Jói í potti

 
 

Þar sem ekkert var hlaupið í gær vegna veðurs þá var bætt úr því í dag. Átta km. í morgun upp úr kl. sex og síðan 12 í kvöld. Þá var skammturinn kominn. Það er rosalega gaman að hlaupa um þessar mundir. Veðrið eins og það getur verið best og þolið er allt að koma. Manni finnst maður líða áfram áreynslulaust. Ég held að ég sé á mun betra róli nú en í fyrra en var þó í ágætis formi í janúarlok í fyrra. Innistæða síðasta árs er greinilega ekki alveg uppurin.

Fæór í kvöld á fund með Rótarýklubb Reykjavíkur Breiðholt í kjallara kirkjunnar í Mjödd. Eftir þorramatarveislu í upphafi og venjubundin atriði Rótarýmanna spjallaði ég um hlaupaferilinn, allar þær tilviljanir sem urðu til þess að þetta þokaðist svona koll af kolli og fór síðan yfir WSER, upphafið, æfingarnar og hlaupið sjálft. Síðan sýndi ég myndir frá hlaupinu og skýrði út það sem fyrir augu bar. Þetta var fínn fundur og mikið spurt að loknum myndunum. Þeim fannst svolítið athyglisvert að maður kominn á sextugsaldur (sem maður er óhjákvæmilega orðinn samkvæmt dagatalinu) skyldi halda út að hlaupa á annan sólarhring um fjöll og firnindi. Þetta er að hluta til spurning um getu en síðan er spurningin um vilja ekki síðri. Líklega dregur viljinn lengra. Í upphafi fundarins voru þeir að spjalla um að tilraunir hefðu verið gerðar til að fjölga í félaginu og hafði verið talað við ungt og miðaldra fólk á aldrinum 35 til 50 ára gamalt. Ég er líklega fallinn á tíma að fá inngöngu í svona klúbb.

Fékk blaðið Útivist í dag. Þaðer troðið af áhugaverðum greinum. Meðal annars var þarna viðtal við Vilborgu Örnu frænku mína. Hún vann það afrek í sumar að ganga á Eiger sem er herjans mikið fjall í svissnesku Ölpunum, fyrst íslenskra kvenna. Hún er dugleg og hefur virkilega fundið fjölina sína í fjallamennskunni. Gaman verður að fylgjast með henni í framtíðinni og mér kæmi ekki á óvart að hún ætti eftir að ganga á hærri og meiri tinda en Eiger í náinni framtíð.

Barinn Zetor í Helsinki

 
 

Rok og rigning í morgun. Því var útihlaupi sjálfhætt því ég hafði ekki áhuga á að forkælast. María fór að keppa á Stórmóti ÍR í laugardalnum í morgun og deginum var eytt þar að mestu leyti. Hún stóð sig vel en þar sem hún er á yngra ári í sínum aldursflokk er vitanlega við sterkar stelpur að eiga.

Eva er ekki venjuleg. Undirritaður glæptist á að vera 20.000 gesturinn á heimasíðuna hennar. Verðlaunum var heitið fyrir vikið og þau voru afhent í Laugum í morgun. Þau voru ekkert skorin við nögl. Rúsínumöndlupoki með fallegri slaufu og nett laglegt glerkúnstverk í snyrtilegum gjafapoka. Manni vefst tunga um tönn við svona myndarskap. Að afhendingu lokinni var tekin mynd til birtingar á heimasíðunni. Takk fyrir mig.

Niðurstöður prófkjörsins liggja fyrir. Sigurvegar skal óskað til hamingju. Margt situr eftir sem gefur tilefni til vangaveltna. Til dæmis sást þarna að boðberi illra tíðinda var skotinn. Þegar leigubílstjóri einn sá umgengni unglinga undir lögaldri inni á kosningaskrifstofu eins frambjóðandans og tók vídeómynd af því máli sínu til sönnunar, þá lagðist stór hluti fjölmiðlahersins á að reita hann ærunni með fullyrðingum um að hann væri bara að ganga erinda annars frambjóðenda og færi í raun viljandi með rangt mál. Sama sá maður inni á bloggsíðum þar sem fjallað var um málið. Eftir sitja spurningar. Eru þetta viðbrögðin sem maður má búast við að fá við að vekja athyglin á því sem miður fer í þessum málum? Maður hefur séð það gegnum árin hve hægt er að breyta hlutum með markvissri umræðu og aðgerðum til að sporna gegn unglingadrykkju. Þau viðbrögð sem sáust í fjölmiðlum og á öðrum stöðum undanfarna daga við umræddu tilviki vekja spurningar um hvort eitthvað hafi breyst í þeim efnum. Undarlegast af öllum voru viðbrögð þeirra skákfrænda Össurar Skarphéðinssonar og Hrafns Jökulssonar. Hvað skyldi liggja þar á bak við?

Fór út kl. átta í morgun og tók slaufuna upp á stíflu áður en ég hélt út Fossvog og hitti þá Pétur og Halldór um níu leytið í Fossvogsbotni. Við tókum kúrsinn út fyrir Kársnes og yfir í Garðabæ. Tókum rennsli þar og héldum síðan til baka svipaða leið. Var alls þrjá tíma á ferðinni og náði um 30 km. Fínn dagur í sex stiga hita og logni. Um hádegið var haldið upp í Borgarnes í jarðarför Dóra frá Þverholtum. Hann var jafnaldri minn og lést á sunnudaginn. Hann fótbrotnaði illa á hálku uppi í Borgarnesi á fimmtudaginn var. Upp úr beinbrotinu fékk hann blóðtappa í lunga og dó á sunnudaginn. Svona gengur það til. Það veit ekki neinn hver er næstur. Þegar við ókum suður í roki og rigningu þá hrósaði maður happi yfir hinu góða veðri sem var í morgun.

Horfðum á vígslumótið í Frálsíþróttahöllinni í sjónvarpinu. Góður árangur náðist í ýmsum greinum og gaman að sjá öfluga íþróttamenn keppa við hinar frábæru aðstæður sem komnar eru upp. Vonandi verður þessi framkvæmd til að iðkendum frjálsra íþrótta fjölgar. Ekki mun af veita. Þrettán til fjórtán ára krakkar kepptu þarna í 800 metra hlaupi. Gaman fyrir krakkana að spreyta sig á alvöru mótinu. Það kemur að því fyrr en síðar að þau verða komin í aðalhlutverkin. Sáum okkur til undrunar í sjónvarpinu að María Rún var skráð til keppni í átta hundruð metrum. Það hafði ekki nokkur maður haft sambandi við okkur þannig að María fékk að horfa á stöllur sínar etja kappi við hver aðra og gat bara ímyndað sér að sjá sjálfa sig þar á meðal.

Tölur úr prófkjörinu eru farnar að birtast. Það voru athyglisverðar niðurstöður sem birtust í fyrstu tölum sem voru úr utankjörstaðaatkvæðum. Kristinn H. skrifaði hvassa grein í Mbl. í morgun. Hann er þar að svara árásum sem hafa birst á hann í fjölmiðlum að undanförnu. Ég spái því að þessi umræða sé ekki búin og kannski bara rétt að byrja. Spennandi tímar framundan.

Það var þorramatur í hádeginu í vinnunni í dag. Það er alltaf sérstök stemming að borða þorramat, sérstaklega ef maður er ekki búinn að taka tvo þrjá bjóra á undan eða farinn að tjúnast upp eftir að hafa hlustað á minni karla eða kvenna með tilheyrandi tvíræðum bröndurum. Ég fór að hugsa um að það að borða þorramat er eins og að vera í rauðvínssmökkun. Vínin geta verið mismuandi góð en það er mikill munur á þeim innbyrðis en hvert hefur sinn sjarma. Maður tekur litla sopa, veltir þeim uppí sér og nýtur mismunandi keims og karakters. Svipað er þetta með þorramat. Maður á að borða þorramat hægt, varast að sulla saman mismunandi tegundum og njóta hvers bita eins og hann sé sá síðasti. Svo er maður að heyra eitthvað sjálfbirgingslið tala um að þorramatur sé skemmdur matur. Godbevares. Sviðasulta (tvær til þrjár tegundir), hrútspungar, hvalur ef vel ber í veiði, hangikjöt, súrsað kjöt, hákarl, harðfiskur, dísætt rúgbrauð með jafnþykkt af smjöri og síld og rófustappa með. Maður fær bara vatn í munninn að horfa á textann. Eini gallinn við þetta er að maður verður alltaf of snemma saddur.

Tók hringinn í eftirmiðdaginn eftir að hafa tekið frí í gær þannig að kvótinn stendur. Gott veður eða eiginlega blíða. Ég ætlaði að fara niður í Laugar að taka hraðaæfingu í nýja húsinu en lét það bíða vegna þess hve veðrið var gott.

Skemmtilegur leikur milli Dana og Íslendinga. Jafntefli var réttlátt. Danir komu sterkt til baka eftir að hafa lent illa undir framan af leiknum og síðan komu íslendingar sterkt inn í leikinn aftur eftir að hafa lent tveimur mörkum undir. Gaman að sjá Arnór Atlason hanga í loftinu og hjóla með löppunum áður en hann lætur vaða. Alveg eins og pabbinn þegar hann var upp á sitt besta.

Það ehfur ýmislegt verið að pirra mann í kringum aðdraganda prófkjörsins sem fer fram á morgun. Læt allt varðandi það bíða þar til síðar. Það er stundum skynsamlegt að telja upp að tuttugu áður en maður talar.

Með Trond hinum norska

 
 

Lífið er laukur. Fann í gærkvöldi hvernig kvefið var að umkringja mig. Hálsræma og nefrennsli greðu vart við sig. Í slíkri stöðu er bara eitt að gera. Fara í ísskápinn og skera sér væna flís af feitum lauk, tyggja hann vel og vandlega og renna safanum rólega niður. Þetta svínvirkaði eins og venjulega. Eftir nokkrar mínútur var allt eins og átti að sér að vera. Ég sleppti hins vegar að fara út að hlaupa, það rigndi og ég vildi ekki láta slá að mér eef ég stæði höllum fæti.

Sá á heimasíðu WS að þeir voru búnir að birta sundurliðaða skráningu um þátttakendur í fyrra, hvar þeir voru í röðinni á hverri drykkjarstöð og á hvaða tíma þeir voru. Það er fróðlegt að sjá hvernig hlaupið þróast hjá ýmsu fólki sem maður kannast við nöfnin á. Ég hækkaði mig um ein 40 sæti á leiðinni frá Forest Hill í markið, bæði fór ég fram úr ýmsum og einnig gafst fólk upp á þessari leið. Kim Rasmussen var í kringum 100 sæti fram til Michican Bluff en í Forrest Hill sat hann í um klukkutíma til að safna sér saman og endaði í 213 sæti. Sama er að segja um Norðmennina, þeir voru frekar hraðir af stað eða í um 110 sæti nokkuð lengi framan af. Þeir enduðu hins vegar í um 280 sæti. Svipaða sögu er að sjá hjá fleirum sem hafa farið of hratt af stað en detta svo niður seinni hluta hlaupsins eða gefast jafnvel upp. Ég sé til dæmis að maður sem endar tveimur sætum á eftir mér að lokum er í 55 - 70 sæti mest allt hlaupið á meðan ég er í 240 - 280 sæti framan af og held mér síðan lengi í 180 - 190 sæti. Eitthvað gerist svo hjá honum að hann fer að detta niður í restina og þá hægist mjög hratt á mönnum en þá gat ég enn haldið tiltölulega jöfnum hraða. Það telur mikið í svona löngum hlaupum. Svo eru hinir alhörðustu sem tóku flugið í upphafi og halda góðum dampi alla leið.

Góður sigur hjá handboltalandsliðinu í gær. Serbarnir spiluðu mjög ruddalega eins og þeirra er von og vísa en kom fyrir ekki. Sá að fréttamaður Fréttablaðsins hafði enn verið æstur þegar hann skrifaði frétt af leiknum því hann sagði að Serbarnir hefðu reynt að berja íslendingana í harðfisk. Bara svo það sé á hreinu með fiskréttina í þessu samhengi þá lemur maður einhvern eins og harðfisk en lemur svo einhvern annan í plokkfisk. Kíkti á Danmörk - Ungverjaland í gærkvöldi. Danski markmaðurinn var mjög góður. Það verður spennandi í kvöld.

Rétt að rifja upp Rauðasandinn

 
 

Svona er að vera að fara inn á aðrar bloggsíður og lesa. Sá að Bibba var búin að klukka undirritaðan og þá er bara að fara að rifja upp.

Fjórar vinnur sem ég hef unnið um ævina:
Sjómaður
Bóndi
Fjármálastjóri
Sveitarstjóri

Fjórar bíómyndir sem ég gæti horft á aftur og aftur:
Rútuferðin (Mynd frá Tékkóslóvakíu)
Kúrekar Norðursins
Idjoterne
Touching the Void

Fjórir staðir sem ég hef búið á:
Patreksfjörður
Raufarhöfn
Petropavlovsk
Kaupmannahöfn

Fjórir sjónvarpsþættir sem ég fíla:
Simpsons
Sopranos
Strákarnir
Stelpurnar

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum:
Kúba
Hornstrandir
Old Trafford
Skagway

Fjórar síður sem ég skoða daglega:
www.aftonbladet.se
www.mbl.is
www.andriki.is/
www.bb.is

Fernt matarkyns sem ég held upp á:
Lambakjöt (soðið/steikt/grillað eða bara einhvern veginn)
Þorramatur
Soðin/steikt ýsa með tilbehör
Mjólk, Bananar, Leppin Recovery og Sviss Miss m.m. (sett í blandara og látið ganga um stund)

4 bækur sem ég les oft..í
The Lore of Running
Frá Bjargtöngum að Djúpi (bindi 1 - 8)
Íslenskar ljósmyndabækur
Laxness

Fjórir staðir sem ég myndi heldur vilja vera á núna:
Ég mundi hvergi vilja vera frekar núna en þar sem ég er en næst á eftir því eru uppáhaldsstaðirnir mínir :
Kína
París
Kenýa (Kilemanjaro)
New York

Fjórir bloggarar sem ég klukka:
Ég held ég sleppi því. Það er frjálst val.

Styttast fer í prófkjör Framsóknarflokksins. Erfitt er að spá fyrr um úrslitin. Ég hef heyrt sagt af könnunum sem ekki hafa verið birtar þar sem kemur fram að nokkuð mjótt sé á milli efstu manna. Kristinn H. Gunnarsson alþingismaður hefur gagnrýnt það á heimasíðu sinni og nú síðast í sjónvarpinu í gærkvöldi að forystusveit í flokknum velji einn einstakling út í svona prófkjöri sem sinn uppáhaldsframbjóðanda. Það er einnig hægt að líta svo á að forystan sé með slíkum meldingum að lýsa vantrausti á sitjandi fulltrúa. Nú er það svo að það á enginn neitt ákveðið sæti enda þótt viðkomandi hafi setið í því um hríð (þetta reynist samt mörgum erfitt að horfast í augu við). Ég tek undir gagnrýni Kristins og tel að skoðanir hans í þessu efni séu allrar athygli verðar. Það er ekki sjálfgefið eða sjálfsagt að forystumenn í flokknum sendi út meldingar um að þeir fylki sér bak við einn frambjóðenda öðrum frekar. Hvað gerist ef úrslitin verða síðan forystunni ekki að skapi?

Könnun birtist í morgun um fylgi flokkanna í Reykjavík miðað við kosningar til Alþingis. Svörun var um 60% svo hér er frekar um sterka vísbendingu að ræða heldur en óyggjandi niðurstöður. Framsókn er með undir 5% fylgi eða á sama róli og Frjálslyndi flokkurinn. Líkur benda til að yfir 95% kjósenda myndu kjósa aðra flokka en Framsókn eins og staðan er í dag. Hvernig má þetta vera hægt? Blússandi góðæri er í landinu og hinn stjórnarflokkurinn skorar metstuðning eða yfir 44%. Niðurstaðan er því að flokkurinn nær greinilega ekki til kjósenda. Hverju er þar um að kenna? Hvað gera menn við skipstjóra sem aflar ekki enda þótt allir séu að fiska í kringum hann?

Fór út í morgun upp úr kl. sex og tók hverfishringinn. Komst ekki út í gærkvöldi þar sem gestir komu heim. Veðri mjög gott og hálkan alveg horfin.

Gamla skilaréttin á Siglunesi

 
 

Tók góðan hring í gærkvöldi. Svellið er óðum að hverfa og líkur til að það verði gott hlaupaveður fram yfir helgi. Er á meðan er.

Fékk hringingu í gær þar sem ég var beðinn um að koma á Rótaryfund í Breiðholti eftir helgina og spjalla svolítið um WSER. Gaman að fara aðeins yfir þetta ævintýri með mönnum sem eru utan hlaupageirans.

Reyndi í gær að fylgjast á netinu með ráðstefnu um sem fjallaði um upplýsingamiðlun og rafrænt samfélag og allt hvað því viðkemur. Gafst upp í öðrum fyrirlestri vegna þess að sambandiðp var alltaf að slitna svo þráðurinn hélst ekki. Við erum með þokkalega hraðvirka tengingu hingað inn svo ég held að sú hlið málsins sé í lagi. Þetta er greinilega ekki alveg að virka enn.

Rakst á leiðinni heim inn í bókabúð í Kringlunni. Þar er 3 fyrir 2 tilboð í gangi. keypti mér sex ágætar bækur sem gerðu sig á um 1000 kall stykkið, sumar frá því núna fyrir jólin. Þetta er eins og rétt rúmlega glansblað sem maður les á korteri. Ég er reyndar farinn að kaupa mun minna af bókum en ég gerði áður þar sem þær taka ansi mikið pláss. Ég hef undanfarið verið að lesa Árbók Vestur Barðastrandarsýslu sem Sögufélagið þar vestra gefur út. Í heftinu eru margar ágætar greinar en fróðlegastar eru þær sem Ari frændi og Doddi frá Holti skrifa um göngur og réttir á Rauðasandinum og á Sigluneshlíðum. Sú tíð sem þeir segja frá er horfin og mun aldrei koma aftur. Þess vegna er það mikils virði að hafa þetta skrásett því þeim fer óðum fækkandi sem muna þessa tíma. Nú er helst farið um þessar slóðir af göngufólki sem er að skoða svæðið sér til yndisauka.

Wigan sigraði Arsenal samanlagt í undanúrslitum deildabikarsins í gærkvöldi. Þeir skoruðu á 119 mínútu. Skemmtilegt þegar óvæntu hlutirnir gerast. Maður krossar puttana fyrir Man. Udt. í kvöld gegn tuddunum frá Blackburn.

Landakotskirkja að kvöldlagi

 
 

Skoðanakannanir hafa aðeins verið til umræðu að undanförnu. Í fyrsta lagi var gerð skoðanakönnun um fylgi flokkanna í næstu borgarstjórnarkosningum. Svörun í könnunni var tæp 60%. Ýmssir sem komu illa út úr könnunni fóru af stað með að svarhlutfallið væri svo lágt að að væri ekkert að marka niðurstöðurnar. Þetta skal skoðað aðeins nánar. Mestu máli skiptir fyrir áreiðanleika skoðanakannana hvernig úrtakið er unnið. Ef það er látið endurspegla aldur, búsetu, þjóðfélagsstöðu og anna sem máli skiptir þá gefur tiltölulega lítið úrtak mjög áreiðanlega niðurstöðu um afstöðu heildarinnar. Annað atriði sem skiptir miklu máli er svarhlutfallið. Í skoðanakannanafræðum er miðað við að niðurstöður úr skoðanakönnun með 80% svörun sé mjög marktæk ef úrtakið er vel unnið. Sé svörunin um 70% er áreiðanleikinn nokkuð minni og í könnun með um 60% svörun er varla um að ræða annað en sterka vísbendingu að ræða. Mjög mikið atriði í skoðanakönnunum er að það séu ákveðnar persónur sem dregnar eru út en ekki einungis símanúmer og síðan er sá spurður sem svarar í símann.
Seinni könnunin sneri að bólförum íslendinga og hugarórum þeirra í tengslum við það. Úr þessu varð hin "ágætasta" umræða í Kastljósinu í gærkvöldi og tókst að teygaj lopann mjög lengi um þetta áhugaverða mál. Þar kom fram að skoðanakönnun sem var í upphafi kynnt sem ein hin stærsta könnun þessa eðlis sem hafði verið framkvæmd hérlendis hafði verið gerð með skoðanakönnun inn á heimasíðu einhvers blaðsins. Sem sagt, framkvæmdin var algert bull. Eins og Sveppi sagði þegar hann var kosinn sjónvarpsmaður ársins í netkosningu, þetta er ekki flóknara en svo að þú þarft bara að fara inn á Cookies og breyta þar einhverri stillingu og þá geta menn bara kosið (og kosið og kosið).

Ég var að skoða samantekt á besta árangri norðurlandabúa í 100 K hlaupi á árunum 2004 og 2005. Miðað við tímana sem Ágúst Kvaran fékk í Hollandi 1998 (8.43) og í Frakklandi 2001 (8.59) þá hefði hann verið í 15 - 17 sæti yfir bestu 100 K hlaupara á Norðurlöndum bæði árin. Nú veit ég ekki hverjir voru bestu tímar norðurlandabúa á þeim árum sem Ágúst hljóp þessi hlaup en ég hef trú á að hann hefði jafnvel verið enn framar á listanum þá því svo mikið hefur gerst á þeim árum sem liðin eru síðan þá, bæði hefur hlaupurum fjölgað svo og hlaupum.

Kveðja frá Rollin

 
 

Fór út fyrir 10 í morgun niður í Laugar. Hitti vini Gullu í fyrsta sinn á árinu. Tókum góðan hring í gegnum Fossvoginn og út að Nauthól og niður í Laugar aftur og þaðan heim. Tók samtals rúmlega 20 km í góðu veðri. Fín helgi að baki. Það eru margir að búa sig af kostngæfni undir átök komandi vors og sumars. Það verður gaman að sjá uppskeruna þegar hún liggur fyrir.

Ég minntist nýlega á að íþróttafréttamenn sinna götuhlaupum mjög lítið. Í besta falli eru t.d. birtar myndir af sigurvegurunum í Reykjavíkurmaraþoni og búið. Ég minnist þess að það varð gríðarlegt fréttaefni fyrir nokkuð mörgum árum þegar 64 ára gömul kona hljóp maraþon í Bretlandi. Fjölmiðlar gerðu úr henni stjörnu með viðtölum og mikilli umfjöllun. Í kjölfar þess greip um sig mikil stemming fyrir að hlaupa maraþon, því það urðu margir yngri sannfærðir um að þeir gætu klárað þetta fyrst 64 ára gömul kona gæti hlaupið þessa vegalengd. Þetta væri hægt að gera hérlendis. Nær sjötugur maður hljóp Laugaveginn í sumar á um 7 klst. Það vakti enga athygli fréttamanna en er þó gríðarlega gott afrek. Það var ekki minnst á það þegar Helga Björns vann sinn aldursflokk (50 ára og eldri) í Berlínarmaraþoninu fyrir nokkrum árum á gríðarlega góðum tíma. Líklega hafa fréttamenn ekki tíma til að sinna svona málum því þeir virðast vera uppteknir við að hringja út um alla Evrópu að vita hvort ákveðnir einstaklingar hafi setið á bekknum eða ekki í leik helgarinnar hjá því liði sem þeir spila. Oft eru birtar ekki fréttir eftir slíkar hringingar.

Sá umræðu í Silfri Egils um skattamál og hvort skattar hafi hækkað eða lækkað. Það er mjög afstætt hvort skattar hafi hækkað eða lækkað. Maður borgar hærri skatta með hærri launum. Aukinni verslun í samfélaginu fylgja auknar skattgreiðslur til ríkisins. Sveitarfélögin hafa einnig hækkað sína skatta á undanförunum árum. Það gerist í kjölfar þess að gerðar eru auknar kröfur til þeirra um meiri, betri og hraðari þjónustu. Nú er meðalútsvar nær því í botni. Það er 12,97% en hámarksútsvarsálagning má vera 13,03%. Maður sér á efni því sem frambjóðendur í prófkjörum senda frá sér að þeir ætla að bæta stórlega í þjónustu sveitarfélaga. Það á einnig að hækka laun verulega hjá mörgum hópum. Leikskólinn á að vera gjaldfrjáls fyrir notendur þjónustunnar, grunnskólinn á að vera gjaldfrjáls, tónlistarskólinn á að vera ókeypis, íþróttir eiga að vera ókeypis fyrir notendur þjónustunnar undir ákveðnum aldri. Almenningssamgöngur eiga að vera ókeypis fyrir þá yngri og eldri. Þannig mætti lengi áfram telja. Maður veltir fyrir sér hvaðan peningarnir fyrir allt þetta eiga að koma. Þeir verða ekki til í loftinu. Ef ekki verður möguleiki á aukinni skatthyeimtu hjá sveitarfélögunum þá verður það fjármagn sem þarf til að fjármagna þessa loforðalista tekið með forgangsröðun verkefna og niðurskurði á öðrum sviðum. Laun eru u.þ.b. 60% af öllum útgjöldum sveitarfélaganna. Niðurskurður kostnaðar þýðir þar með uppsagnir á fólki. Ég hef ekki séð lista yfir hvaða verkefni það eru sem verður að draga saman með tilheyrandi uppsögnum. Hvenær skyldi maður sjá stenfuskrá frambjóðenda sem lofar skattalækkun en óbreyttri þjónustu? Það þýðir með öðrum orðum að beita ráðdeild og sparnaði til að ná fram betri nýtingu þeirra peninga sem skattgreiðendur greiða í sveitarsjóði.
Þetta verður spennandi prófkjöra- og kosningavetur.

Man. Udt. spilaði við Púllarana í dag. Eftir jafnan og tiltölulega óspennandi leik náðu mínir menn að skora á 90. mínútu. Það var flott hjá þeim og gamli maðurinn var broshýr að leik loknum.

Launamálaráðstefna sveitarfélaga var haldin í gær. Niðurstaðan var fyrst og fremst sú að sveitarfélögin þjöppuðu sér saman bak við Launanefndina og var hvergi veikur hlekkur í þeirri keðju. Það er mikið talað um að hækka lægstu launin. Það er ekki einfalt markmið. Ef þau eru hækkuð það mikið að þau séu ekki lengur þau lægstu þá eru einhverjir aðrir orðnir lægstir. Þeir verða þar með mjög óánægðir og kerfjast þess að lægstu launin verði hækkuð svo að þau séu ekki lengur lægst. Ef lægstu laun eru hækkuð svo að þau séu áfram lægst en bara rétt fyrir neðan næstlægstu launin þá verða þeir einnig óánægðir sem eru á næstlægstu laununum því munurinn á þeirra launum og þeim lægstu er svo sem ekki orðinn neinn. Kjarabarátta byggir nefnilega ætíð og eilíflega á samanburði.

Fórum í heimboð til Þórðar í gærkvöldi og sátum þar lengi vel við mat og drykk í góðu yfirlæti. Klukkan var farin að halla í fimm AM þegar ég kom heim. ég vaknaði rétt fyrir átta og var kominn út á gormana um 8.30. ekki veitti af. Fossvogurinn var glerháll. Þegar ég var kominn rétt út undir brekkuna upp úr Fossvoginum fór ég að heyra einhvern nið sem fór síhækkandi og varð þyngri og þyngri. Ég áttaði mig svo á að hann kom úr trjátoppunum þar sem gríaðrlegur fjöldi smáfugla og blaðraði á útopnu. Manni leið svolítið eins og leikara í Birds. Ég hitti Pétur og Halldór við brúna og við héldum sem leið lá út með flugvelli og snerum út á Gróttu við bílastæðið. Það var að mestu leyti autt á þessari leið. Tókum aukaslaufu út á Granda. Ég var lengi heim frá Laugum því ég hitti marga á leiðinni og um margt var að tala. Það eru margir að hugsa þessa dagana og undirbúningur fyrir hin ýmsu hlaup stendur yfir. Ég hitti Svan og hann er allur að hressast að sögn. Hann er ólseigur og verður vafalaust kominn á fullt fyrr en varir. Eina hættan er að hann fari of snemma að leggja að sér. Túrinn varð nær 30 km sem er það lengsta sem ég hef hlaupið frá Þingstaðahlaupi. Góður dagur.

Fór með Jóa niður í vinnu undir kvöldið. Hann var að kaupa sér trommu í uppboði á Ebay. Það vantaði eina og hálfa mínútu í að tíminn rynni út þegar við hófum að bjóða. Fengum mótboð en náðum gripnum þegar 50 sek voru eftir. Tromman kostar þarna svona 7.000 kr komin til landsins en hefði kostað hér um 25.000 kr.

Sá í bækling sem kom inn út dyrunum í dag að frambjóðandi í prófkjöri fyrir sveitarstjórn arkosningar í vor ætlar að bæta löggæslu í borginni og endurskipuleggja störf lögreglunnar. Bara svo að allt sé á hreinu þá er löggæsla á vegum ríkisins og sveitarfélögunum er bannað að taka þau verk að sér sem hinu stjórnsýslustiginu (ríkinu) eða öðrum aðilum er falið að sinna með lögum.

Sveinn fór í samhristingsferð austur fyrir fjall í dag. Hann ætlar að fara í framboð fyrir Vöku í HÍ. Einhvern tíma hefði maður lagt kollhúfur við tilhugsunina um slíkt en nú hvet ég hann með ráðum og dáð. Gott þegar fólk hefur skoðanir og fylgir þeim eftir.

Enn einn hryllingurinn birtist í ríkissjónvarpinu í kvöld. Spurningakeppni um Eurovision. Ég slökkti eftir nokkra stund. Þegar sjálfhverfan og egócentrískur hugsunarháttur ræður ferðinni og vankunnáttan í þáttastjórnun í sjónvarpi æpir framan í mann þá er bara ekki hægt að horfa á þetta. Þegar "þú veist, skilurðu" fólkið er farið að stjórna sjónvarpsáttum þá er ekki á góðu von. Hver ákveður eiginlega hvernig svona þættir eru settir upp þarna í Efstaleytinu?

Sá ágæta grein eftir Ólaf Sigurgeirsson í Mogganum í morgun. Hann er þar að fjalla um undarlegar áherslur í kjöri íþróttamanns ársins. Enda þótt við höfum átt sterkasta mann heims í átta ár þá hefur viðkomandi aldrei komið til tals í kjöri íþróttamanns ársins. Fittneskóngar og drottningar. Eru fremsta fólk landsins í þeim greinum lakari íþróttamenn en þokkalegir fótboltamenn? Fréttamat íþróttafréttamanna hef ég áður minnst á og er ekki par sáttur. Það gerist ekki bara si svona að það hlaupa tugir þusunda manna í stóru maraþonhlaupunum í Evrópu og USA. Það gerist ekki bara sio svona að það er ein milljón manna sem fylgist með Boston maraþoni. Það þróast vitaskuld svona vegna þess að fjölmiðlar gera þessum mikllu íþróttaviðburðum góð skil. íslenskir íþróttafréttamenn minnast varla á að Laugavegshlaupið eða Reykjavíkurmaraþon sé til. Það væri nefnilega hægt að gera mjög fínt og áhugavert sjónvarpsefni um þessa tvo viðburði sem myndi auka áhuga almennings á þeim.

Götuspilari í Krakow

 
 

Fór góðan hring í kvöld. Nú voru broddarnir teknir með og veitti ekki af því.

Sá á norskum hlaupavef að það hlupu 91 norðmaður ultrahlaup í fyrra og þótti gott. Alls hlutu 60 manns eitt ultra en 31 hlupu fleiri en eitt, þar af 20 sem hlupu tvö hlaup, 7 hlupu þrjú, tveir sem hlupu fjögur, einn hljóp fimm og að lokum einn sem hljóp 7 ultra á árinu. Ultrahlaup er hlaup sem er lengra en hefðbundið maraþon.

Ég fór að velta fyrir mér hvernig við stæðum og niðurstaðan er harla góð miðað við frændur okkar norðmenn. Alls voru það 88 íslendingar sem hlupu formlegt ultrahlaup í fyrra, þar af hlupu 86 eitt og tveir hlupu tvö hlaup. Það voru 87 íslendingar sem hlupu Laugaveginn í ár sem er mjög vel gjaldgengt ultrahlaup og mun erfiðara en mörg önnur jafnlöng eða lengri sem hlaupin eru á sléttari braut. Síðan eru hin óformlegu hlaup eins og Þinvallavatnshlaup og Þingstaðahlaup svo dæmi séu nefnd en þau teljast ekki með þar sem ekki er um formlega tímamælingu að ræða.

Það má hins vegar segja að norðmenn standi okkur framar að tvennu leyti. Það eru fleiri sem hlaupa fleiri en eitt ultra á ári og þeir hafa úr fleiri hlaupum að velja. Við erum hins vegar á mjög góðu róli og allar líkur til að það fjölgi í hóp þeirra sem brjóta 100 K múrinn í ár. Einnig er Laugavegurinn alltaf að verða fjölmennari. Við þurfum hins vegar að fara að setja upp fleiri ultra hlaup. Það væri t.d. mjög gott að stíga næsta skref og setja upp 6 tíma hlaup. Það er mjög auðvelt. Það er til dæmis hægt að hlaupa það á slóðinni sem Pétursþonið var hlaupið á í fyrra. Það er eins auðvelt í framkvæmd og hægt er að hugsa sér. Eins mætti hlaupa fyrst tvo hefðbundna hringi frá Nauthól austur í Elliðaárdal og sem leið liggur vestur Sæbraut og vestur á Gróttu og enda síðan á Péturshringjunum til að geta mælt nákvæmlega hve langt menn eru komnir þegar sex klukkustunda bjallan glymur.

Sá sem getur hlaupið maraþon getur einnig hlaupið 100 km. Það er bara spurning um skipulagningu og skynsemi.

Matselja í San Francisko

 
 

Fór góðan hring í gærkvöldi. Sleppti að vísu broddunum svo nokkuð var hált í spori en sama er, fínn sprettur. Maður finnur vel hvað þetta er orðið léttara eftir að hlaupin eru orðin reglubundin í stað þess að fara óreglulega út. Þá er bara málið að byggja ofan á með stigvaxandi álagi eftir því sem tíminn líður. Ég ætla hins vegar að vera frekar rólegur út febrúar eða á meðan veður og færð eru í vetrarhamnum.

Nú vilja allir Lilju kveðið hafa. Þjórsárver eru í umræðunni sem aldrei fyrr. Ég hef ekki komið þangað en heyrt látið mikið af því hve gaman er að ganga um svæðið. Það er á stefnuskránni en líklega verður Kringilsárranasvæðið látið ganga fyrir næsta sumar. Þeir sem hafa alla tíð verið á móti því að tekin væri nokkur áhætta íasmbandi við Þjórsárverin kætast eðlilega en aðrir reyna að hoppa á vinsældavagninn og vonast til að enginn muni eftir fyrri stuðningi þeirra við virkjunarframkvæmdir Landsvirkjunar á þessu svæði.

Í umræðu um náttúruverndarmál koma mörg sjónarmið fram og afstaða tekin út frá ólíkum sjónarhornum. Þeir allra hörðustu vilja ekki sjá velt við steini. Öll röskun náttúrunnar er af hinu verra. Fanatíkin er ekki skemmtileg viðfangs frekar en svo margið aðrir öfgar. Aðrir setja ákveðin mörk um hve langt skuli ganga í framkvæmdum. Hingað en ekki lengra. Vitakuld eiga stjórnvöld og almenningur að setja ákveðin mörk um hve langt skuli ganga í nýtinu fallvatna. Margir eru á þeirri skoðun að það hafi verið farið yfir þessi mörk við framkvæmdir við Kárahnjúka. Aðrir ekki. Langisjór hefur komið inn í þessa umræðu. Maður hefur heyrt haft eftir fólki sem ber hag náttúriunnar sérstakælega fyrir brjósti að það geti sætt sig við ýmislegt en ef eigi að hrófla við Langasjó þá grípi það til vopna. Síðan heyrir maður aftur hitt sjónarmiðið að ef Skaftá væri veitt í gegnum Langasjó þá myndi vera stöðvuð gríðarleg landeyðing af völdum Skaftár niðri í byggðinni þar sem hún breiðir sandinn yfir hraunið þannig að ýmsir eru hlynntir því að breyta rennsli árinnar, enda rann hún í gegnum Langasjó her áður fyrr. Því eru þeir sem eru búsettir þar eystra mjög tvíátta í þessari umræðu. Þessi umræða er þannig aldrei einföld. Mismunandi sjónarmið íbúanna komu berlega í ljós í fréttum sjónvarpsins í gærkvöldi þegar talað var við fólk austur í hreppum vegna hugmynda um Núpavirkjun (sem ég kann að nefna) neðar í sveitinni ef Norðlingaölduvirkjun verður slegin af. Það fólk sem rætt var við var algerlega á móti þeim hugmyndum en var svo sem fjandans sama um Þjórsárverin. Þau voru bara fúamýrar að þeirra sögn sem voru ekki á nokkurn hátt merkilegar. Í útvarpinu var á hinn kantinn rætt við konu sem var mjög ánægð með að virkjunaráform Landsvirkjunar á svæðinu skyldu slegin af.
Það er margt sinnið sem skinnið.

Nú skal trommað sem aldrei fyrr. Jói keypti sér nýtt (svolítið notað) trommusett í gær, handmade frá Japan. Það kostar kvartmilljón nýtt en var selt með góðum afslætti. Hann er svo að stússa í að selja sitt fyrra sem hann keypti fyrir um tveimur árum og þótti mikið framfaraskref á þeim tíma. Hann er peningamaður og kom snemma auga á kosti þess að vera fjárhagslega sjálfstæður. Ef menn eru það er hægt að kaupa sér gott trommusett án þess að vera öðrum háðir um fjárhagslegan stuðning.

Dögurður í Helsinki

 
 

Léttur rúntur í gærkvöldi í logni og frosti. Það er bara spurning um klæðnað, þá er mjög gaman að hlaupa á kvöldi enda þótt það sé kalt. Heyrði mér til hrellingar í gærmorgun að félagi Steingrímur hefði lent í bílslysi í fyrrakvöld. Maður veit aldrei hvað gerist þegar bíll fer út af vegi en sem betur fer virðist hann hafa verið heppinn og sloppið þannig að hann komi til með að ná sér að fullu enda þótt meiðslin séu talsverð. Steingrímur er hraustur og harður af sér. Það má hins vegar ekki mikið út af bera við þessar aðstæður og má teljast heppni að hann hafi getað látið vita af sér því kuldinn setur fljótt að slösuðum manni. Það eru nú akkúrat um 5 ár þessa dagana síðan við hér hjá sambandinu misstum félaga okkar Sigurjón Pétursson í bílslysi á Holtavörðuheiðinni. Ég heyrði umræður í útvarpinu í gær um hve slysum hefði fækkað á Reykjanesbrautinni við tvöföldun hennar. Það hefur sannast se baráttumenn fyrir tvöföldun hennar héldu fram að vegur sem er vanbúinn að taka við mikilli umferð er slysagildra í sjálfu sér. Það er ljóst að vegakerfið er enn á margan hátt vanbúið að taka við þeirri gríðarlegu umferðaraukningu sem hefur átt sér stað á liðnum árum. Bæði hefur bílum fjölgað og einnig eru allir þungaflutingar komnir upp á land. Fjármagn til vegaframkvæmda hefur ekki aukist að sama skapi.


Ég er sem fyrr að velta fyrir mér prófkjörum. Prófkjör eru ein aferðafræði af fleirum sem notaðar eru tilað velja á framboðslistastjórnmálaflokka. Þessi aðferð hefure fleiri kosti en galla. Kostirnir eru þeir að almenningur getur haft áhrif á hvaða fólk er kallað til forystu. Gallarnir eru þeir að það er ekki hægt að hafa áhrif á niðurstöðuna og maður veit ekki niðurstðuna fyrir fram. Því getur hún komið á óvart. Ég sé ekki annað en að einstaklingur (nú má varla segja karl eða kona) sem ekki nær tilætluðum árangri í prófkjöri geti fáum um kennt nema sjálfum sér. Annað hverot er málatilbúnaður og verk viðkomandi ekki þess eðlis að hann hrífi aðra með sér eða að hann hefur ekki unnið nógu vel í aðdraganda prófkjörsins. Manni finnst stundum eins og fólk líti svo á að það eigi rétt á ákveðnum sætum fyrir það eitt að langa til að sitja í þeim.

Í gærkvöldi var í sjónvarpinu talað við talskonu kvennarannsóknastofu eða hvað stofnunin heitir aftur. Talskonan var mikil áhugamanneskja um fléttulista allskonar þar sem röðun á framboðslista væri ákveðin að vitrustu manna yfirsýn. Hún taldi upp ýmis stjórnmálaöfl sem hafa naáð ansi langt á þessari þroskabraut en svo var það Sjálfstæðisflokkurinn sem hefur alls ekki sinnt þessum málum sem skyldi. Þar sem hann er stærsti flokkur þjóðarinnar myndi muna mikið um ef hann tæki sig til að gerði eitthvað í þessum málum. Bíðum nú hæg. Sjálfstæðisflokkurinn er ekki að nota þessa viturlegu aðferðafræði en samt er hann stærsti flokkur þjóðarinnar. Hér er eitthvað sem ekki gengur upp. Er það kannski bara skynsamlegast yfir höfuð að kjósa öflugasta fólkið til forystu hverju sinni og láta allt popúlistatal um fléttulista sem vind um eyru þjóta? Mér sýnist að svo sé. Mér finnst fléttulista hugmyndafræðin snúast um það að koma fólki til valda sem fær ekki brautargengi þegar almenningur fær að ráða. Af hverju bjóða óánægðar konur í Garðabæ ekki bara fram sér lista? Það væri virðingarverð ákvörðun að mínu mati. Það kæmi þá hreinlega í ljós hvort Garðbæingum fyndist þær eiga erindi í bæjarstjórn.

Ágúst forseti 100 K sendi fréttir um að Pétur Franzson, Gunni Richter og Elín Reed væru komin í langhlauparagírinn og stefndu á Lappland 100 km um mánaðamótin júní / júlí. Það verður gaman að fylgjast með þeim í undirbúningnum og eins í hlaupinu sjálfu. Ég efa ekki að þetta gengur vel hjá þeim enda eru þau reyndir maraþonhlauparar og tilbúin til að stíga skref til viðbótar upp á næsta hjalla.

Kominn í mark

 
 

Ekkert hlaupið í gær en fór út í gærkvöldi og tók nokkrar myndir. Fróðleg umræða um úrslit prófkjörsins í Garðabæ. Lýðræðið gefur ekki alltaf þá niðurstöðu eins og allir vilja. Þá er náttúrulega hlaupið til og niðurstöðunum breytt. Manni dettur í hug hvernig fyrirsagnirnar hefðu hljóðað ef konur hefðu orðið í fjórum efstu sætunum. Þá hefði líklega verið sagt "Stórkostlegur sigur kvenna í Garðabæ" eða eitthvað svoleiðis en nú er sagt: "Karlar röðuðu SÉR í fjögur efstu sætin" eins og ég heyrði sagt á Stöð 2 í morgun. Það var engu líkara en að þessir fjórir karlar hefðu tekið sætin frá fyrir sig og látið öðrum eftir afganginn. Maður getur ekki varist því að hugsa sem svo í ljósi þessarar umræðu hvort það sé bara sumum konum sem finnst jafnt vægi kynjanna mikilvægt, öðrum stendur bara á sama.

Það er ekki örgrannt um að það fari um mann léttur hrollur þegar maður sér greinar í blöðunum þessa dagana um öll framfaramálin sem frambjóðendur ætla að keyra í gegn að afloknum kosningum ef þeir fá til þess fulltingi. Ég ætla bara rétt að vona að þetta ágæta fólk haldi ekki að peningarnir verði til í ríkiskassanum eða í hreppskassanum eins og mörg börn halda að mjólkin verði til í mjólkurkælinum. Maður sér nefnilega mjög sjaldan ef nokkurn tíma minnst á hvernig eigi að fjármagna öll herlegheitin. Ég sé ekki annað ef allt þetta skyldi ganga eftir að margt eigi að verða ókeypis sem hingað til hefur verið greitt fyrir að hluta til af þeim sem nota þjónustuna til þessa. Það þýðir einfaldlega að það er einhver annar sem borgar fyrir þjónustuna. Sífellt minni hluti samfélagsins borgar skatta af launum sínum sem renna til að greiða samfélagslega þjónustu því sístækkandi hluti íbúanna hefur aðalframfærslu sína af fjármagnstekjum. Þetta þýðir með öðrum orðum að það verður að hækka álagningu útsvars og fasteignaskatta hjá sveitarfélögunum til að fjármagna það skarð sem myndast vegna minni þjónustutekna. Hverjir skyldu það vera sem þurfa að axla þessar byrðar? Almennt venjulegt launafólk hefur enga undankomuleið hvað varðar skattgreiðslur á meðan þeir sem ráða yfir fjármagninu hafa margar greiðar leiðir til að sleppa við greiðslu skatta eins og dæmin sanna.

73 km að baki og 27 km eftir

 
 

Það varð lítið um hlaup á sunnudagsmorguninn því um kl. 9.00 var lagt á stað austur í Þorlákshöfn því María og stöllur hennar hjá Víkingi áttu að keppa í innanhúsfótbolta. Það var vetrarveður á leiðinni, smáskafrenningur og frost. Maður hefur varla séð svona veður síðan við fluttum að norðan fyrir um 6 árum síðan. Fótboltinn gekk svona og svona en það er eins og gengur, það safnast bara í reynslukistuna.

Dagurinn fór í eitt og annað eins og gengur en um kl. 21.30 í gærkvöldi setti ég á mig gormana og tók hringinn vestur á Eiðistorg. Færið var misjafnt, sumstaðar ómokað en annarsstaðar fínt. Veðrið var fínt. Góður kvöldtúr í rúma tvo klukkutíma og planið heldur.

Sá nýlega í einhverju blaðinu grein þar sem fyrirsögnin var "Minnst menntaða þjóð í Evrópu" og þar var átt við íslensku þjóðina. Maður spyr sig stundum í hvaða hugarheimi það fólks er sem skrifar svona greinar. Hefur það ekki komið út fyrir landssteinana eða er það að höfða til þess hluta fólks sem nærist á því að vera óánægt með allt og alla?

Það var fallegt veðrið í gærmörgun þegar ég lagði af stað rúmlega kl. 8. Fullt tungl, dimmt og snjór yfir öllu. Ég fór tímanlega af stað því ég þurfti að vera kominn heim um kl. 11. því María átti að mæta á Reykjavíkurleikana niður í Laugahús um kl. 11.30. Ég fór upp að Stíflu og saknaði þess mest að hafa ekki myndavél og þrífót með. Eftir að hafa farið á námskeið til Pálma í haust þá finnst manni skemmtilegast að spekulera í að taka myndir í myrkri. Ég hitti Pétur síðan upp úr kl. 9.00 en Halldór var einhversstaðar austur í sveitum að frílista sig. Við renndum síðan fyrir Kársnesið í mismiklum snjó. Þá þyngdi að og él reið yfir. Við fórum síðan hefðbundna leið upp Garðabæjarbrekkuna og síðan til baka og upp HK brekkuna og yfir í Elliðaárdal. Pétur ætlaði að taka stokkinn vestureftir. Þá sáum við konu sme tók brekkuspretti af ákafa á stokknum sem lá upp að Sogavegnum. Það reyndist Elín samstarfs- og samhlaupakona Þórhalls og Jörundar. Þétur sagði að hún væri ein af þeim efnilegri og væri til alls líkleg. Við spjölluðum við hana um stund og svo hélt hver til síns heima. Rúmir 20 kim að baki eins og að var stefnt. Fínn dagur. Seinni hluti dagsins leið svo niður í Laugum að fylgjast með Maríu. Hún uppskar eitt silfur og eitt brons og setti tvö persónuleg met sem er gott því hún er á yngra ári í sínum aldursflokk og með þeim minni, en gríðarlegur stærðar- og þroskamunur er á krökkum á þessum aldri. Best gekk henni í 800 metrum en verst er að henni finnst ekki gaman að hlaupa þá.

Sveinn hélt matarboð fyrir kunningja sína um kvöldið. Þetta er um 10 krakka hópur sem hefur haldið hópinn síðan úr 4. bekk menntaskóla og eitt af því sem tekiðe r fyrir að hvort kynið býður hinu í mat og þeir sem þyggjast boðið vasjkar upp á eftir. Nú var komið að strákunum. Þeir vönduðu sig svo mikið að stelpurnar sögðu að þær væru að verða áhyggjufullar yfir að vera að missa meðfædda yfirburði í eldamennsku. Gamla settið fór úr húsi þegar allt var komið vel af stað og lét kvöldið líða í heimsóknum.

Forsætisráðherra lét í ljós undrun sína um að einhevrjir vildu kaupa fjölmiðla til að leggja þá niður og sagðist ekki trúa því að það gerðist í hinum vestræna heimi. Ég man nú ekki betur en að það hafi iðulega verið gert hvað varðar útvarpsstöðvarnar, þær voru keyptar áf samkeppnisaðilanum í þeim tilgangi að leggja þær niður til að draga úr samkeppni. Monnum finnst kannksi dagblað vera eitthvað áþeifanlegra. Ég sé ekki muninn.

Heyrði í gær umræðu í útvarpinun um íslenskukennslu í grunn- og framhaldsskólum.Ýmsir hafa áhyggjur af því að máltilfinning fari versnandi. Ég tek fyllilega undir áhyggjur þeirra sem eru á þeirri skoðun. Mest áhrif hefur minnkandi lestur bóka. Ég er ekki sammála grunnskólamanninum sem sagði að staðan hefði aldrei verið betri en nú. Ég man eftir því þegar ég flutti til Svíþjóðar fyrir 25 árum síðan. Þá þóttu íslendingar að ýmsu leiti sérstakir í augum þarlendra. Meðal annars þótti það sérstakt að við gátum lesið 1000 ára gamlan texta. Sænskir sögðust með herkjum geta lesið 200 ára gamlar bækur. Það sem eldra væri var skrifað á máli sem var ólæsilegt fyrir almenning. Þetta verður svona hérna innan skamms.

Handhafar sannleikans fengu að taka pokann sinn í gærkvöldi. Þegar afr farið að taka í peningahlið fyrirtækisins þá lét eitthvað undan fyrr ekki. Gengi fyrirtækisins féll, uppsagnir dundu á útgáfunni, samtök auglýsendastofa létu í ljós fyrirlitningu sína á ritstjórnarstefnu DV liðsins. Hlálegt var að heyra höfuðvitringinn, Gunnar Smára Egilsson lýsa því yfir að hvergi í hinum vestræna heimi hefði slíkur barbarismi viðgengist að auglýsendur hefðu skoðun á ritstjórnarstefnu þeirra blaða sem þeir auglýstu í. Reyndar heyrði ég ekki allt viðtalið við hann og verð þá leiðréttur ef ég fer með rangt mál. Ég veit ekki til að heildsalarnir hafi auglýst í Þjóðviljanum eða Tímanum hér áður fyrr meir. Sambandið auglýsti mest í Tímanum. Þetta var í þann tíð. Var ekki síðan gefið í skyn rétt um daginn af Baugsveldinu að það myndi hætta að auglýsa í Mogganum þegar því þótti skrif Moggans ekki vera við hæfi. Ætlaði framkvæmdastjóri Haga ekki að eiga fund með Morgunblaðsmönnunm vegna þess? Það er eins og mig minni þetta.

GSE segir einnig að eigendur blaðsins beri ekki ábyrgð á ritstjórnarstefnu þess. Getur maðurinn komist upp með að halda þessu fram? Vitaskuld ráða eigendur ferðinni. Þeir eru kannski ekki með nefið niður í hvers manns koppi daglega á ritstjórninni en vitaskuld gefa þeir út höfuðlínur. Ef ég ætti þá peninga að ég gæti startað fjölmiðli þá myndi ég vitaskuld gefa ordrur um stefnumótun og áherslur. Ef ég vildi stofna viðskiptablað þá vildi ég ekki hafa eintómar mataruppskriftir í blaðinu? ef ég vildi stofna pólitískt blað þá vildi ég ekki hafa eintóm íþróttaskrif í því? Ef ég vildi stofna slúður og kjaftasögublað þá vildi ég ekki hafa eingöngu fréttir af ástandinu fyrir botni Miðjarðarhafs í því. Þessvegna bera eigendur blaðsins alla ábyrgð á ritstjórnarstefnu þess og geta á engan hátt firrt sig ábyrgð á þeim skrifum og þeirri mannfyrirlitningu sem hefur tröllriðið því á undanförnum vikum og mánuðum.

Frídagur í dag en gott hlaup í gærkvöldi í snjónum. Komst ekki í Powerate frekar en fyrr í vetur. Reyni að komast í tvö síðustu hlaupin. Er heldur farinn að léttast. Ég var orðinn of þungur upp úr nýju ári og hef sett mér að ná nokkrum kílóum burt. Borða minni skammta, læt sælgæti í friði, takmarka brauð- og kartöfluát. Eyk neyslu ávaxta og grænmetis. Það er svo skrítið að fyrst er þetta svolítið erfitt en þegar maður er farinn að sjá mun á viktinni þá fer hún að toga í mann og manni hleypur svolítið kapp í kinn um að tapa ekki fyrir sjálfum sér.

Einn að æla á km 49

 
 

Ég ætla ekki að fjölyrða mikið meir um þetta sorglega Ísafjarðarmál en þó vil ég koma nokkrum hlutum á framfæri að lokum. Stundum þegar maður segir eitthvað í hita leiksins fer maður að hugsa um þegar frá líður hvort maður getir staðið við það. Ég hef hætt ýmsu gegnum tíðina, s.s. að drekka kaffi, reykja og drekka kók og síðan reyndar gos almennt. Það hefur allt verið mjög auðvelt. Nú ætla ég að hætta að lesa DV. Þá fer maður að hugsa, á eg aldrei eftir að lesa DV, ekki einu sinni pínulítið, það er dálítið stór tilhugsun. Þá fer maður að hugsa um hvernig DV verður til með hliðsjón af umræðu síðustu daga.

Mín myndbirting er svona: Ég sé fyrir mér Jónas gamla liggja á gluggum hjá fólki, tuðandi og sviðrandi: "Sannleikurinn verður að koma í ljós, ég verð að sjá allt því sannleikurinn verður að koma í ljós". Á bak við hann stendur Breiðholtsdelinn og öskrar: "Finnið einhverjar focking fréttir" Mér finnst þetta ekkert sérstaklega skemmtileg sjón. Að losa sig undan áhrifavaldi þessara manna og segja "Þið ráðið ekki yfir mér lengur" er næstum eins og að hrista af sér illan anda eða setja niður draug. Að hafa ritstjóra DV nálægt sér er eins og að hafa Þorgeirsbola öskrandi fyrir utan tún. Þú veist aldrei á hvern hann ræðst næst.

Nú er fokið í flest skjól fyrir Jónasi gamla. Fórnarlömb kynferðislegrar misnotkunar og meintrar kynferðismisnotkunar koma fram hvort á fætur öðru og taka afstöðu gegn DV og ritstjórum þess sem sögðust vera málsvarar þeirra. DV eyðilagði það fyrir drengjunum fyrir vestan að hafa möguleika á að ná fram réttlátri niðurstöðu. Það er nú öll brjóstvörnin. Heyra síðan hvernig blaðasnápar DV hafa hamast á dyrunum hjá þessum drengjum og fjölskyldum þeirra eins og blóðhundar, gjammandi og ýlfrandi af æsingi yfir að ná í eitthvað bitastætt.

Mér var sagt frá frétt í DV síðan í gær held ég um mann sem ég kannast við að norðan sem sagt var að hefði haft klámmyndir inni í tölvu hjá sér. Birt er mynd af honum í blaðinu, starfsheiti og upplýsingar um búsetu. Festur upp frammi fyrir alþjóð. Hengdur án dóms og laga hét þetta í Villta Vestrinu. Málið er sagt í einhverri skoðun. Hvurn fj... varðar mig um hvað er verið að skoða hjá honum? Bara ekki nokkurn skapaðan hlut. Mér myndi hins vegar þykja það frétt ef hann væri dæmdur í steininn fyrir einhver afbrot en annað varðar mig bara ekki um.

Ég hef áður ráðlagt fólki ef það á leið í bókabúð eða bókasafn að leita upp ritverk Mikaels Torfasonar og glugga í það sem hann er að dunda sér við að setja saman og kallar svo bók, samtímasögu eða einhvern skrattann annan. Það er ítrekað hér með. Ég velti stundum fyrir mér hvernig þeir menn eru innréttaðir sem fá lífsfyllingu við að setja saman svoleiðis texta. Spyr sá sem ekki veit.

Gerði í dag óformlegan samning við Puma um hlaupaskó. Ég hafði hugsað mér að reyna að létta á skókostnaðinum með einhverjum hætti og vona að það sé að nást. Fer nánar yfir það þegar málið er í höfn.

Nú er rútínan að festa sig. Þrjú styttri hlaup í viku og tvö lengri. Svona verður það í jan og febr. Nú koma broddarnir sér vel. Ætla svo að bæta við lyftingum til almennrar styrkingar.

99 km tilbage

 
 

Það var mikið talað um sannleikann í gærkvöldi. Gott og vel, það er göfugt markmið per se að leita hans. Ég tek hins vegar undir með Pétri Blöndal í sjónvarpinu í morgun að það séu varhugaverðir menn sem telja sig hafa hafa höndlað sannleikann og viti einir manna hver hann er.

Ég hef velt mikið fyrir mér hvort ég eigi að skrifa smá frásögn af atviki sem ég lentí í fyrir rúmum tíu árum og varðar upplognar ásakanir um refsivert athæfi af minni hálfu og félaga minna og aðkomu fjölmiðla að því. Fyrir algera tilviljun gátum ég félagar mínir hreinsað okkur af ásökunum þessum sem komið var til fjölmiðla. Ég vil taka fram að þær ásakanir voru í engu samhengi við eðli þeirra sem eru grundvöllur þess máls sem nú rís hæst og það skal einnig tekið fram að ég er ekki að ætla það að þær ásakanir sem komu fram í því séu sannar eða ósannar. Til þess hef ég engar forsendur.

Ég ætla ekki að rekja málið sem ég lenti í, það er best að það sé dautt og grafið nema innan þröngs hóps sem hlær að því einstaka sinnum, en um nokkurra missera skeið á eftir var ég spurður að því, jafnvel af mér lítt kunnugu fólki, hvort ég væri ekki maðurinn sem hefði gert það sem ásakanirnar snerust um. Þegar sýnt var að ásakanirnar höfðu ekki við neitt að styðjast þá var áhugi fjölmiðla ekki lengur fyrir hendi og þeir sneru sér að öðru. Eftir sat í huga almennings að það hafði verið fjallað um ákveðna nafngreinda einstaklinga í tengslum við refsivert athæfi og síðan hafði málið bara horfið. Það var ekki fjallað um sönnunargögn okkar í fyrirsögnum eða fréttatímum. Málið hvarf bara. Það sýndi mér að fjölmiðlar hafa mikið vald sem ber að fara varlega með er varðar einstaklinga og æru þeirra og bera þar af leiðandi einnig mikla ábyrgð.

Við félagarnir íhuguðum að fara í meiðyrðamál við viðkomandi fjölmiðla og einstaklinga en var ráðið frá því af lögfræðingum, það myndi engu skila. Eftir sat að stimpill um refsivert athæfi var á okkur um skeið fyrir atbeina fjölmiðla þar til fennti yfir málið enda var það harla ómerkilegt.

Rásmarkið í Borgundarhólmi

 
 

Eins og dagurinn hófst á venjulegan hátt þá varð hann fljótt slæmur og fór síðan versnandi. Þegar ég renndi yfir Fréttablaðið í morgun sá ég í því auglýsingu af DV dagsins þar sem við blasti mynd af manni sem ég kannast ágætlega við að fornu og nýju að vestan þar sem hann var sakaður um óhæfuverk gagnvart ungum drengjum. Manni hnykkti við. Það hefur lengi verið aðferð DV að slengja svokölluðum fréttum fram í þessum dúr með það að skálkaskjóli að þeir hafi skyldum að gegna gagnvart almenningi hvað varðar upplýsingaskyldu um það sem er að gerast í samfélaginu. Það gera þeir iðulega án þess að dómur sé fallinn eða niðurstaða máls fengin á til þess bæran hátt. Þessi vinnubrögð DV manna hafa vakið umræðu trekk í trekk í samfélaginu og vakið skömm flestra sem á málið minnast. Annað er að skýra frá málum þar sem niðurstaða er fengin eftir til þess gerðum leiðum. Ekki ætla ég mér að segja til um sök eða sýknu í þessu tiltekna máli og til þess mun aldrei koma að úr því verði skorið. Þegar ég heyrði kvöldfréttir í NFS kl. 18.30 var sagt frá því að þessi umræddi maður hefði framið sjálfsmorð í dag. Manni fallast eiginlega hendur og veit ekki hvað maður á að hugsa. Í fréttaskýringaþættinum Ísland í dag kom fram að ritstjórar DV hefðu sagt að þeim kæmi þessi atburður ekki við. Mönnum sem svona hugsa og tala er greinilega fátt heilagt.

Ég held að ég fjalli ekki mikið meir um þetta en eitt get ég fullyrt, ég hef lesið DV í síðasta sinn.

Á áttunda og níunda áratugnum var starfandi blaðamaður í Þýskalandi sem skrifaði athyglisverðar bækur. Hann dulbjó sig sem Tyrkja og vann sem slíkur í eitt ár í einhverju stáliðjuveri og skrifaði síðan bók um aðbúnað Tyrkja í Þýskalandi. Einnig komst hann sem blaðamaður inn á Bild Zeitung sem er viðmiðunarblað Gulu pressunnar í óþverraskap og upplognum fréttum. Hann skrifaði einnig bók um dvöl sína á blaðinu. Það er nokkum um liðið frá því ég las þessar bækur en man þó það úr bókinni sem hann skrifaði um dvöl sína á Bild Zeitung að á blaðinu var sími sem fólk í þunglyndisástandi og þaðan af verra ásigkomulagi gat hringt í. Fyrir kom að fólk í sjálfsmorðshugleiðingum sem var komið út á svalabrún hringdi í blaðið sem síðasta úrræði. Þá var maður settur í að tala við viðkomandi á meðan ljósmyndari og blaðamaður voru sendir á staðinn. Þegar tryggt var að pressan var mætt á staðinn þá sagði starfsmaður blaðsins sem var í símanum og talaði við þann sem stóð á svalabrúninni sem svo: "Þetta er greinilega vonlaust, þú verður bara að stökkva og það sem fyrst!!" Með þessum aðferðum var búið að tryggja það að Bild Zeitung væri fyrst með fréttirnar og gat þannig sinnt "upplýsingaskyldu" sinni gagnvart almenningi.

Maður er hryggur.

Þessi Dani hljóp 102 maraþon á árinu 2003

 
 

Fékk Marathon and Beyond í dag, jan/feb 2006. Alltaf gaman að lesa það. Í því er frásögn af bræðrum sem eru orðnir rúmlega fimmtugir. Þeir eru búnir að hlaupa maraþon á tímanum í kringum 2.50 í tæp 25 ár. Samt hafa þeir dregið verulega úr æfingum með aldrinum. Þegar þeir voru farnir að nálgast fertugt fóru þeir ekki meir en um 60 km á viku (45 mílur). Upp úr fertugu minnkuðu þeir æfingarnar niður í um 55 km (40 mílur) á viku og enn síðar niður í tæpa fimmtíu km á viku (35 mílur) með fjögurra daga æfingum. Engu að síður héldu þeir sama hraða í maraþoni, í kringum 2.50. Málið er að heildarmagn loftháðra æfinga (aerobic training) hélst konstant á meðan skiftiæfingar (cross training) jókst. Þeir segja að galdurinn við að halda sama úthaldi þrátt fyrir hærri aldur og minni æfingar er að gæði æfinganna jókst. Í fyrsta lagi keyra þeir interval æfingar með 3 - 4 mílum af hröðum hlaupum. Í öðru lagi hlaupa þeir 5 - 6 mílur á maraþonhraða eða þrjár mílur hraðar af 5 - 6 mílna heildarhlaupi. Í þriðja lagi hlaupa þeir 15 - 20 mílur á 15 - 30 sekúndum hægari hraða en maraþonhraðinn er. Síðan stunda þeir fjölbreytta hreyfingu þá daga se,m þeir hlaupa ekki svo sem hjólreiðar, sund, róður og tennis. Einnig stunda þeir lyftingar. Stöðug hreyfing leiðir það af sér að þeir hafa ekki þyngst neitt í 25 ár. Líkamsþunginn er stöðugur. Jöfn og stöðug hreyfing árið um kring gerir það að verkum að menn geta haldið sér í mjög góðu formi án þess að æfingamagnið sé neitt úr hófi fram, aðalmálið er að hafa gæði æfinganna mikil.

Fékk email í dag um að það er verið að planleggja tvíþraut. Hlaupið skal frá Skálafelli og eftir Esjunni niður í Tíðaskarð, þaðan er hjólað inn í Botnsdal og þá hlaupinn Leggjabrjótur og síðan hjólað upp í Skálafell aftur. Hlaupin eru samtals 39 km og hjólreiðar eru 66 km eða rúmir 100 km í heildina. Ég geri mér ekki alveg grein fyrir hvað þetta tekur langan tíma, ég hef hvorki farið eftir Esjunni eins og leiðarlýsing er né gengið Leggjabrjót. Ef maður segir hlaup 4 - 6 tímar og hjól fjórir tímar fyrir öfluga einstaklinga. Líklega ekki fjarri lagi en sama er, það kemur vonandi í ljós. Þetta er náttúrulega ekki nema eitt gott dagsverk. Það þarf bara að skipuleggja þetta vel og gæta fyllsta öryggis. Það að blanda saman hjlólreiðum og hlaupum gerir þetta að extra challange því sá sem er góður í hlaupum þarf ekki að vera góður hjólreiðamaður og öfugt. Ég sé því miður ekki fram á að þetta falli inn í planið hjá mér í sumar en sama er, maður höktir vonandi eitt eða tvö ár til viðbótar. Þetta sýnir þá þróun sem er að gerast í þessum geira, það eru sífellt að koma ný og ný viðfangsefni.

Skyldi sjónvarpið mæta á staðinn eða ætli þeir verði uppteknir í að filma strandblakið. Ég verð að segja að stundum finnst mér óþolandi hvað persónuleg áhugamál íþróttafréttamanna eru ráðandi fyrir það sem sýnt er í sjónvarpinu. Enda þótt sjónvarpinu hafi ár eftir ár verið sendar tilkynningar um maraþonhlaup og Laugaveginn og ég veit ekki hvað, þá hafa þeir því sem næst aldrei sýnt sig á staðnum. Svo er verið að sýna beint frá einhverjum slöppum blakleikjum í sjónvarpinu. Hvað skyldu margir sitja og horfa á þá mikllu upplifun?

Síðasta kvöldmáltíðin (á Borgundarhólmi)

 
 

Morguninn byrjaði á flöskusöfnun hjá Víking og því fengu Vinir Gullu að víkja í þetta sinn. Eftir hádegi var tími fyrir sunnudagshlaupið og var því farið vestur á Eiðistorg og til baka eða rúmir 20 km. Veðrið var gott til að byrja með en svo fór að slydda og rigna. Það er heldur leiðinlegt veður, ekki síst í 0 oC.

Þegar maður er að hlaupa svona einn er gott að hlusta á útvarpið. Þá hlustar maður á margt sem maður gerði ekki að öðrum kosti. Ég byrjaði á því að hlusta á rás 2 en hún var leiðinleg með einhverju poppstagli sem var ekki fyrir minn smekk. Þá skipti ég á Latabæ sem er skárri með þessu venjulega íslenska poppi sem maður heyrir of sjaldan í útvarpinu. Eftir að hafa hlustað á Latabæ um stund skipti ég enn og aftur því eftir að hafa hlustað á syrpurnar í rúmlega eitt ár er maður farinn að þekkja sumar.

Þá lenti ég á fréttum hjá NFS. Þar var fréttamaðurinn Helgi Seljan að tala við Grím Atlason sem stóð fyrir konsert í Laugardalshöllinni í gærkvöldi til að mótmæla framkvæmdum á hálendinu. Grímur var ánægður með kvöldið og troðfullt hús og mikla stemmingu. Hans niðurstaða eftir kvöldið var að fólk væri búið að fá sig fullsatt á framkvæmdagleði stjórnvalda. Nú ber ég fulla virðingu fyrir skoðunum annarra og tel skoðanafrelsi eitt af grundvallaratriðum samfélagsins. Á hinn bóginn er ég ekki hrifinn af alhæfingum. Mig undrar ekki að það sé fullt í Laugardalshöllinni (sem tekur ekki nema 5000 manns) þegar Björk, Sigurrós, Mugison, Daimon Rice, KK, Egó og Bubbi og tugir annarra góðra tónlistarmanna koma þar fram. Ég hefði gjarna farið með krakkana ef það hefði verið möguleiki að fá miða. Það er ekki þar með sagt að ég hefði viljað láta nota mig í pólitískum tilgangi þótt ég hefði verið á staðnum. Fimm þúsund manns, það eru svona 1,7% þjóðarinnar. Hvað segir það? Mér finnst svona fullt þykkt skorið að alhæfa þann fjölda yfir á alla landsmenn.

Fréttamaðurinn Helgi Seljan var mjög hrifinn af þessu. Hann er líklega búinn að gleyma því að fyrir nokkrum árum arransearði hann konsert austur á Eskifirði með félögum sínum undir nafninu "Sökkvum Eyjabökkum". Sömuleiðis stofnaði hann stjórnmálahreyfinguna "Biðlistinn" sem gekk út á að gagnrýna seinagang við ákvarðanatöku um virkjanaframkvæmdir á Kárahnjúkasvæðinu og stóriðjuframkvæmdir í Reyðarfirði. Hann komst við annan mann í bæjarstjórn Fjarðabyggðar og barðist þar fyrir ákvörðun um virkjanaframkvæmdir og uppbyggingu stóriðjunnar. Síðan flutti hann í bæinn og snerist þá hugur. Þá var allt í einu vont að byggja virkjun við Kárahnjúka og stóriðju á Reyðarfirði í hans huga. Nú geta menn skipt um skoðun hvað pólitíska afstöðu varðar. Mér finnst það vera dálítið annað að berjast fyrir ákveðinni skilgreindri framkvæmd og ná árangri í þeim efnum. Þegar framkvæmdin er komin í gang og hún verður allt í einu vond í huga þess sama manns sem barðist fyrir henni þá finnst mér það annað hvort bera vott um ákveðna tvöfeldni eða einfeldni. Hvort er verra skal ég ósagt látið.

Ég skipti svo áfram áfram um stöð og hitti næst á Skugga Svein á rás 1. Ég hef aldrei hlustað á leikritið í heild sinni og það var býsna gaman að láta það rúlla. Allt í einu rifjaðist upp fyrir mér að við krakkarnir höfðum sett upp lítinn þátt úr því þegar ég var í barnaskóla fyrir vestan, ca 12 ára gamall. Það var þátturinn sem gerðist á grasafjallinu. Kennarinn okkar hét Þorkell og hafði leikið Harald í Skuggasveini á sínum yngri árum. Það var eitt mesta sjarmörahlutverk leikhúsanna á þeim tíma. Lengi vel mundi ég ekki hvaða rullu ég hafði farið með fyrr en sultarríman kvað við í enda þáttarins. Þá rann upp fyrir mér ljós. Auðvitað hafði ég leikið Gvend smala.

Að lokum hlustaði ég á umræðuþátt á Rás 2 sem fjallaði um meint ofurlaun og meintan vaxandi launamun í samfélaginu. Þar voru Ögmundur, Margrét Frímanns og Guðlaugur Þór. Spurt var hvort þau væru hrifin af hugmyndafræði Stefáns Jónssonar um að hafa hámarkslaun ákveðið hlutfall af lágmarkslaunum svo sem þrisvar eða fjórum sinnum hærri. Ögmundi fannst þetta náttúrulega vera alveg sjálfsagt, alla vega hjá hinu opinbera. Margrét og Guðlaugur voru sem betur fer með aðeins meira jarðsamband og bentu á að vitaskuld gengi ekki að hafa annað fyrirkomulag hvað þetta snerti hjá hinu opinbera og einkageiranum. Að öðrum kosti færi opinberi geirinn hallloka í samkeppni um starfsfólkið. Maður verður alltaf jafn hissa að heyra svona málflutning enda þótt það eigi ekkert að koma manni á óvart lengur. Lauk svo tveggja tíma hlustun á útvarpið í dag og var ýmislegt úr því sem hafði vakið mig til umhugsunar.

Vaknaði bara hress í morgun eftir leiðindi gærdagsins. Það var eins gott því nú var fyrsta laugardagsmorgunhlaup ársins. Nýtt ár er komið og nú byrjar prógrammið. Lagði af stað rétt fyrir 8.30 út í Fossvogsbotn. þegar þangað var komið sáust engir á ferli, hvorki Pétur né Halldór. Ég var svolítið snemma á ferðinni og hljóp því fram og til baka um stund en lagði svo af stað því eitthvað gat hafa gerst. Fór fyrir Kársnesið, inn að Smáralind og upp Garðabæjarbrekkuna, krók inn í Garðabæ og síðan niður með Smáralindinni aftur. Veit ég þá ekki fyrr en tveir menn dökkir yfirlitum koma hlaupandi þvert á stíginn sem ég skokkaði eftir. Þar voru Halldór og Pétur komnir og höfðu sofið út og ekki lagt af stað fyrr en kl. 9.00. Við tókum Kópavogströppurnar saman (kapphlaup) og síðan inn í Elliðaárdal og ég fór svo heim. Búinn að ná um 20 km eins og ætlað var.

Jói og félagar spiluðu æfingaleik við Fram eftir hádegið og ég hjálpaði við að stjórna liðinu í fjarveru þjálfarans. Strákarnir kunna þetta vel og stóðu sig með prýði.

Las smá kafla í Lore of Running um ofþjálfun. Þar kemur fram að hægt er að fá vísbendingar um ofþjálfum með hvíldarpúsli að morgni. Ef hvíldarpúls hækkar skyndilega eftir að hafa verið á hægri niðurleið samhliða berta formi þá benda allar íkur til ofþjálfunar. Eftirfarandi syndrom eru einnig gefin sem ábendingar um ofþjálfun:

Verðurðu móður eftir sprett sem hefur verið þér auðveldur?
Eru fæturnir þungir lengur en vanalega eftir ákveðna æfingu?
Er óeðlilega erfitt að ganga upp stiga?
Finnst þér tilhugsunin um æfingu vera fráhrindandi?
Er erfitt að fara á fætur á morgnana?
Hefurðu ekki eins góða matarlyst og áður?
Ertu næmari fyrir kvefi, höfuðverk, sýkingum eða inflúensu en áður?
Er hvíldarpúslsinn 5 - 10 slögum hærri en venjulega?
Er æfingapúls hærri en vanalega?

Það hefur verið svolítið fyndin umræðan hérlendis eftir viðtalið við Tarantino á bandarískri sjónvarpsstöð þar sem hann lýsti áramótunum á Íslandi. Ég sá viðtalið við hann og efa ekki að hann var að lýsa því sem hann hafði raunverulega séð og upplifað. Hann virtist nefnilega ennþá vera í dálitlu sjokki eftir upplifun áramótanna. Það er hins vegar jafn fáránlegt að segja að hann sé að ljúga þessu öllu eins og að segja að þessi lýsing eigi við allar íslenskar konur. Á hinn bóginn skapast orðsporið vitaskuld eftir þeim sem mest ber á. Talað var við talskonu feminstafélagsins í Fréttablaðinu í morgun og hún fór náttúrulega að hnýta í karlmenn og sagði að ólíklegt að talað væri á þessum nótum um þá í stað þess að ræða um það sem umræðan beindist að. Það er gamall og nýr siður að drepa málum á dreif og ætla sér að bæta eitt böl með því að benda á eitthvað annað. Eins var farið að skammast út í marklaðssetningu á landinu sem gengi út á þetta orðspor. Ég skil ekki af hverju menn geta ekki horft á hlutina eins og þeir eru í stað þess að vera að tala út og suður. Það er alveg á hreinu að það fellur öll markaðsetning flöt ef hún er innistæðulaus.

Fréttamaður (spyr einhvern): Finnst þér að Gunnar Gunnarsson hefði átt að fá Óskarinn?
Einhver: Já alveg eins.
Fréttamaður: Hefurðu lesið eitthvað eftir Gunnar Gunnarsson?
Einhver: Já, já, til dæmis Höllu og heiðarbýlið?

Engin hlaup í dag, vitlaust veður og leiðindi. Var hálf slappur og linur í vinnunni. Tók góðan skammt af Paratabs þegar heim var komið og er allur að koma til. Fékk Stöð tvö í gær. Maríu langar til að horfa á það sem eftir er af Idolinu. Fékk Skjáinn fyrir jól og sagði Sýn upp. Þegar tengja þarf tvo afruglara saman er ekki nóg að raðtengja þá heldur þarf að tengja þá saman og tengja síðan úr þeim seinni upp í sjónvarp. Ég þurfti þrjár hringingar upp á Stöð 2 til að fá þetta á hreint. Fyrri tveir vissu ekkert hvað þeir voru að tala um og eru þó kallaðir sérfræðingar. Sérstaklega vissi sá seinni ekkert í sinn haus. Nú er Stöð 2 örugglega búin að fá fjölda svona símtala áður og ég sé ekki hvað er flókið við að skrifa lausnina niður á blað og láta hana liggja á borðinu hjá því fólki sem gefur sig út fyrir að vera til aðstoðar þeim sem hringja út af svona vandamálum. Það er eins gott að tala við símsvara eins og menn sem hafa ekki annað til málanna að leggja en að segja manni að tengja afruglarann í loftnetið og svo í sjónvarpið. Kem þessu vonandi í lag á morgun.

Rakst nýlega á blogg Páls Ásgeirs, bróður Gísla aðalritara. Hann vann til skamms tíma í Dægurmálaútvarpinu á rás 2 og hefur gert það hvað best að gefa út frábærar leiðarlýsingar í bókarformi um jeppaslóðir á fjöllum. Nú sé ég að hann er að halda námskeið fyrir bakpokaferðalög. Gott framtak. Páll Ásgeir hefur verið að vandræðast yfir blaðbera Fréttablaðsins. Blaðið fær hann sjaldnar en skyldi. Nú síðast fór PÁ hins vegar að reikna úr hvað þessir grey blaðberar fá í laun. Það er ekki há tala. Ég held að það fólk sem hamast hvað mest í Kópavogi þessa dagana yrði ekki fallegt í framan ef það tæki laun blaðbera upp úr umslaginu fyrir fullan vinnudag. Að vísu hafa blaðberar ekki 3ja ára háskólanám!!!
Ég bar Fréttablaðið út um 2ja og hálfs árs skeið með stráknum mínum. Í upphafi hugsaði maður ekki svo mikið um þetta utan að vinna vinnuna og koma blaðinu og tilbehör til skila. Svo fór maður að hugsa og reikna. Það var ekki falleg niðurstaða úr þeim útreiknignum. Á þeim tímum gat maður talað við starfsmann ef ástæða var til að kvarta en nú skilst mér að það sé búið að setja símsvara í málið. Ég þurfti ósjaldan að beita þeim hrútshornum sem ég hafði tiltæk til að starfsmenn fréttablaðsins tækju mark á mér. Einna mest gagn gerði að skrifa í Moggann. Ég hef aldrei fengið álíka viðbrögð við neinu sem ég hef verið að tuða eins og því að vekja athygli á kjörum og vinnuaðstöðu blaðbera. Ókunnugt fólk hringdi, sendi mér email og jólakort og ég fékk viðbrögð frá kunnugum sem ókunnugum úti á götu. Einn var þó sá hópur sem lét eins og honum kæmi þetta ekki við. Það voru fréttamenn. Haustið 2003 var tekið við mig viðtal í sjónvarpinu. Sá ágæti fréttamaður sem það gerði fékk heldur betur símtalið og yfirhalninguna þar á eftir. Síðan létu fréttamenn eins og þeir vissu ekki af þessu þar til ég skrifaði grein í Moggann um sinnuleysi þeirra. Þá var ég kallaður upp í Dægurmálaútvarp. Ég hef enga löngun til að komast í útvarpið per se en málefnið var þess eðlis að mér fannst ástæða til að reyna að koma því á framfæri. Í mínum augum var þetta hreint barnaplageri. Hvað ætli vinnandi fólk myndi hugsa ef það þyrfti að hafa einhvern ættingja sinn með í vinnuna kauplaust til að klára verkin á tilsettum tíma því annars væri það rekið? Mér finnst ástæða þess að fréttamenn sinntu þessu ekki vera augljós. Svona er þetta bara hvað sem öllu fjölmiðlafrelsi líður.
Eftir þessa reynslu þá kvarta ég ekki þótt Fréttablaðið berist ekki dag og dag hingað í Rauðagerðið.

Halldór með skjalfestan tíma

 
 

Hringur í hverfinu í kvöld. Nú var snjór og logn miðað við hlýtt og logn í gærkvöldi.

Maður heyrir oft að það þurfi gríðarlegar æfingar til að hlaupa 100 km og það sé ekki nema á fárra manna færi. Það er rangt að mínu mati. Ég held að það sé rétt sem Gurli Hansen sagði mér á Borgundarhólmi í hitteðfyrra að allir sem geti hlaupið maraþon geti hlaupið 100 km. Það sé bara spurning um að drekka og borða reglulega í hlaupinu og hlaupa skynsamlega. Ég hef verið að glugga í bók sem ég á og heitir LORE OF RUNNING eftir Tim Noakes. Hún er ein af fáum bókum sem ég hef séð sem fjallar sérstaklega um ultramaraþon, sem er eins og allir vita hlaup sem eru lengri en maraþon. Í henni er fjallað sérstaklega um þjálfun hugans. Ég hef einhverntíman vísað í málshátt frá gamalli vestfirskri vinnukonu sem sagði:"Þú stekkur ekki lengra en þú hugsar". Í bókinni er fjallað sérstaklega um þegar menn voru að berjast í að hlaupa míluna á undir 4 mín. Þjálfun hugans heitir kaflinn. Sir Roger Bannister sá sem fyrstur braut múrinn gerði það vegna þess að hann skildi kannski öðrum frekar að þetta var spurningu um hugarfar en ekki eingöngu um líkamlega getu. Þegar hann var búinn að brjóta múrinn reyndist það auðveldra fyrir aðra eftir að menn sáu að þetta var mögulegt. Að hlaupa ultra hlaup er ekki síður spurning um hugarfar en líkamlega getu. Það sem ræður ekki síst úrslitum um árangur er skipulagning og hugarfar til viðbótar við æfingar. Í bókinni Lore of Running er gefið prógram fyrir Comerades (90 km) sem er margreynt. Þar er byrjað að æfa markvisst í desember en hlaupið er í endaðan júní. Í desember og janúar er hlaupið um 50 km á viku. Í febrúar og mars eru yfirleitt hlaupnir 50 til 60 km á viku en tvisvar farið upp í 80 km. Tvö hlaup um 30 km og eitt um 50 km. Í apríl eru tvær vikur um 60 km og tvær vikur um 80 km. Í mánuðinum er eitt maraþon og eitt hlaup um 50 km. Í maí eru þrjár vikur í kringum 60 km en ein vika um 100 km. Eitt hlaup um 60 km og eitt hlaup yfir 30 km. Fyrstu tvær vikur júní eru um 40 km og svo kemur Comerades í þriðju viku. Markmið er að fara undir 10 klst 45 mín. Málið er að hlaupa jafnt og þétt á tímabilinu og taka síðan nokkur löng hlaup af og til í þeim tilgangi að venja sig við það álag, líkamlegt og andlegt, sem fylgir þeim. Þetta er svona ekki óáþekkt prógram eins og ég gekk í gegnum í hitteðfyrra þegar ég hljóp 100 K á Borgundarhólmi. Þetta er ekkert svakalegt og ættu flestir sem geta hlaupið maraþon að ná í gegnum þetta. Á það ber að minna að þetta er prógram til að komast þokkalega í gegnum hlaupið með töluverðu af skynsemi samanvið. Strangari æfingar skila vafalaust betri tíma.

Félagi Sigurður glaðbeittur

 
 

Fór hefðbundinn hring í hverfinu í kvöld. Veðrið er eins og það getur best verið. Milt og logn. Þegar maður var að alast upp fyrir vestan var vanalega allt á kafi í snjó í janúar og þarf ekki lengra aftur í tímann en um og fyrir 1980 þegar ég var síðast þar á veturna. Nú er varla hægt að segja að það festi snjó hér sunnanlands á veturna.

Mikil umræða hefur átt sér stað um starfslokalaun fyrrverandi forstjóra Flugleiða. Upphæð starfslokasamninga er alltaf umræðunnar virði. Mér finnst hins vegar vera grundvallaratriði hvort starfsmaður er búinn að vera 20 ár í starfi eða 5 mánuði. Sá stjórnarformaður sem semur þannig við starfsmann að hann eigi skilyrðislaust kröfu á fimm ára launum hvernig sem starfslok ber að höndum eða hvenær þau gerast er ekki starfi sínu vaxinn. Á hitt ber einnig að horfa að hluthafar hafa fengið gríðarlega ávöxtun á hlutafé sitt á liðnum mánuðum. Bréfin hafa reyndar hækkað frekar en hitt eftir að þessi umræða fór af stað. Popúlistarnir eru strax farnir af stað. Jóhanna Sig. heimtaði að þessu fólki yrði refsað. Fréttamaðurinn sem talaði við hana spurði hvort það væri ekki hlutverk hluthafa. Jú, Jóhanna samþykkti það. Það er í mínum huga grundvallarmunur á hvort um opinber fyrirtæki er að ræða eins og Símann á sínum tíma (Þórarinn V) eða hlutafélög. Hlutafélög starfa eftir hlutafélagalögum og það er meirihluti hluthafa sem fer með völdin. Fréttamaðurinn sem spurði Vilhjálm Bjarnason hlaupara í Kastljósi í kvöld hvort ætti að breyta lögum þannig að auka völd minni hluthafa veit ekki mikið um hvað hún er að tala. Gott að breyta lögum þannig að hluthafafundur verði að samþykkja svona sérkjör. Þá er umræðan þá alla vega opin og gegnsæ.

Mér finnst hins vegar á engan hátt vera hægt að bera saman laun þess aðila sem engu hættir og ber ekki ábyrgð nema á sjálfum sér og þeim aðila sem brýtur nýjar brautir og leiðir fyrirtækið og reksturinn til aukinna umsvifa. Góðir stjórnendur eru gulls ígildi. Það er eðlilegt að greiða slíkum aðilum góð laun því þeir eru meðal annars grundvöllur framfara. Spurning hvar á að setja mörkin er síðan önnur umræða.

Hér á árum áður var uppi umræða í þjóðfélaginu um að launamunur mætti ekki vera meir en tvöfaldur. Gott ef ekki voru lögð fram frumvörp á Alþingi þess efnis oftar en einu sinni. Sem betur fer lentu þau´ætíð í ruslakörfunni. Maður áttar sig varla á þeirri hugsun sem býr að baki slíku nema um hreint lýðskrum hafi verið að ræða. Til hvers á fólk að mennta sig eða leggja sig fram í starfi ef ávinningurinn er sáralítill? Ég hef kynnst því hvernig ástandið var í Sovétríkjunum þar sem engu mæáli skipti hvernig fólk skilaði vinnunni vegna þess að ávinningur fyrir vel unnin störf var enginn. Það var ekki fögur sjón.

Glæsilegur togari í höfninni

 
 

Fór hring í hverfinu í kvöld. Manni leist ekki á veðrið út um dyrnar en svo var það ágætt þótt svolítið rigndi. Það var bara hressandi. Nú verður rútínan þannig í þessum mánuði; löng hlaup um helgar og stutt hlaup þrjá daga vikunnar, helst þd, md, og fid.

Íþróttamaður ársins tilkynntur í kvöld. Eiður var vel að titlinum kominn. Ég sá hins vegar ekki ástæðu þess að markvörðurinn í Breiðabliki væri meðal 10 bestu. Bæði Þórdís Edda og Ásdís Hjálms og jafnvel Silja áttu frekar að vera þarna. Af hverju voru afreksmenn í hestaíþróttum ekki þarna á meðal, heimsmeistarar og ég veit ekki hvað? Hvar voru dansararnir?

Ég sé að ultrahlauparar þurfa að fara að berjast af auknum krafti fyrir tilveru sinni í augum íþróttafréttamanna. Þegar einhverju ultrajaðarsporti eins og strandblaki er gefin sérstök kynning og viðtal í yfirferð um íþróttaviðburði ársins þá verður maður allt að því móðgaður. Það er t.d. ekki minnst á Laugaveginn sem er okkar ultrafjallahlaup. Það er ekki minnst á Reykjavíkurmaraþon sem er fjölmennasti íþróttaviðburður ársins. Strandblak!! Þeir stunda líklega æfingar stíft yfir veturinn, væntanlega á mannbroddum. Vel á fimmta hundrað manns mætti í Gamlárshlaup ÍR sem var virkilega flott. Það segir manni að skokkarahópurinn er að stækka. Úr skokkarahópunum koma síðan afreksmenn á einu eða öðru sviði.

Man. Utd. og Arsenal gerðu jafntefli í kvöld. Shit. Líklega er Chelsea að taka þetta.

Séð yfir Fossvoginn á Gamlárskvöld

 
 

Setti nokkrar myndir inn á bloggið í dag sem gefa smá yfirlit um áfanga síðasta árs. Það var gott hlaupaár og eftir situr reynsla sem verður gagnleg á næstu árum. Þegar ég sé þetta í samhengi þá bregður Pétri Reimarssyni og Halldóri Guðmundssyni mjög oft fyrir. Við héldum mikið sjó saman framan af árinu þegar æfingar stóðu sem hæst. Það er mjög gott að hafa slíkan félagsskap sem bæði hvetur til dáða, veitir aðhald og einnig lærir hver af reynslu hins. þegar ég horfi til baka þá finnst mér hvíldarvikan (fjórða hver vika) kannski vera mikilvægari en maður gerði sér grein fyrir í upphafi. Þegar komið var á þriðju viku í erfiðum æfingum fór mann að hlakka til að geta tekið það aðeins rólegar en síðan að henni aflokinni fór mann aftur að hlakka til að herða á æfingum aftur og svo koll af kolli. Ég hef einnig þá trú að svona skipulagðar hvíldir með stífum æfingum dragi úr hættu á álagsmeiðslum.

Var að glugga í bók sem ég á þar sem gefið er gróft yfirlit um hvernig á að haga æfingum á hinum ýmsu stigum. Á uppbyggingarstiginu þurfa löng hlaup að vera svona 60% tímans, þrekæfingar svona 30% og intervallæfingar svona 10%. eftir þessu skal unnið næstu þrjá mánuði, sé miðað við níu mánaða prógramm. Það er fram í marslok. Næstu þrjá mánuði tekur við næsta stig sem eru langhlaup um 55% tímans, þrekæfingar svona 5%, intervallæfingar um 30%, sérstakar hraðaæfingar um 5% og keppnir um 5%. Þessu stigi lýkur í júnílok. Ég hugsa að það sé skynsamlegt að skrá hjá sér tímann einnig sem fer í mismunandi æfingar en ekki einungis vegalengdina.

Það er ekki oft að maður lesi bækur sem maður getur ekki lagt frá sér. Það gerðist þó með Da Vinci lykilinn í vetur eftir Dan Brown. Það er frábær bók. Ég las síðan Engla og Djöfla og varð ekki eins hrifinn. Á gamlársdag fékk ég bókina Blekkingaleikur eftir Dan Brown lánaða. Hún greip mig sömu heljartökum og Da VInci lykillinn. Það er bara ekki hægt að leggja hana frá sér ólesna. Hvergi bláþráður á spennunni. Mæli með henni.

Tek undir með þeim sem hafa látið þau orð falla að ef svokallaðir ráðamenn þjóðarinnar hafa ekkert að segja þá eigi þeir frekar að þegja. Það er satt að segja hálfpínlegt að horfa á forsetann lesa af lesvélinni með uppskrúfuðum leikrænum tilburðum og halda að það sé þetta sem þjóðin vilji. Margrét Danadrottning les bara beint af blöðum og spjallar við þjóð sína á tilgerðarlausan hátt. Maður bar virðingu fyrir Kristjáni Eldjárn og þótti vænt um Vigdísi. Hvorugar tilfinningarnar vakna þegar maður horfir á Ólaf Ragnar flytja áramótaávarpið. Ég kann satt að ssegja ekki við að segja hvað maður hugsar. Ég er þó alls ekki að segja að honum sé alls varnað. Hann mætti bara tjúna sig dálítið niður. Það er bara lágmark í allri ræðumennsku að áhorfandinn fái það á tilfinninguna að ræðumaður trúi því sjálfur sem hann segir.

María stóð sig vel í Gamlárshlaupi ÍR

 
 

Við upphaf Þingstaðahlaups 2005

 
 

Að afloknum Laugaveginum 2005

 
 

Monica Scholz hljóp 23 100 M hlaup á árinu 2001