henni þyngst á hjarta nú er að fá lestrarvél. Þá er bók sett í sérstakt statíf með ljósum og ákveðnum tækjum. Þá getur hún flett bókinni fram og aftur og grúskað. Hún segir að bókalestur sé sér afar nauðsynlegur eins og maður getur ímyndað sér.
Þáttaserían sem sjónvarpið er nýbúið að taka upp og var kynnt sérstaklega með því fororði að hún hefði verið tekin upp að viðstöddum áheyrendum er afar léleg að mínu mati. Það má vel vera að það hafi setið eitthvað fólk og horft á þegar upptökur fóru fram en það hefur þá líka verið á staðnum maður með spjald sem stóð á "Hlæið". Hann hefur svo brugðið spjaldinu upp af og til því ég get varla ímyndað mér að nær því samfelldur hlátur áhorfenda sé náttúrulegur. Einnig er vitaskuld hægt að fá aðkeyptan hlátur. Það er ekki síður líklegt að málið hafi verið leyst þannig. Þessi þáttaröð er þýdd og staðfærð eftir einhverjum seríum sem eiga það sameiginlegt að vera hallar undir Simpson syndromið. Karlar eru feitir, latir og heimskir.
Edda sagði okkur að síðar í dag færi hún suður í álver í Hafnarfirði að taka á móti peningum sem hlaupahópur starfsmanna álversins hefur safnað í Grensásssöfnunina. Hún sagði að nokkrir hlaupahópar hefðu lagt fram álíka framlög. Það er ánægjulegt að vita til þess að fólk sýnir þessu málefni góðan stuðning í verki því það veit enginn hver er næstur til að þurfa á þjónustu Grensássdeildarinnar að halda.
Hún sagði okkur einnig að nýlega hefðu vinir hennar og kunningjar myndað nokkursskonar "hjálparsveit" til að gera henni betur kleyft að halda heimili og lifa eins eðlilegu lífi og mögulegt er. Það eru ótal lítil viðvik sem þarf að gera á hhverju heimili sem ófatlað fólk veltir kannski ekki fyrir sér frá degi til dags. Það þarf að fara út með ruslið, baka köku, þvo bílinn o.s.frv. o.s.frv. Vinir hennar skiptast á við að kíkja við hjá henni eftir ákveðnu kerfi og gera sín ákveðnu verk. Það sem liggur henni þyngst á hjarta nú er að fá lestrarvél. Þá er bók sett í sérstakt statíf með ljósum og ákveðnum tækjum. Þá getur hún flett bókinni fram og aftur og grúskað. Hún segir að bókalestur sé sér afar nauðsynlegur eins og maður getur ímyndað sér.
Þáttaserían sem sjónvarpið er nýbúið að taka upp og var kynnt sérstaklega með því fororði að hún hefði verið tekin upp að viðstöddum áheyrendum er afar léleg að mínu mati. Það má vel vera að það hafi setið eitthvað fólk og horft á þegar upptökur fóru fram en það hefur þá líka verið á staðnum maður með spjald sem stóð á "Hlæið". Hann hefur svo brugðið spjaldinu upp af og til því ég get varla ímyndað mér að nær því samfelldur hlátur áhorfenda sé náttúrulegur. Einnig er vitaskuld hægt að fá aðkeyptan hlátur. Það er ekki síður líklegt að málið hafi verið leyst þannig. Þessi þáttaröð er þýdd og staðfærð eftir einhverjum seríum sem eiga það sameiginlegt að vera hallar undir Simpson syndromið. Karlar eru feitir, latir og heimskir.
miðvikudagur, nóvember 11, 2009
Ég fór upp í Odda eftir vinnu í dag. Ég var svolítið stressaður enda tilefnið erindið ekki alveg það sem maður gerir á hverjum degi. Ég var að sækja fyrstu eintökin af dálítilli bók sem ég gekk frá í sumar og haust og var að koma úr prentun. Í henni rek ég þróunina frá því við Jói litli tókum alveg óvænt þátt í skemmtiskokkinu forðum daga yfir í það þegar ég lýk Spartathlonhlaupinu í fyrrahaust og snerti styttu Leonidasar í Spörtu með fullum sóma. Á milli þessara tveggja atburða eru ansi mörg skref en hvert og eitt þeirra var þess virði að taka það. Bókin heitir "Að sigra sjálfan sig". Mér finnst titillinn lýsa nokkuð vel því sem hefur gerst á liðnum árum. Ég hef verið svo fyrirhyggjusamur gegnum tíðina að hafa myndavél með mér á mörgum góðum stundum í gegnum árin. Myndir gera manni auðveldara með að rifja upp stundir sem eru þess virði að halda til haga. Það var því til nóg af myndum sem bæði ég og aðrir hafa tekið á góðum augnablikum sem lífga vel upp á textann. Ég vildi ná verðinu niður eins og hægt væri og því er bókin í kiljuformi og myndirnar svarthvítar. Mér finnst nokkuð um vert að hafa svona samantekt á viðráðanlegu verði. Þá eru meiri líkur til að einhver glæpist á að kaupa hana en ef mikið er lagt í umbúðirnar sem bæta í raun afskaplega litlu við innihaldið en þýða aukinn kostnað. Bókin er gefin út af Vestfirska forlaginu sem Hallgrímur Sveinsson, fyrrum staðarhaldari á Hrafnseyri í Arnarfirði, rekur af miklum myndarskap vestur á Þingeyri. Það kom aldrei annað til greina en að hafa fyrst samband við hann þegar ég kannaði hvort eitthvað vit væri í þessari hugmynd sem hafði verið að gerjast með mér um tíma. Hallgrímur hefur gefið út bækur sem tengjast Vestfjörðum á einn eða annan hátt sl. 14 ár. Hann stakk síðan upp á því að láta 300 krónur af hverju seldu eintaki renna til Grensásssöfnunarinnar. Þetta var frábær hugmynd sem var vitaskuld samþykkt um leið. Við Hallgrímur ætlum að hitta Eddu Heiðrúnu uppi á Grensásdeild á föstudaginn kl. 13:00 og afhendum henni þar fyrsta eintakið sem fer formlega í umferð.
"Að sigra sjálfan sig" verður svo náttúrulega til sölu í öllum betri bókaverslunum landsins!!!!
Birgir Sævarsson stórhlaupari hringdi í mig fyrir skömmu. Hann flutti þau tíðindi að Asics umboðið væri að safna saman hópi hlaupara sem er boðið að mynda svokallaðan Asics hóp. Umboðið mun leggja okkur til skó, hlaupaföt, boli og húfur og þar á móti verðum við til taks til kynningar á vörum fyrirtækisins. Ég sagði Birgi að þetta gæti ég gert með góðri samvisku því Asics skórnir hafa reynst mér best af öllum skóm sem ég hef notað í löngum hlaupum. Skór henta fótum misvel. Hlutverk skónna er að vernda fæturna svo það skiptir ekki litlu máli að vera sáttur við þá þegar langar leiðir eru lagðar undir sóla. Ég er með Asics fætur.
"Að sigra sjálfan sig" verður svo náttúrulega til sölu í öllum betri bókaverslunum landsins!!!!
Birgir Sævarsson stórhlaupari hringdi í mig fyrir skömmu. Hann flutti þau tíðindi að Asics umboðið væri að safna saman hópi hlaupara sem er boðið að mynda svokallaðan Asics hóp. Umboðið mun leggja okkur til skó, hlaupaföt, boli og húfur og þar á móti verðum við til taks til kynningar á vörum fyrirtækisins. Ég sagði Birgi að þetta gæti ég gert með góðri samvisku því Asics skórnir hafa reynst mér best af öllum skóm sem ég hef notað í löngum hlaupum. Skór henta fótum misvel. Hlutverk skónna er að vernda fæturna svo það skiptir ekki litlu máli að vera sáttur við þá þegar langar leiðir eru lagðar undir sóla. Ég er með Asics fætur.
sunnudagur, nóvember 08, 2009
Ég heyrði viðtal við formann fasteignasala í útvarpinu í dag. Formanninum þótti spár um þróun fasteignaverðs vera uppvænlegar og taldi einboðið að Seðlabankinn vissi eitthvað annað en almenningur hvað þessi mál varðaði. Mér finnst það nú liggja alveg í augum uppi að fasteignaverð á höfuðborgarsvæðinu muni lækka enn frekar á komandi mánuðum og misserum. Það liggur í fyrsta lagi fyrir að það standa auðar einhverjar þúsundir íbúða sem eru á öllum byggingarstigum. Fullbúnar eða hálfkaraðar. Halda menn virkilega að þetta hafi engin áhrif á markaðinn? Í öðru lagi er spáð 16% lækkun kaupmáttar á næsta ári? Halda menn virkilega að þetta hafi engin áhrif á fasteignamarkaðinn? Það sem er verst í þessu öllu saman er hinn gríðarlegi fjöldi tómra íbúða sem mun draga tennurnar úr byggingariðnaðinum á komandi árum. Offjárfestingin er svo svakaleg. Menn hefðu betur hugsað um þessi mál í samhengi fyrir tveim - þremur árum eða svo. Fasteignaverð getur þróast öðruvísi út á landsbyggðinni ef þar verður næga atvinnu að fá. Víða er fasteignaverð þar mjög lágt en það getur breyst ef eftirspurn eftir húsnæði eykst í samræmi við næga atvinnu.
ManU. tapaði öðrum stórleiknum í röð. Nú var það Chelsea sem lagði kappa Fergusons. Það var sama uppi á teningnum og í Liverpoolleiknum að margir dómar voru undarlegir. Rooney dæmdur ranglega rangstæður í dauðafæri. Drobga rangstæður þegar Chelsea skoraði. Tveir Chelsea menn skella saman og liggja eftir. Félagar þeirra storma í sókn en þegar ManU. hafa brotið hana á bak aftur og sækja þá er leikurinn fyrst stöðvaður. Drobga fær gult spjald á furðulegan hátt. Auðvitað geta dómarar gert mistök eins og aðrir. Það er hins vegar pirrandi þegar dómar hafa mikil áhrif á gang svona stórra leikja.
Það var flott veður í morgun þegar ég fór út um sex leytið. Logn og smá stirningur. Ég lauk 34 km en var frekar þungur. Ég stefni að því að losa 100 km á viku það sem eftir er af árinu. Þá verður maður fínn með nýju ári.
ManU. tapaði öðrum stórleiknum í röð. Nú var það Chelsea sem lagði kappa Fergusons. Það var sama uppi á teningnum og í Liverpoolleiknum að margir dómar voru undarlegir. Rooney dæmdur ranglega rangstæður í dauðafæri. Drobga rangstæður þegar Chelsea skoraði. Tveir Chelsea menn skella saman og liggja eftir. Félagar þeirra storma í sókn en þegar ManU. hafa brotið hana á bak aftur og sækja þá er leikurinn fyrst stöðvaður. Drobga fær gult spjald á furðulegan hátt. Auðvitað geta dómarar gert mistök eins og aðrir. Það er hins vegar pirrandi þegar dómar hafa mikil áhrif á gang svona stórra leikja.
Það var flott veður í morgun þegar ég fór út um sex leytið. Logn og smá stirningur. Ég lauk 34 km en var frekar þungur. Ég stefni að því að losa 100 km á viku það sem eftir er af árinu. Þá verður maður fínn með nýju ári.
laugardagur, nóvember 07, 2009
Ég hlusta ekki mjög mikið á útvarpið en vissulega gerir maður það þó alltaf af og til. Helst er það þó á morgnana áður en maður fer í vinnuna. Mikið ósköp leiðist mér þetta innihaldslausa blaður sem tröllríður of mörgum stöðvum. Það er eins og að anda að sér súrefni að hlusta á normalt talað mál. Það liggur við að það sé frískandi að hlusta á veðurfregnirnar miðað við blaðrið.
Ég heyrði hluta af morgunþættinum á rás 1 í ríkisútvarpinu í morgun. Þar var meðal annars sagt að það þyrfti að vernda minnihlutann og tryggja rétt hans í þinginu sem og annarsstaðar. það er mikið rétt. Vitaskuld hefur meirihlutinn alltaf ákveðin völd en öll fundarsköp og lýðræðislegar reglur eru til þess að tryggja rétt minnihlutans. Meirihlutinn, hver sem hann er, sér yfirleitt um sig. Í þættinum var sagt að það væri miklu ríkari hefð fyrir minnihlutastjórnum á öðrum norðurlandanna en hérlendis og mér skildist að það væri merki um að þær þjóðir væru komnar lengra á hinni pólitísku þroskabraut. Skoðum þetta nú aðeins. Í Danmörku var minnihlutastjórn við völd í áraraðir og oftast undir forystu sósíaldemókrata. Hvers vegna skyldi það nú vera? Árið 1979 náði Fremskridspartiet undir forystu Glistrups kjöri á þing og fékk mikinn fjölda þingmanna. Enginn vildi vinna með þeim og þeir líklega ekki með neinum. Þess vegna gat Anker Jörgensen mindað minnihlutastjórn því Glistrup og hans menn náðu ekki saman við aðra hægri flokka. Sama staða var í Svíþjóð. Þar ríktu kratarnir í áraraðir með stuðningi kommúnistanna. Þeir vildu ekki fara í ríkisstjórn þvi það var þægilegra að vera utan stjórnar og gagnrýna en haft engu að síður einhver áhrif á stjórnarstefnuna. Af tvennu illu töldu þeir þó betra að hafa kratana við völd heldur en hægri menn. Svipuð staða er í Noregi og í Danmörku. Stefna Framfaraflokksins hefur verið þannig að aðrir hægri flokkar vildu lengi vel ekki vinna með honum. Því gátu minnihlutastjórnir starfað. Fjöldi minnihlutastjórna er því afsprengi stöðunnar en ekki dæmi um pólitískan þroska.
Í sama þætti var einnig sagt að einstaklingarnir (almenningur) ættu ríkið og ríkiseignir (að því mig minnir). Það er rangt að mínu mati. Það er samfélagið sem á ríkið og rikiseignir. Samfélag lifir lengur en sérhver einstaklingur. Samfélagið hefur verið byggt upp af hverri kynslóð á fætur annarri. Sérhverri kynslóð ber skylda til að skila ekki síðra búi til næsta kyndilbera heldur en því sem hann tók við. Þeir einstaklingar sem mynda samfélagið hverju sinni hafa því ekkert leyfi til að líta á ríkiseignir sem sína persónulegu eign því þær eru eign samfélagsins.
Það er ekki oft sem ég er sammála feministafélaginu. Eiginlega aldrei. Þó ber svo við að nú er ég dálítið sammála þeim. Þær voru að fordæma ráp fjármálastjóra KSÍ um rauðu hverfin í Zurich sem endaði á annan hátt en ætlað var (skyldi maður vona). Ég þarf ekki að velta því mikið fyrir mér að maður hefði ósköp einfaldlega ekkert verið að hafa fyrir því að mæta í vinnuna aftur ef kort vinnuveitendans sem maður hefði borið ábyrgð á hefði verið straujað á viðlíka hátt og fréttir herma að hafi gerst í þessari reisu. Það vita allir sem vilja vita að kampavínsflöskur á strippbúllum eru vægt sagt fokdýrar. Það er því ekkert einhver skyndileg ógæfa að lenda í svona máli heldur eitthvað allt annað.
Ég er að velta fyrir mér hvers vegna er verið að banna vændi með lögum? Hverjum kemur það við ef ég myndi auglýsa klukkutímann á tuttuguþúsund kall eins og taxtinn virtist vera hjá konunni sem rætt var við í sjónvarpsfréttum í kvöld. Ég á hins vegar ekki von á því að það yrði mikill business en sama er, hvers vegna ætti að einhver að banna mér þetta. Mannsal er allt annað. Vitakuld á að tryggja það með lögum eins og fært er að einstaklingur sé ekki neyddur til að stunda vændi eða önnur störf þvert á móti vilja sínum. Það er bara allt annar hlutur. Ég sé í sænskum blöðum að það er síður en svo eining þar í landi um sænsku aðferðina sem felst í að banna vændi. Það er alveg eins hægt að banna fátækt og berja sér svo á brjóst. Það voru sænskir móralistar sem börðu þetta í gegn til að geta hreykt sér hátt á alþjóðlega vísu og sagt: "Vi er bäst í världen" Moralistarnir höfðu hins vegar engan áhuga á að aðstoða þá einstaklinga sem voru í götuvændinu í Svíþjóð segir sænsk pressa. Þetta heitir "Dubbelmoral".
Bandarísk pressa er ekki meðvituð:
"Icelandic detainee escapes in downtown Plattsburgh"
Gott hlaup í morgun. Fór út um 6:30 og tók fyrst Poweratehringinn. Hitti svo Jóa við brúna og við tókum hringinn vestur í bæ og svo til baka gegnum Laugar. Alls lágu 34 km. Fínt veður,logn og bjart þegar fór að birta.
Flott gert hjá Daníel Smára að veita smá verðlaun til þeirra sem eru að standa sig vel í almenningsíþróttunum. Steinn er verðugur kappi að taka á móti fyrstu viðurkenningunni.
Ég heyrði hluta af morgunþættinum á rás 1 í ríkisútvarpinu í morgun. Þar var meðal annars sagt að það þyrfti að vernda minnihlutann og tryggja rétt hans í þinginu sem og annarsstaðar. það er mikið rétt. Vitaskuld hefur meirihlutinn alltaf ákveðin völd en öll fundarsköp og lýðræðislegar reglur eru til þess að tryggja rétt minnihlutans. Meirihlutinn, hver sem hann er, sér yfirleitt um sig. Í þættinum var sagt að það væri miklu ríkari hefð fyrir minnihlutastjórnum á öðrum norðurlandanna en hérlendis og mér skildist að það væri merki um að þær þjóðir væru komnar lengra á hinni pólitísku þroskabraut. Skoðum þetta nú aðeins. Í Danmörku var minnihlutastjórn við völd í áraraðir og oftast undir forystu sósíaldemókrata. Hvers vegna skyldi það nú vera? Árið 1979 náði Fremskridspartiet undir forystu Glistrups kjöri á þing og fékk mikinn fjölda þingmanna. Enginn vildi vinna með þeim og þeir líklega ekki með neinum. Þess vegna gat Anker Jörgensen mindað minnihlutastjórn því Glistrup og hans menn náðu ekki saman við aðra hægri flokka. Sama staða var í Svíþjóð. Þar ríktu kratarnir í áraraðir með stuðningi kommúnistanna. Þeir vildu ekki fara í ríkisstjórn þvi það var þægilegra að vera utan stjórnar og gagnrýna en haft engu að síður einhver áhrif á stjórnarstefnuna. Af tvennu illu töldu þeir þó betra að hafa kratana við völd heldur en hægri menn. Svipuð staða er í Noregi og í Danmörku. Stefna Framfaraflokksins hefur verið þannig að aðrir hægri flokkar vildu lengi vel ekki vinna með honum. Því gátu minnihlutastjórnir starfað. Fjöldi minnihlutastjórna er því afsprengi stöðunnar en ekki dæmi um pólitískan þroska.
Í sama þætti var einnig sagt að einstaklingarnir (almenningur) ættu ríkið og ríkiseignir (að því mig minnir). Það er rangt að mínu mati. Það er samfélagið sem á ríkið og rikiseignir. Samfélag lifir lengur en sérhver einstaklingur. Samfélagið hefur verið byggt upp af hverri kynslóð á fætur annarri. Sérhverri kynslóð ber skylda til að skila ekki síðra búi til næsta kyndilbera heldur en því sem hann tók við. Þeir einstaklingar sem mynda samfélagið hverju sinni hafa því ekkert leyfi til að líta á ríkiseignir sem sína persónulegu eign því þær eru eign samfélagsins.
Það er ekki oft sem ég er sammála feministafélaginu. Eiginlega aldrei. Þó ber svo við að nú er ég dálítið sammála þeim. Þær voru að fordæma ráp fjármálastjóra KSÍ um rauðu hverfin í Zurich sem endaði á annan hátt en ætlað var (skyldi maður vona). Ég þarf ekki að velta því mikið fyrir mér að maður hefði ósköp einfaldlega ekkert verið að hafa fyrir því að mæta í vinnuna aftur ef kort vinnuveitendans sem maður hefði borið ábyrgð á hefði verið straujað á viðlíka hátt og fréttir herma að hafi gerst í þessari reisu. Það vita allir sem vilja vita að kampavínsflöskur á strippbúllum eru vægt sagt fokdýrar. Það er því ekkert einhver skyndileg ógæfa að lenda í svona máli heldur eitthvað allt annað.
Ég er að velta fyrir mér hvers vegna er verið að banna vændi með lögum? Hverjum kemur það við ef ég myndi auglýsa klukkutímann á tuttuguþúsund kall eins og taxtinn virtist vera hjá konunni sem rætt var við í sjónvarpsfréttum í kvöld. Ég á hins vegar ekki von á því að það yrði mikill business en sama er, hvers vegna ætti að einhver að banna mér þetta. Mannsal er allt annað. Vitakuld á að tryggja það með lögum eins og fært er að einstaklingur sé ekki neyddur til að stunda vændi eða önnur störf þvert á móti vilja sínum. Það er bara allt annar hlutur. Ég sé í sænskum blöðum að það er síður en svo eining þar í landi um sænsku aðferðina sem felst í að banna vændi. Það er alveg eins hægt að banna fátækt og berja sér svo á brjóst. Það voru sænskir móralistar sem börðu þetta í gegn til að geta hreykt sér hátt á alþjóðlega vísu og sagt: "Vi er bäst í världen" Moralistarnir höfðu hins vegar engan áhuga á að aðstoða þá einstaklinga sem voru í götuvændinu í Svíþjóð segir sænsk pressa. Þetta heitir "Dubbelmoral".
Bandarísk pressa er ekki meðvituð:
"Icelandic detainee escapes in downtown Plattsburgh"
Gott hlaup í morgun. Fór út um 6:30 og tók fyrst Poweratehringinn. Hitti svo Jóa við brúna og við tókum hringinn vestur í bæ og svo til baka gegnum Laugar. Alls lágu 34 km. Fínt veður,logn og bjart þegar fór að birta.
Flott gert hjá Daníel Smára að veita smá verðlaun til þeirra sem eru að standa sig vel í almenningsíþróttunum. Steinn er verðugur kappi að taka á móti fyrstu viðurkenningunni.
fimmtudagur, nóvember 05, 2009
Þegar ég kom til Moskvu í byrjun tíunda áratugarins þá voru vestræn áhrif að ryðja sér til rúms í borinni. Heimamenn tóku þeim fagnandi eftir að hafa heyrt af dásemdum Vesturlandanna í áratugi án þess að geta sannreynt þær. Á þessum tíma var búið að opna fyrsta Mac Donalds staðinn í Moskcu. Það þóttu mikil firn. Á tímabili gátu ekki gert kærustunni hærra udnir höfði en að fara meða hana á Mac Donalds. verst var að röðin var sjaldan styttri en kílómeter svo þetta var fyrst og fremst spurnig um að bíða í röðinni fyrir utan Mac Donalds. Röðin þótti svo sérstök að gestum var gjarna sýnd hún og svo var um mig. Röðin hlykkjaðist um götur og torg út frá hamborgarastaðnum. Þetta þótti afar sérstakt. Á dögunum hvarf Mac Donalds frá Íslandi. Þá snerist Rússneska Mac Donalds syndromið upp í andhverfu sína. Fólk beið í löngum röðum efrir að geta keypt sér Mac Donalds borgara og notið þannig vestrænna mennignarstrauma í síðasta sinn áður en þeir hurfu af landi brott. Um þennan viðburð var skrifað í öllum virtustu blöðum heimsins (að því manni var sagt) og þarna var því skráð blað í mannkynssöguna. Land varð Mac Donalds laust. Munu menn lifa þetta af? Fjölmiðlar fimbulfömbuðu um þessi tíðindi fram og aftur og birt voru viðtöl við gleiðbrosandi veitingamann sem fékk verðmætar auglýingar alveg ókeypis. Útnesjamennskan í kringum þetta dæmi allt saman var dálítið mikil en borgarasalinn er kátur.
Stefán lögreglustjóri gaf smá leiðbeiningar í meðferð erlendra glæpamanna í morgun. Íslenska stjórnkerfið hefur að hans mati alla möguleika sem til þarf til að taka á þessu liði með þeim hönskum sem þeir eiga skilið. Reka þá skilyrðislaust úr landi ef þeir sýna einbeittan brotavilja. Fyrir slíkum aðgerðum eru næg fordæmi í nágrannalöndum okkar. Ég vona bara að Útlendingastofnun sé ekki svo skelkuð út í meðvitaða liðið að hún þori ekki að gera það sem hún má og getur í þessum málum.
Stefán lögreglustjóri gaf smá leiðbeiningar í meðferð erlendra glæpamanna í morgun. Íslenska stjórnkerfið hefur að hans mati alla möguleika sem til þarf til að taka á þessu liði með þeim hönskum sem þeir eiga skilið. Reka þá skilyrðislaust úr landi ef þeir sýna einbeittan brotavilja. Fyrir slíkum aðgerðum eru næg fordæmi í nágrannalöndum okkar. Ég vona bara að Útlendingastofnun sé ekki svo skelkuð út í meðvitaða liðið að hún þori ekki að gera það sem hún má og getur í þessum málum.
þriðjudagur, nóvember 03, 2009
Vorið 1970 komu tveir bræður í sumardvöl vestur að Móbergi, þeir Guðni og Gestur. Þeir voru þá 12 og 13 ára gamlir. Þeim var komið vestur af barnaverndarnefnd Reykjavíkur vegna einhverra aðstæðna sem ég þekki ekki og skipta svo sem ekki máli. Þeir voru hjá okkur í tvö sumur og Gestur hálfum vetri betur. Þetta voru ágætir strákar, góðir á heimili og hjálpuðu til eftir megni enda þótt þeim hafi kannski ekki alltaf þótt gaman að tína grjót úr flögum eða raka dreifar. Það er nú bara eins og gengur og manni þótti það svo sem ekki alltaf voða skemmtilegt sjálfum á þessum aldri. Eitthvað hafði Gestur svo skrensað eftir að hann kom suður eftir seinna sumarið því eftir áramót er hann sendur að Breiðavík. Maður hafði heyrt það á þeim bræðrum að lægra væri ekki komist í mannfélagsstiganum en að lenda í Breiðavík. Þann stað bæði óttuðust þeir og hötuðu eftir frásögnum stráka sem þeir þekktu. Gestur hafði haft á orði að hann myndi strjúka undireins ef hann yrði sendur þangað. Hann stóð við það því hálfum mánuði eftir að hann var kominn þangað strauk hann með öðrum strák. Það þykir nú ekki aldæla að leggja á fjöllin upp af Breiðavík í febrúar fyrir fullorðið fólk hvað þá ókunnuga og óharnaða unglinga. Þeir voru í sjálfu sér heppnir að þeir fundust undir myrkur og munaði kannski ekki miklu að illa færi. Mamma tók ekki í mál að hann færi að Breiðavík aftur og því var hann heima fram á vorið. Það fylgdi eitthvað bréf honum frá yfirvöldum syðra og mamma sagðist hafa brennt það þegar hún var búin að lesa það því hún vildi ekki að önnur eins lesning og var í bréfinu um strákangann kæmist í umferð. Hún kannaðist ekki við eitt einasta orð af þeirri lýsingu sem var skrifuð um hann þar. Henni þótti alltaf sérstaklega vænt um Gest eftir þennan vetur. Hann var alltaf kátur og ánægður, hjálpaði til eftir megni og var þægilegur á heimilinu þótt tilbreytingin væri kannski ekki mikil um háveturinn. Hann fór suður um páskana og lofaði að koma aftur eftir viku sem hann stóð vitaskuld við. Um vorið fór hann síðan suður og fór að vinna sem messagutti á varðskipi, fjórtán ára gamall. Síðan varð sjómennskan atvinna hans þar til hann slasaðist það illa á sjónum rúmlega þrítugur að hann varð öryrki upp frá því. Lítið atvik frá þessum árum sýnir manni að það þarf kannski ekki alltaf mikið til að það skilji eftir sig spor sem ekki fyrnast. Seinna sumarið í ágústmánuði var slæm flensa heima og lágu allir rúmfastir á heimilinu nema við Gestur. Við fórum að eiga við hey eins og gengur einn daginn og Gestur hjálpaði mér eftir megni. Við vorum hvort eð er þeir einu sem vorum uppistandandi. Mig minnir að Gestur hafi fengið að keyra traktorinn og eitthvað svoleiðis sem ungum strákum þykir töluverð upphefð í. Þegar við komum heim þá hrósaði ég Gesti kallinum fyrir dugnað og sagði eitthvað sem svo að það væri enginn einn sem hefði Gest með sér. Þetta var svo sem ekki merkilegt en þessu gleymdi hann aldrei. Þarna fékk hann kannske á tilfinninguna að hann skipti einhverju máli og það hafði kannske ekki oft verið sagt við hann fram að þessu. Þegar hann talaði við mömmu einhverjum tuttuguogfimm árum síðar þá minntist hann á þetta litla atvik sem hann sagðist aldrei gleyma. Ég var auðvitað fyrir löngu búinn að gleyma þessu en þetta rifjaðist vitaskuld upp þegar á það var minnst. Gestur var jarðsunginn í dag frá Fossvogskirkju, 51 árs gamall. Hann lést á líknardeild Landspítalans fyrir skömmu. Það er eins og Forrest Gump sagði, maður veit aldrei hvaða konfektmola maður fær úr kassanum.
Það kom í ljós að það þýddi ekki annað en að hafa hraðar hendur við að skrá sig í Comrades hlaupið. Þau 5000 pláss sem voru laus fyrir þá sem ekki hafa hlaupið þetta hlaup áður fylltust á 27 klst. Alls eru því 20.000 hlauparar skráðir til leiks í þetta langfjölmennasta ultrahlaup í heimi. Þótt einhverjir forfallist þá verða ekki teknir aðrir í þeirra stað. Þetta er náttúrulega dálítið mál en sama er, það verður alltaf að hafa einhver markmið. Síðan er bara spurnig hvernig þeim verður náð.
Ég var á smá fundi niður í FRÍ í dag. Þar á bæ er kominn mikill áhugi og vilji til að fara að tengja sambandið betur almenningshlaupum og leggjua sitt af mörkum við að hafa utanumhaldið og regluverkið skipulegra. FRÍ er orðinn aðili að IAU (International Association of Ultrarunners) og einnig að alþjóðasamtökum götuhlaupara. Þróunin er þannig í götuhlaupum, utanvegahlaupum og ultrahlaupum að þarna er kannske mesta gerjunin sem stendur. Afstaða RÚV til almenningshlaupa og frjálsíþrótta barst í tal og það eru ekki uppbyggilegt sem maður heyrir um þau mál.
Það kom í ljós að það þýddi ekki annað en að hafa hraðar hendur við að skrá sig í Comrades hlaupið. Þau 5000 pláss sem voru laus fyrir þá sem ekki hafa hlaupið þetta hlaup áður fylltust á 27 klst. Alls eru því 20.000 hlauparar skráðir til leiks í þetta langfjölmennasta ultrahlaup í heimi. Þótt einhverjir forfallist þá verða ekki teknir aðrir í þeirra stað. Þetta er náttúrulega dálítið mál en sama er, það verður alltaf að hafa einhver markmið. Síðan er bara spurnig hvernig þeim verður náð.
Ég var á smá fundi niður í FRÍ í dag. Þar á bæ er kominn mikill áhugi og vilji til að fara að tengja sambandið betur almenningshlaupum og leggjua sitt af mörkum við að hafa utanumhaldið og regluverkið skipulegra. FRÍ er orðinn aðili að IAU (International Association of Ultrarunners) og einnig að alþjóðasamtökum götuhlaupara. Þróunin er þannig í götuhlaupum, utanvegahlaupum og ultrahlaupum að þarna er kannske mesta gerjunin sem stendur. Afstaða RÚV til almenningshlaupa og frjálsíþrótta barst í tal og það eru ekki uppbyggilegt sem maður heyrir um þau mál.
sunnudagur, nóvember 01, 2009
Það var skemmtilegt kvöld yfir á Broadway í gærkvöldi. Hljómsveitin Kokteill frá Raufarhöfn hélt upp á 20 ára starfsafmæli með tónleikum og síðan var ball á eftir. Við Sigrún fórum yfir því maður sér vini og kunningja frá Raufarhöfn alltof sjaldan. Við urðum ekki fyrir vonbrigðum. Um 200 manns mættu og skemmtu sér vel. Þetta var bara eins og á góðu balli í Hnitbjörgum. Milli laga hjá hljómsveitinni var rúllað í gegn þremur upptökum frá gömlum uppákomum fyrir norðan. Flesta þekkti maður á þeim en margir höfðu breyst töluvert eins og gefur að skila á fimmtán til tuttugu árum. Aðrir voru alveg eins. Það var gaman að sjá þegar börn strákanna í hljómsveitinni komu upp á sviðið og renndu sér í gegnum Mustang Sally eins og ekkert væri. Þau eru á aldrinum 11-20 ára. Toppurinn var síðan þegar ellefu ára stúlka flutti frumsamið lag við eigin texta með slíkum tilþrifum að manni var orða vant.
Tónlistin er mjög sterkur þáttur í tilveru fólksins á Raufarhöfn. Þar er rík hefð fyrir hljóðfæraleik og þar er margur látúnsbarkinn. Sveinungarnir standa þar öðrum framar. Sveinn og Jói fengu þar góða undirstöðu í tónlistinni sem hefur dugað vel til þessa. Ég man enn eftir gæsahúðinni sem maður fékk þegar Sveinn sem þá var 13 ára, Diddi 10 ára og Jói 9 ára spiluðu lag með Utangarðsmönnum uppi á sviði á tónleikum hjá tónlistarskólanum eins og enginn væri morgundagurinn.
Maður sér á svona samkomum hvað tíminn líður. Smábörnin sem voru þegar við fluttum að norðan eru orðnir vel stálpaðir unglingar og unglingarnir orðnir fullorðið fólk. Það er gaman að sjá hvað margir hafa spjarað sig vel og unnið vel úr sínum pundum.
Það er alveg á hreinu að það var góð ákvörðun þegar við fluttum norður á sínum tíma. Ég hefði ekki viljað missa af þeim tíma sem við dvöldum þar. Ef það hefði ekki gerst hefði maður hvorki kynnst þessum hluta landsins eins og við gerðum við dvölina þar né heldur kynnst öllu því ágæta fólki sem bjó þarna fyrir norðan á þessum árum. Margt af því er flutt suður en það heldur vel hópinn eins og sést á svona kvöldum. Það kemur alltaf í mann dálítil "heim" tilfinning að hugsa norður.
Ég er langt kominn með Svartbók Kommúnismans. Það er ekki fögur lesning. Maður er því kannski næmari fyrir umræðu um kommúnismann en ella eftir að hafa verið að berjast í gegnum þessa miklu bók. Sú ógnarstjórn sem réði ríkjum í kommúnistaríkjum birtist kannski fyrst og fremst í morðóðum stjórnvöldum. En síðan sér maður hvað ógnarstjórnir Kommúnistaríkjanna hélt öllum almenningi í stöðugum ótta við valdið þó svo að morðæðið væri að einhverju leyti runnið af þeim. Ég hlustaði á Krossgötur með Hjálmari Sveinssyni á laugardaginná Rás 1. Þar var verið að segja frá lífinu í Austur Þýskalandi. Einn af þeim sem hafði verið settur í fangelsi fyrir engar sakir sagði t.d. að hann hefði hitt aldraðan mann sem hafði verið dæmdur í nokkurra ára fangelsi. Sök hans var sú að hann hafði hvorki klagað dótturson sinn eða andmælt honum þegar strákurinn hafði í einhverri fjölskylduveislu sagst vilja yfirgefa landið. Einhver úr fjölskyldunni hafði orðið vitni að samtalinu og klagað þá báða. Afleiðingin var fleiri ára fangelsi fyrir að þegja. Það er náttúrulega ekki hægt að ímynda sér hvernig er að lifa í svona samfélagi. "SovétÍsland óskalandið, hvenær kemur þú?" var ort hér áður fyrr á árunum.
Ég skárði mig í Comrades hlaupið í Suður Afríku í dag. Þann 1. nóv. var opnað fyrir þá sem ekki hafa hlaupið það áður. Það eru 5.000 sæti laus í þann pakka. Áður höfðu 15.000 fyrrum þátttakendur skráð sig til leiks. Comrades er 89 km langt og er eitt af hinum fjórum klassísku ultrahlaupum í heiminum. Það er það fjölmennasta. Hin eru Western States, elsta 100 mílna hlaupið og það virtasta, Spartathlon, lengsta og erfiðasta ultra hlaupið og síðan London Brighton sem er elsta ultra hlaup í heiminum. Ég er búinn með þrjú þeirra og á einungis Comrades eftir. Félagin Neil er einnig búinn með þrjú en hann á WS eftir. Hann hljóp Comrades fram og til baka í haust er leið og náði þestum tíma þeirra sem það hafa gert. Ágúst Kvaran, Eiður Aðalgeirsson og Erla Bolladóttir eru þeir þrír Íslendingar sem hafa hlaupið Comrades.
Stóra Tálknamálið vindur upp á sig. Nú eru þrjú ráðuneyti komin í málið. Ríkisstjórnin búin að taka málið fyrir á fundi sínum. Gott að stjórnmálamenn og embættismenn geri eitthvað gagnlegt í fásinninu.
Tónlistin er mjög sterkur þáttur í tilveru fólksins á Raufarhöfn. Þar er rík hefð fyrir hljóðfæraleik og þar er margur látúnsbarkinn. Sveinungarnir standa þar öðrum framar. Sveinn og Jói fengu þar góða undirstöðu í tónlistinni sem hefur dugað vel til þessa. Ég man enn eftir gæsahúðinni sem maður fékk þegar Sveinn sem þá var 13 ára, Diddi 10 ára og Jói 9 ára spiluðu lag með Utangarðsmönnum uppi á sviði á tónleikum hjá tónlistarskólanum eins og enginn væri morgundagurinn.
Maður sér á svona samkomum hvað tíminn líður. Smábörnin sem voru þegar við fluttum að norðan eru orðnir vel stálpaðir unglingar og unglingarnir orðnir fullorðið fólk. Það er gaman að sjá hvað margir hafa spjarað sig vel og unnið vel úr sínum pundum.
Það er alveg á hreinu að það var góð ákvörðun þegar við fluttum norður á sínum tíma. Ég hefði ekki viljað missa af þeim tíma sem við dvöldum þar. Ef það hefði ekki gerst hefði maður hvorki kynnst þessum hluta landsins eins og við gerðum við dvölina þar né heldur kynnst öllu því ágæta fólki sem bjó þarna fyrir norðan á þessum árum. Margt af því er flutt suður en það heldur vel hópinn eins og sést á svona kvöldum. Það kemur alltaf í mann dálítil "heim" tilfinning að hugsa norður.
Ég er langt kominn með Svartbók Kommúnismans. Það er ekki fögur lesning. Maður er því kannski næmari fyrir umræðu um kommúnismann en ella eftir að hafa verið að berjast í gegnum þessa miklu bók. Sú ógnarstjórn sem réði ríkjum í kommúnistaríkjum birtist kannski fyrst og fremst í morðóðum stjórnvöldum. En síðan sér maður hvað ógnarstjórnir Kommúnistaríkjanna hélt öllum almenningi í stöðugum ótta við valdið þó svo að morðæðið væri að einhverju leyti runnið af þeim. Ég hlustaði á Krossgötur með Hjálmari Sveinssyni á laugardaginná Rás 1. Þar var verið að segja frá lífinu í Austur Þýskalandi. Einn af þeim sem hafði verið settur í fangelsi fyrir engar sakir sagði t.d. að hann hefði hitt aldraðan mann sem hafði verið dæmdur í nokkurra ára fangelsi. Sök hans var sú að hann hafði hvorki klagað dótturson sinn eða andmælt honum þegar strákurinn hafði í einhverri fjölskylduveislu sagst vilja yfirgefa landið. Einhver úr fjölskyldunni hafði orðið vitni að samtalinu og klagað þá báða. Afleiðingin var fleiri ára fangelsi fyrir að þegja. Það er náttúrulega ekki hægt að ímynda sér hvernig er að lifa í svona samfélagi. "SovétÍsland óskalandið, hvenær kemur þú?" var ort hér áður fyrr á árunum.
Ég skárði mig í Comrades hlaupið í Suður Afríku í dag. Þann 1. nóv. var opnað fyrir þá sem ekki hafa hlaupið það áður. Það eru 5.000 sæti laus í þann pakka. Áður höfðu 15.000 fyrrum þátttakendur skráð sig til leiks. Comrades er 89 km langt og er eitt af hinum fjórum klassísku ultrahlaupum í heiminum. Það er það fjölmennasta. Hin eru Western States, elsta 100 mílna hlaupið og það virtasta, Spartathlon, lengsta og erfiðasta ultra hlaupið og síðan London Brighton sem er elsta ultra hlaup í heiminum. Ég er búinn með þrjú þeirra og á einungis Comrades eftir. Félagin Neil er einnig búinn með þrjú en hann á WS eftir. Hann hljóp Comrades fram og til baka í haust er leið og náði þestum tíma þeirra sem það hafa gert. Ágúst Kvaran, Eiður Aðalgeirsson og Erla Bolladóttir eru þeir þrír Íslendingar sem hafa hlaupið Comrades.
Stóra Tálknamálið vindur upp á sig. Nú eru þrjú ráðuneyti komin í málið. Ríkisstjórnin búin að taka málið fyrir á fundi sínum. Gott að stjórnmálamenn og embættismenn geri eitthvað gagnlegt í fásinninu.
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)
