Einhver bjáninn hafði ekki annað að gera á kjörstað en að skíta á gólfið í kjörklefanum og skeina sér á kjörseðlinum. Sá hefði haft gott af því að vera fædd í Kína á dögum Maós eða í Argentínu á dögum herforingjastjórnarinnar svo dæmi séu nefnd um hlýleg ekkilýðræðisríki. Á Vísi.is sá maður svo að ekki hafði náðst í skítadreifarann þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir. Þetta lýsir fréttamatinu afar vel. Fjölmiðlar eltast við fólk sem hagar sér eins og vitleysingar en ég hef aftur á móti hvergi séð að það þyki fréttnæmt að nær 200 manns hlupu hálft og heilt maraþon í Reykjavík í blíðunni á kjördag. Það er líklega varla nógu geðveikt.

Fréttamaður ríkissjónvarpsins skálmar upp að þinghúsinu og tekur viðtal við þrjá grímuklædda svokallaða akivista sem híma þar undir vegg. Það þykir fréttaefni sem þeir segja. Mér finnst að það ætti að vera grundvallaratriði hjá ríkisfjölmiðli að það sé ekki talað við fólk sem stendur í götuóeirðum og hylur andlit sitt eins og glæpamenn. Á sama tíma upplýsir fulltrúi löglega framboðins framboðslista til Alþingis að honum sé ómögulegt að ná athygli hjá sama fjölmiðli nema með einhverjum bjánalátum.

Ég kláraði mitt 30 maraþon á laugardaginn. Það eru nokkuð margir sem hafa hlaupið fleiri maraþon. Ætli ég sé ekki í 16-17 sæti eða eitthvað álíka. Mitt fyrsta maraþon hljóp ég sumarið 2000. Bryndís Svavarsdóttir trónir ein langefst á toppnum með 105 maraþon. Ætli ég hafi svo ekki hlaupið annað eins og þessi 30 maraþon í ultrahlaupum. Alls hafa yfir 1200 íslendingar hlaupið eitt eða fleiri maraþon. Það er dálítið mikið.